Όταν κάνουμε κίνηση με το δάχτυλο στο μάτι μας για να δείξουμε σε κάποιον ότι έχει τσίμπλα στο μάτι, συνήθως βγάζουμε και δική μας τσίμπλα.
Όταν τελειώνει το έργο στον σινεμα (sic) σχεδόν πάντα καθόμαστε να βρούμε τον Έλληνα στα ψιλά γραμματα στους τίτλους τέλους. Εχω πάει πολλές φορές στον κινηματόγραφο (προσοχη στον τόνο) εγώ και ξέρω…
ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ, ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΟΙ ΚΑΤΑΔΙΟΚΩΜΕΝΟΙ ΦΤΑΝΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑΝ ΓΚΡΕΜΟ ΜΕ ΠΟΤΑΜΙ ΑΠΟ ΚΑΤΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΚΕΨΗ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΩΝ ΠΗΔΑΝΕ, ΕΝΩ ΟΙ ΔΙΩΚΤΕΣ ΔΕΝ ΠΗΔΑΝΕ ΠΟΤΕ.
Παλια λεγανε «μαγκες» οσους καπνιζαν και εκαναν καφριλες. Τωρα μαγκες λενε οσους δεν καπνιζουν και φερονται παντα με ανωτερότητα…
Η βλακεία και η απέραντη κακία, το απύθμενο μίσος, μπορούν να καταστρέψουν πολύ γρήγορα όσα η νοημοσύνη, η καλοσύνη και η ανθρωπιά χρειάζονται χρόνο για να χτίσουν.
ΑΝ ΤΟ 1940 ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΑΜΕ ΠΟΤΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΛΕΓΑΝΕ ΟΛΟΙ «ΑΚΟΥΣΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΟΠΛΑ».
Ολοι οταν ειμασταν μικροι και δε μας αρεσε το φαγητο, το σπρωχναμε στην ακρη του πιατου -για να φαινεται κενο το υπολοιπο τμημα του πιατου και να δημιουργουμε την ψευδαισθηση οτι φαγαμε καμποσο.
Οποιο παιχνιδι και αν βαλεις στο pc, παντα μα παντα την 1η φορα βλεπεις την εισαγωγη.
Οταν διαλεγεις συμβουλο εχεις διαλεξει και συμβουλη.
Πολλές φορές θέλαμε να φάμε, πήγαμε στην κουζίνα, δεν είχε τίποτα ενδιαφέρον και τελικά δεν φάγαμε. Πολλές φορές θέλαμε να δούμε τηλεόραση, κάτσαμε στον καναπέ, και αφού μετά από ζάπινγκ διαπιστώσαμε ότι δεν είχε κάτι ενδιαφέρον, τελικά την κλείσαμε. Όμως διάολε, ΠΟΤΕ δεν μπήκαμε σε πορνοσάιτ αποφασισμένοι να τραβήξουμε παχιά και να μην βρούμε κάτι ενδιαφέρον, να κλείσαμε τα sites και να πήγαμε να κάνουμε κάτι άλλο.