Μπορεί το uefa να άλλαξε όνομα σε «Europa League», αλλά ο Έλληνας φίλαθλος πάντα θα το αποκαλεί «uefa».
Ο πρώτος χρήστης όλων των προγραμμάτων και πάσης φύσεως λογισμικού είναι ο «Mr. John Smith».
OI ΠOΛY ΣKΛHPOI ΣTIΣ TAINIEΣ ΔEN KOITANE ΠOTE TIΣ EKPHΞEIΣ, AΛΛA ΦEYΓOYN APΓA APΓA ME TO NETO AΓKAΛIA.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΞΕΝΕΡΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΤΟ -ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ- ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΟΥΝΟΥΠΙ ΤΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙΣ ΓΙΑ ΥΠΝΟ ΗΣΥΧΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΚΟΥΣ ΖΖΖΖΖ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΣΟΥ!
Κάθε φορά που θα ακούσουμε το όνομα ενός καλτ ποδοσφαιριστή (π.χ. Τζόνι Νόβακ, Γρίμπιλας κλπ.) χαμογελάμε με νόημα, συνήθως επαναλαμβάνοντας με ενθουσιασμό το όνομα του παίκτη και κανοντας ενα συντομο ενθουσιώδες σχόλιο. Εφαρμογή : «Κώστας Καρτερουλιώτης! Τι λες ρε φίλε, που τον θυμηθηκες αυτόν, μεγάλη αρρώστια!».
Όλοι μας έχουμε βιώσει τουλάχιστον μία από τις Μεγάλες Αλήθειες…
Όσο λιγότερα επιχειρήματα έχει κάθε «μυρωδιάς», τόσο περισσότερο επικαλείται την πείρα του. Όσο περισσότερο επικαλείται την πείρα του, τόσο περισσότερα λάθη έχει κάνει. Έχω πείρα στα λάθη εγώ και ξέρω.
Εξ αφορμής άσπρου alexander πάτου: Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία (α)νέτων που βγάζουν περισσότερα από σένα, και στο πρώτο ραντεβού (δε μασάνε να) πληρώνουν κιόλας, αλλά μετά τις πιάνουν ανασφάλειες ότι (1) έκαναν φιγούρα, (2) θα γίνεις αγαπητικός, (3) εξαγοράζουν πάθος, (4) ψάχνονται για γάμο και φάνηκε, (5) σε ευνούχισαν ορμονικά («με τον παρά μου κερνώ και την κυρά μου»). Έχω κεράσει MILFέτα εγώ και ξέρω.
3 μικρές αλήθειες για βιβλία – Ο ρυθμός ανάγνωσης ενός καλού λογοτεχνικού βιβλίου αυξάνεται όσο αυξάνονται οι σελίδες που έχεις ήδη διαβάσει. Μοναδική εξαίρεση το τέλος, στο οποίο επίτηδες αφήνουμε λίγες σελίδες και καλές. – Είναι πολλά τα βιβλία για τα οποία έχουμε ευχηθεί να μην τελείωναν τόσο γρήγορα (ή ποτέ), κι ας ήταν ακόμα 500 και βάλε σελίδων. Αντίθετα, σπάνια έχουμε ευχηθεί κάτι τέτοιο για μια ταινία όσο καλή και σύντομη να ήταν… – Είναι πολλά βιβλία τα οποία έχουμε παρατήσει από τις πρώτες σελίδες επειδή βαρεθήκαμε, ακόμα κι αν πληρώσαμε γι’ αυτά. Αντίθετα, είναι ελάχιστες οι ταινίες τις οποίες αφήσαμε στη μέση, έστω κι αν βαρεθήκαμε… το λιγότερο ένα fast forward το αξίζουν! (πόσο μάλλον όταν έχουμε πληρώσει γι’ αυτές…) – Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων που ταξιδεύουν με τραίνο-λεωφορείο: αυτοί που εύχονται αντί για τον λιγδιάρη λέτσο στη διπλανή θέση να ήταν ένα