Δεν είναι μια, δεν είναι δυο, δεν είναι τρεις και πέντε, οι εποχές που χάλασε το deal στο παραπέντε / Περίπτερα σε κρέμαγαν έξω με μανταλάκια, να σε θωρήσουν πρόσμεναν τα δυο μας τα ματάκια / Μα εσυ τα πόδια στήλωνες, δεν έκανες πια πίσω, Θα πάω στην Μπάρτσα έλεγες, χασέδες για να σκίσω / Μα φέτος ήρθε η στιγμή, αναβολή δεν παίρνει, καράβι η καριέρα σου που άρχισε να γέρνει / Δεν έχεις άλλη επιλογή κι αυτό καταλαβέ το, σιγά μην πας και στην Ρεάλ, ποιός είσαι ρε ο Λέτο; / Πάει ο καιρός που πέρναγε κι εσένα η μπογιά σου, με Αλέν Μπουμσόνγκ σε μαν του μαν θα βρείς τον μάστορα σου / Θα κάνεις πίσω, θα ψηθείς και θα’ρθεις επιτέλους, σε όλο αυτό το σίριαλ θα μπούνε τίτλοι τέλους / Κανε Βαγγέλη την ρελάνς και δώστα τώρα όλα, στον Πειραιά να φέρουμε τον κούνελο Σαβιόλα!
Μεταγραφή σου σίριαλ που έπαιζε βδομάδες οι σύλλογοι δεν βρίσκανε την λύση στους παράδες Πόδια στύλωσαν κι οι δυό και δεν έκαναν πίσω και είπες ήρθε η στιγμή να τα ξεκαθαρίσω. Κιμπάρης όπως ήσουνα, σαν άλλος Νικ Πατέρας τους έσκασες την διαφορά και πήρες ελευθέρας. Έβαλες απ΄την τσέπη σου κι απ’ το υστέρημα σου να ‘ρθεις εδώ ν’αγωνιστείς, να βρεις την γιατρειά σου. Αμέσως προσαρμόστηκες, βεβαίωσες την φήμη που σ’ ήθελε για πρωινό να έχεις τον Μαλντίνι. Ντριμπλα κοφτή και γρήγορη και πάσα που σκοτώνει οι κουρσες σου μου θυμιζαν αυτές του Γιώργου Δώνη. Δεν έδωσες δικαίωμα, λαβές σ’ αμφισβητίες κι ασύστολα τις μάτωνες τις έρμες τις εστίες. Με βολ πλανέ, με γονατιά και κεφαλιές ψαράκι ξεπέρασες τον σκόπελο του να σε πουν σαπάκι. Σε είπανε υδραυλικό, μπορεί και γυψαδόρο της σούπερ λιγκ πως ήσουνα εσύ το θείο δώρο, και δέν είχαν και άδικο, να πω και την αλήθεια η κάθε ντρίμπλα έμοιαζε ανάσα μες τα στήθια. Μας έδωσες στα γήπεδα το κάτι που ‘χε λείψει τώρα το πήρες μακρυά, μας έριξες στην θλίψη Ζανάξ και ψυχοφάρμακα θα πάρω να ξεχάσω εσένα και τις πάσες σου αλήθεια πως θα χάσω. Θα έχω για ενθύμιο τα γκόλ από το κέντρο τον σπόρο της ανάμνησης εγώ θα κάνω δέντρο Την σκόνη του ταλέντου σου ρούφηξα κόκκο-κόκκο και αιχμάλωτος σου πιάστηκα για πάντα Νάτσο Σκόκο.
