Σε όλους μας έχει τύχει να χύσουμε τον Freddo την ώρα που κάναμε 360ο με το F-16.
Ολοι, την πρωτη φορα που πεταξαμε, αρχικα κουνουσαμε τα χερια μας σαν ηλιθιοι για 5 λεπτα μεχρι να καταλαβουμε οτι δεν χρειαζεται.
Δεν καταλάβαμε αξ’ αρχής οτι ειχαμε εφεύρει το Ίντερνετ όταν στο πανεπιστήμιο φτιάξαμε ένα δίκτυο υπολογιστών για να μεταφέρουμε τις τσόντες απο ένα pc στο άλλο.
OΛΟΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΝΙΚΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΖΙΛΑ ΕΙΠΑΜΕ ΨΙΘΥΡΙΣΤΑ ΜΕ ΦΩΝΗ 4 «ΠΟΥ ‘ΣΑΙ ΡΕ ΠΑΠΠΟΥ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙΣ ΝΑ ΠΑΤΙΚΩΝΩ ΣΑΥΡΑΚΙΑ…».
Τελικά όταν μας ρώτησαν επιτακτικά «τον Χριστό ή τον Βαρραβά;» δεν έπρεπε να ελιχθούμε νίπτοντας τας χείρας μας. Θα είχαμε γλυτώσει από τον Κυνούση, τον Άνθιμο, τον Σωτηρόπουλο, την Ελένη Λουκά…
Όλοι μας όταν ακούσαμε Βάγκνερ (τον αγαπημένο συνθέτη του Αδόλφου) για πρώτη φορά, μας κατέκλυσε μια ακαταμάχητη επιθυμία να εισβάλουμε στην Πολωνία…
Την πρώτη φόρα που θελήσαμε να πιούμε ΟΛΟ ΤΟ ΒΟΣΠΟΡΟ το πρώτο πράμα που αναρωτηθήκαμε ήταν αν θα προκαλούσαμε διπλωματικό επεισόδιο. Δεν προκαλέσαμε. Εν αγνοία μας, όμως, συμβάλλαμε στο χτίσιμο της τραγουδιστικής καριέρας ενός εκ των τριών τηλεοπτικών υιών του Δημήτρη Πιατά απο τη αθάνατη σειρά «Τα Μπακούρια».
Το βράδυ του παιχνιδιού Βιγιαρεάλ-Παναθηναικός με αφορμή το πέναλτι του Πολωνού, έγινε μεγάλη φασαρία στο μπαρ Ρετζίντα στη Μαρσίλια, ως Ισπανός έπρεπε να κάνω κάτι, άρπαξα λοιπόν μια αδειανή μποτίλια και πήγα να τη φέρω στο κεφάλι εκείνου του Έλληνα του ασυρματιστή, ώσπου παρενέβη ένας μαύρος θερμαστής, ο Γουίλι, από το Τζιμπουτί αν θυμάμαι καλά, και την έφαγε αυτός για να προφυλάξει το φίλο του.
OΛOI, MOΛIΣ TPΩΓAME ΠITA AΠO NETO ΣTO MEΣAIΩNA, BΓAZAME BPΩMA ΠΩΣ HTAN MAΓIΣΣA.
Τα λεφτα που ειχε υποσχεθει ο Κοσκωτάς στους Αντωνιου και Σαραβακο ηταν τοσα πολλα που ο Καπετανιος οχι μονο τους ειπε πηγαινετε αλλα η πληρης φραση του ηταν «Πηγαινετε και αν βρειτε και καμια καλη θεσουλα και για μενα πειτε καμια καλη κουβεντα στο προεδρο».