Όποιος λέει ότι το Καράτε Κίντ δεν του φέρνει στο μυαλό νωχελικό κυριακάτικο απόγευμα, είναι μεγάλος αρκουδιάρης.
Δεν υπάρχει πιο σπαστικό πράγμα από όταν θέλουμε να τρέξουμε, στον ύπνο μας, και για κάποιο λόγο δεν μπορούμε (είχα κάνει μια μαλακία, προσπάθησα να τρέξω, δεν τα κατάφερα, μ’ έπιασε ο πορτιέρης και ξέρω).
Όλες όσες το παίζουν γκόμενες στο γυμνάσιο, γίνονται τα πιο ευκολοκέραστα νέτα στο λύκειο.
Αποψε σημερα και χθες ολες οι πορτες ειναι κλειστες και εγω ειμαι αποξω… αλλα καθε φορα που αποβαλλεται παικτης αντιπαλης ομαδας σε κρισιμο παιχνιδι, αναφωνουμε «αντε γεια» αφου σηκωθουμε απο τη θεση μας και ταυτοχρονα προτεινουμε αποτομα το δεξι μας χερι λιγο πιο ψηλα απο το κεφαλι μας, με την παλαμη στραμενη προς το σωμα μας.
ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΑ ΣΚΑΛΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΠΑΝΕ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΚΥΛΙΟΜΕΝΕΣ.
Όταν η αντροπαρέα συζητά για τσόντες, πάντα θα βρεθεί ένας γραφικός να πει: εμένα μου αρέσει η τσόντα να έχει και σενάριο…
Όλοι έχουμε κοντέψει να τρακάρουμε για (τουλάχιστον) έναν από τους παρακάτω λόγους: 1) Χαζεύαμε πισωκούνα «νίτσα» με παραγεμισμένα φουσκόνια να περνάει σεινάμενη – κουνάμενη το φανάρι. 2) Φρενάραμε, όταν διαπιστώσαμε πως μπασκίνας μετά πιστολίου radar στόχευε το αμαξίδιόν μας έχοντας συνάμα χαιρέκακο ύφος του τύπου: «Θα δουλεύεις ένα μήνα για να πληρώσεις τη λυπητερή παλιομπινέ», επιχειρώντας να ελαττώσουμε ακαριαία την ταχύτητά μας από τα 160 km/h στα 40 (το οποίο συνήθως είναι και το όριο).
Πάντα, όταν σε οποιουδήποτε είδους αθλητική συνάντηση λαμβάνουν χώρα επεισόδια, ο εκάστοτε εκφωνητής θα αποκαλέσει «θερμόαιμους» τους οπαδούς που τα προκαλούν εάν είναι (κρυφός) οπαδός της ομάδας τους ενώ σε αντίθετη περίπτωση θα τους χαρακτηρίσει «ανεγκέφαλους». Τρανή εξαίρεση ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος ο οποίος όπως και να ‘χει θα σχολιάσει με την all-time-classic ατάκα: «Οι ηλίθιοι είναι ανίκητοι». Τι ακέραιος χαρακτήρας, διάολε…!
Στις χολιγουντιανές ταινίες, στις σκηνές που γίνεται πρόταση γάμου ο υποψήφιος γαμπρός βγάζει ένα κουτάκι το οποίο -αν και ξέρουμε ότι περιέχει πάντα ένα δαχτυλίδι- οι πρωταγωνίστριες το κοιτούν όλο απορία και αγωνία, λές και θα πεταχτεί απο μέσα κανένας τρικεράτοπας.
Ολοι οσοι τρωμε τυποποιημενο παγωτο χωνακι, ενδομυχα, ποσως μας ενδιαφερει η γευση και η κρεμα του, αλλα ανυπομονουμε να φτασουμε στην πεντανοστιμη σοκολατενια βαση του χωνακιου. Μεγαλη κινηματογραφικη αληθεια: σε καθε κυνηγητο σε χωρο δεξιωσης ή εστιατοριου, ολοι οι θαμωνες θα ανοιγουν χωρο στους δρομεις σαν τη ερυθρα θαλασσα και το Μωυση, εκτος απο τον σερβιτορο πανω στον οποιο θα σκασουν με ταυτοχρονη απογειωση του δισκου με τα καναπεδακια.