Χτεσινοβραδινό σουρεάλ σκηνικό: ‘Εχουμε βγει 3 φίλοι για φαγητό. Σε διπλανό τραπέζι μια μεγάλη συντροφιά 8-10 ατόμων (πιτσιρικάδων) γιορτάζει τα γενέθλια κάποιου από την παρέα. Ο εορτάζων κάθεται στο μέσο του τραπεζιού και το κορίτσι του κάθεται ακριβώς απέναντί του -στο άλλο μέσο- με τη φωτογραφική μηχανή “οπλισμένη” για να απαθανατίσει στιγμές από την όμορφη βραδιά…
Και έρχεται η ώρα να σβήσει ο εορτάζων τα κεράκια. Και εμφανίζονται 2 τούρτες, η μία με κεράσια από πάνω και άλλη με τρίμματα σοκολάτας και τρούφας. Και πιάνει ο Δημήτρης (έτσι τον λέγανε τον εορτάζοντα) ένα κερασάκι και το πετάει όλο χαρά στην κοπέλα του, φωνάζοντας “Άρπαξέ το στον αέρα, Θάλεια”. Έλα όμως που η Θάλεια δεν προσέχει, δεν αντιδρά εγκαίρως και σκάει το σιροπιαστό κερασάκι πάνω στο λευκό φόρεμά της, δημιουργώντας μια μπορδοροδοκόκκινη στάμπα στο σημείο του στήθους, η οποία “απλώνει” όσο της ρίχνει νερό και την κάνει… τρισχειρότερη, με αποτέλεσμα η Θάλεια να φλερτάρει με ένα ελαφρύ (ή λιγότερο ελαφρύ) εγκεφαλικό…
Anyway, η Θάλεια κρατάει χαρακτήρα… -“Εντάξει, αλλά πρόσεχε κι εσύ βρε μωρό, χάλια με έκανες”… -“Σόρι, αγαπούλα μου, νόμιζα ότι θα το πιανες το κερασάκι στον αέρα” απαντάει ο άλλος και τα πράγματα βαίνουν προς εκτόνωση. Μέχρι που φέρνουν μπροστά στο Δημήτρη την άλλη τούρτα με τα τρίμματα σοκολάτας και αρχίζουν να του λένε το τραγουδάκι. Με το που λένε το “και όλοι να λένε να ένας σοφός”, ο Δημήτρης -όντας αποφασισμένος να σβήσει όόόλα τα κεράκια με την πρώτη- ρίχνει το δυνατότερο φύσημα της ζωής του. Και πράγματι, όλα τα κεράκια σβήνουν. Και όόόόλο το πάνω μέρος της τούρτας, όλα τα τρίμματα, όλη η ψιλή τρούφα, όλα τα κομματάκια σοκολάτας, εκσφενδονίζονται ΚΑΙ ΑΥΤΑ πάνω στην ταλαίπωρη Θάλεια και το φόρεμά της γίνεται ΚΑΙ άσπρο ΚΑΙ ρόζ ΚΑΙ καφέ ΚΑΙ μαύρο, με μικρά στιγματάκια λιωμένης σοκολάτας απλωμένα πάνω του σε χίλια δυο σημεία…
Η Θάλεια ΔΕΝ αντέχει άλλο: Βάζει τα κλάματα, ρίχνει το πιο δυνατό ουρλιαχτό που έχω ακούσει ποτέ μου και ρίχνει το ποτήρι με το κρασί προς τον Δημήτρη βρίζοντας. Πάνω στην ταραχή της, δεν σημαδεύει καλά και το κρασί πέφτει όλο πάνω στον διπλανό του Δημήτρη. Αυτός τα παίρνει στο κρανίο και τη βρίζει. Τ’ ακούει ο αδερφός της Θάλειας, τον βρίζει κι αυτός και αρχίζουν να πλακώνονται. Ξύλο αυτοί, κλάμματα η Θάλεια, αμήχανος ο Δημήτρης δεν ξέρει πού να πρωτοπάει και με ποιον να πρωτοασχοληθεί…
Δεν τιμά απίστευτα τον κολλητό μου που – χωρίς να σηκώσει ούτε στιγμή το βλέμμα του απ’ το πιάτο του – γυρνάει και λέει: “Καλά, δεν έχω φάει καλύτερη καρμπονάρα στη ζωή μου. Ρε μ…κες, εδώ να ερχόμαστε που είναι και ήσυχα”…;
Μετά (γενεθλιακής) τιμής, Ανδρέας
Αν όλος ο Ολυμπιακός έστηνε ένα πασχαλινο τραπέζι: Ο Μιραλάς θα την έπεφτε στην ανήλικη ξαδέρφη, ο Ιμπαγάσα θα έφτιαχνε το “μαεστρίδικο κοκορέτσι”, ο Νικοπολίδης θα έλεγε ιστορίες απο τα παλιά, ο Αβρααμ θα έπινε μπύρες μόνος του και θα έσπαγε τα μπουκάλια, ο Χολέμπας θα κοίταζε τις εξατμίσεις απο τ’ αμαξια στην αυλή, ο Μέλμπεργκ θα άναβε τη φωτία, ο Τζιμπούρ θα έκλεβε το οινόπνευμα, ο Ριέρα θα είχε πονοκέφαλο αλλά θα ήταν σίγουρος οτι του χρόνου κανείς δεν θα του το χαλάσει, ο Πάντελιτς θα πιεί και θα αγκαλιάζει τους πάντες λέγοντας τους “σ’αγαπάω ρε μ@λ@κα” και όσο οι άλλοι θα κάνουν αυτά, ο τίμιος Φουστέρ θα γυρνάει το αρνί απο τις 8 το πρωί με το ίδιο χαμόγελο μέχρι τις 2.