νέτο με μεγάλα φουσκούνια, ανοιχτό ντεκολτέ και μίνιμαλ φουστίτσα, η οποία με την τριβή στο κάθισμα όλο και σηκώνεται πιο πάνω (άλλη τεράστια αλήθεια αυτή…) και το οποίο νέτο θα ευχόμασταν να κοιμηθεί και να γείρει πάνω μας, ενώ εμείς θα κρυφοκοιτάγαμε το ανοιχτό ντεκολτέ ενώ τάχα μου θα χαζέυαμε έξω από το παράθυρο… και η άλλη κατηγορία αυτοί που εύχονται αντί για το διαφημιστικό του ΚΤΕΛ/ΟΣΕ ή την αθλητική εφημερίδα που τελειώνει στο μισάωρο να είχαν προβλέψει ένα καλό βιβλίο να περάσουν τις ώρες ταξιδιού. Και ΟΛΟΙ ξέρουμε σε ποια κατηγορία θέλουμε να είμαστε… αλλά δυστυχώς τον λιγδιάρη λέτσο δεν τον αποφεύγουμε. Τουλάχιστον την επόμενη φορά ας προβλέψουμε εκείνο το βιβλίο. – Στις παραλίες, δύο είδη βιβλίων βλέπει κανείς να διαβάζουν (τα νέτα και μη): αστυνομικά – επιστημονικής φαντασίας ή γυναικεία λογοτεχνία τύπου «Μαμάδες βορείων προαστίων». Αν κάναμε ένα πρόχειρο γκάλοπ θα βλέπαμε ότι ο Στίβεν Κινγκ θα έβγαζε κυβέρνηση! – Όσοι λένε «τώρα το καλοκαιράκι θα αγοράσω κανα ανάλαφρο αστυνομικό μυθιστόρημα για την παραλία» δίνουν τη σοβαρή εντύπωση ότι τον υπόλοιπο χρόνο διαβάζουν σπουδαία πράγματα… Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι τίποτα από τα δύο δεν κάνουν. (αυτή ήταν μια μεγάλη αλήθεια, δανεισμένη από τον συγγραφέα Π. Μαρτινίδη) – Όλοι νομίζουμε ότι λογοτεχνία και ποίηση είναι δύο διαφορετικές κατηγορίες γραπτού λόγου, ενώ στην πραγματικότητα η πρώτη εμπεριέχει τη δεύτερη. Επίσης το 99% των ανθρώπων δεν ξέρει τη διαφορά μεταξύ μυθιστορήματος και διηγήματος. – Παρότι έχουμε εγκαταλείψει το σχολείο προ πολλού, εξακολουθούμε κάθε είδους λογοτεχνικό βιβλίο να το αποκαλούμε «εξωσχολικό». – Οι περισσότεροι, που δεν έχουν ανοίξει βιβλίο στη ζωή τους, στο μυαλό τους έχουν μια ειδυλλιακή εικόνα ανάγνωσης: χειμώνα πλάι στο τζάκι που σιγοκαίει ή καλοκαίρι στο μπαλκόνι του ονειρικού εξοχικού, δίπλα στην αμμουδιά, ενώ σκάει το κύμα στα απέναντι βραχάκια… Όσοι, βέβαια, ελάχιστοι τους αρέσει να διαβάζουν, ξέρουν ότι οι ιδανικές καταστάσεις ανάγνωσης είναι οι πιο στριμόκωλες: εξεταστικές, άγρια μεσάνυχτα στο κρεβάτι, κρυφά στη δουλειά, κλπ. Έχω διαβάσει εγώ Ντοστογιέφσκι στη σκοπιά και ξέρω!
Ανείπωτη αλήθεια κοινής λογικής (αφιερωμένη εκ καρδίας στον αει-ψιθυρίζοντα Τζακ Μπάουερ)… Η φράση «η πληροφορία διέρρευσε εκ των έσω» είναι βλακώδης, αφού η διαρροή πάντα από κάπου μέσα θα γίνεται (πόσο μάλλον η διαρροή πληροφορίας). Όταν, δε, η φράση χρησιμοποιείται προσαυξημένη ως εξής: «η πληροφορία διέρρευσε εκ των έσω, αφού μόνο 3 άνθρωποι το ήξεραν» εμπεριέχει και δεύτερη ανοησία… και 1000 να το ήξεραν πάλι διαρροή θα ήταν και πάλι προς τα έξω αγαπητέ Τζακ!! Η φράση αρκεί ως: «η πληροφορία διέρρευσε».