Καταστατικό Τρομοκραχτικής Οργάνωσης Godzela
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ: ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ Άρθρο 1ο: 1. H Τρομοκραχτική οργάνωση που ιδρύθηκε χωρίς καμμία Διακύρηξη, εκ του μηδενός και χωρίς κανένα λόγο κάπου στην Σκανδιναβία ονομάζεται Godzela και σε συντομογραφία Ζ.Τ.Τ.Υ (Ζήτω το τυρί Υπηρεσίας). 2. Έμβλημα του Godzela είναι ο Jedai της Παναθηναικής παναγαλαξιακής Αρμάδας, Κώστας Γκόντζος, με πράσινο φόντο να κρτάει ένα κιλό τυρί υπηρεσίας. 3. Η σφραγίδα του Godzela είναι κυκλική. Στην περιφέρεια του κύκλου αναγράφεται με κεφαλαία γράμματα η επωνυμία του κόμματος, όπως αναφέρεται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου, καθώς και το έτος ίδρυσης. Εντός του κύκλου φέρει το έμβλημα της παραγράφου 2. 4. Έδρα του κόμματος είναι οι μαρτυρικοί νήσοι Pitcairn.
Άρθρο 2ο: 1. Στόχος της οργάνωσης είναι η διεθνής αναγνώριση του μοναδικού Jedai του Παναθηναικού Γαλαξία, Κώστα Γκόντζου και παραπλεύρως η αποκατάσταση της αλήθειας κάθε ψέματος που τολμάνε να ξεστομίσουν τα ελεεινά σκουλήκια του Fight Club και δευτερευόντως την προστασία όσων πρεσβευει. 2. Μέλη της οργάνωσης είναι όλοι όσοι χάλασαν το χρόνο τους για να γίνουν μέλη και θυσιάστηκαν στέλνοντας «Αν ο Γκόντζος…» σε SMS. 3. Αρχιστράτηγος αυτής της προσπάθειας είναι ο Γιώργος από Χελσίνκι, μελοποιός και του ύμνου της οργάνωσης Hard Godz Hallelujah.
Τα λοιπά άρθρα του καταστατικού θα δημιουργηθούν μετά από συνολική προσπάθεια των μελών που όλο και αυξάνονται με το πέρασμα των νανοδευτερολέπτων. Μια φορά το χρόνο στην τελευταία εκπομπή του Ηγέτη μας θα γιορτάζουμε, ακούγοντας στη διαπασών το Dogs των Pink Floyd και τρώγωντας μετά μανίας τυρί υπηρεσίας, το δικό μας νόστιμο τυρί!
Τα τρία Trio που έγραψαν και γράφουν ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο:
1) Trio – Bad Boys: Καλιτζάκης, Ανατολάκης, Σωτ. Κυργιάκος 2) Trio – Graphico: Αλέφαντος, Μαλεζάνι, Κούγιας 3) Trio – Nano: Ιμπαγάσα, Φετφατζίδης, Γήττας
ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΒΡΩΜΑ ΚΙ ΕΝΑ ΣΤΑΥΡΟ ΣΗΚΩΝΕΙΣ, ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΛΥΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ: ΑΡΩΜΑ ΤΖΙΤΖΙΛΩΝΗΣ… ΜΑΛΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΓΚΟΜΕΝΑ ΚΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΑ ΧΩΝΕΙ ΜΑ ΑΜΕΣΩΣ ΤΗΝ ΗΡΕΜΗΣΑ Μ’ ΑΡΩΜΑ ΤΖΙΤΖΙΛΩΝΗ… ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΜΕΘΥΣΤΙΚΟ Η ΜΑΡΚΑ ΕΙΝΑΙ GUCCI ΤΟ ΠΗΡΑ ΣΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΤΑΞΕ ΠΑΠΟΥΤΣΙ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Ο ΣΑΝΤΑΜ ΜΩΡΗ ΜΗ ΜΕ ΧΤΥΠΑΣ ΜΕ ΖΩΝΗ, ΘΑ ΠΑΡΩ ΑΥΡΙΟ ΠΡΩΙ ΑΡΩΜΑ ΤΖΙΤΖΙΛΩΝΗ
ΔΕΚΑ ΚΛΙΣΑΔΟΥΡΕΣ – ΓΡΑΦΙΚΟΤΗΤΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΚΟΥΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΡΑΓΩΓΟ ΤΟΥ SPORT – FM: 1. (ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΩΝ) “ΠΡΟΒΑΡΕΙ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ, ΠΡΟΒΑΡΕΙ ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΚΛΠ Ο Χ ΠΑΙΚΤΗΣ”. ΕΛΕΟΣ… ΑΚΟΥ ΝΑ ΠΡΟΒΑΡΕΙΣ ΣΩΒΡΑΚΟ ΚΑΙ ΦΑΝΕΛΑ… 2. “ΡΑΠΙΣΜΑΤΑ ΔΙΚΕΦΑΛΩΝ” ΟΠΟΤΕ ΕΧΕΙ ΑΓΩΝΑ ΑΕΚ – ΠΑΟΚ… ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΑΝ ΠΑΙΖΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΦΗΒΟΥ ΓΙΑ ΧΟΡΤΟΦΑΓΙΑ; 3. “ΤΑ ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΚΟΥΜΠΑΚΙΑ ΤΟΥ ΗΧΟΥ” ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΝΣΟΛΑ. ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΟ. 4. “ΑΚΡΙΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ” ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΝΘΗ. ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ, ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ, ΤΟΝ ΕΡΓΟΤΕΛΗ ΚΛΠ… 5. “ΤΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ”. ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝΕ ΚΑΙ “ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ Κ.Ψ.Μ”. ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΜΟΥΣ ΑΣ ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑΣΟΥΝ “ΒΡΑΔΙΕΣ ΟΠΛΙΤΗ”. 6. “ΠΗΡΕ ΤΟ ΡΟΖ ΦΥΛΛΟ ΑΓΩΝΑ” ΚΑΙ ΚΑΛΑ… 7. “ΤΡΙΠΛΑΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΣΚΟΡ”. ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΞΑΝΑΠΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ: ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΔΥΟ ΚΑΙ ΤΡΙΠΛΑΣΙΑΖΕΙΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΞΙ ΚΙ ΟΧΙ ΤΡΙΑ… 8. ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ “ΓΗΡΑΙΟ”… ΔΗΛΑΔΗ Ο ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ, “HOMO ERECTUS”; 9. “ΠΡΟΒΑ ΤΖΕΝΕΡΑΛΕ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ”… ΠΡΟΒΑ; ΓΙΑ ΑΓΩΝΑ; KAI ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΙ; ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ;… ΤΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝΕ; 10. “ΑΠΟ ΤΑ 11 ΒΗΜΑΤΑ” ΕΝΙΟΤΕ “ΑΠΟ ΤΑ 9 ΜΕΤΡΑ”… ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΘΕΡΑ ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΝΑ ΓΗΠΕΔΟ: Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΕΝΑΛΤΙ ΚΑΙ Η ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΕΡΜΑΤΩΝ. ΔΕ ΜΑΣ ΛΕΤΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΟΗΜΑ ΟΠΩΣ Π.Χ. ”ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΣΛΑΛΟΜ ΤΩΝ 60 ΜΕΤΡΩΝ ΑΠΟ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΗ” ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ 65 Ή 55 ΚΛΠ.;
Καλοκαιράκι ήτανε, θυμάμαι σαν και τώρα, που ξαπλωμένος έπινα μοχίτο στην αιώρα / Διάβαζα πρωτοσέλιδα από εφημερίδες, και πάνω σου σαν έπεσα τα μάτια μου γαρίδες/ Μεγάλη ήταν η χαρά που η είδηση είχε φέρει, πηραμε χαφ της προκοπής και όχι καμηλιέρη / Στα αεροδρόμιο χαμός, σαν πάτησες Ελλάδα, στην άφιξη σου έπαθε ο Πειραιάς ζαλάδα / Δύσκολη ήταν η αρχή, οι πάσες δεν περνούσαν, αργή ήταν η προσαρμογή, φαντάσματα ξυπνούνσαν / Με Φλάβιο, με Μπόβιο, με Μπίστσαν σε συγκρίναν, σήμερα μετανιώνουνε που βιάστηκαν και κρίναν / Σε χλεύασαν, σε φώναζαν σκήνωμα Βησσαρίων, μα έδωσες συγχώρεση στα πλήθη των αχρείων / Είχες ταλέντο και ηθική μαζί σου για εφόδιο, κι ας ήταν οι συμπαίκτες σου μπροστά σου πάντα εμπόδιο / Σου βάζαν πάντα στο πλευρό, Τζιώληδες και Σιμάους, μπροστά τους ήτανε Πελέ μέχρι κι ο Μίκυ Μάους / Τα χρόνια όμως πέρασαν, ήρθε η στιγμή του τέλους, φεύγεις κι εμείς θα μείνουμε να βλέπουμε τους Ντέλους / Θα λείψεις σ’ όλους διάολε, θα΄ν’το κενό μεγάλο, κι εαν ποτέ θα καλυφθεί στα αλήθεια αμφιβάλλω / Για πάντα θέση κέρδισες στην μνήμη την δική μας, τιμή μας που σε είδαμε, Ζιλμπέρτο ήταν τιμή μας.
Ο μεγαλύτερος πόνος σύμφωνα με τις γυναίκες είναι το ράγισμα της καρδιάς. Σύμφωνα με τους άντρες είναι να φας κλωτσιά στ’ @ρχίδια. Κατάφερα και συμφιλίωσα τα δύο θεωρήματα σε μία αδιαίρετη θεωρία η οποία έχει ως εξής: Ο μεγαλύτερος δυνατόν ανθρώπινος πόνος, είναι να φας κλωτσιά στα @ρχίδια της καρδιάς…