ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΟ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ! ΝΑΙ, ΤΟ ΞΕΡΩ, ΘΑ ΠΕΙΤΕ «ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ Ο ΠΟΛΩΝΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΑΝΕΛΛΙΠΩΣ ΤΗΝ ΕΣΤΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ, ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟ ΔΙΑΟΛΕ;» ΝΝΝΝΑΙ. ΑΥΤΟΣ ΕΙΜΑΙ…ΕΝΑΣ ΤΙΜΙΟΣ ΠΟΛΩΝΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ ΜΙΑ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΒΡΩΜΟΣΚΥΛΟΥ ΤΟΥ ΤΡΑΦΟΡΝΤ. ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΓΡΑΦΩ ΟΜΩΣ… ΕΣΑΣ, ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΠΟΡΤΣΚΑΣΤΕΡ ΠΟΥΔΕΝΕΤΕ ΤΑ ΚΟΡΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΙΤΑΝΟΜΕΓΙΣΤΟΤΕΡΣΤΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΚΟΝΤΖΟΥ ή GONGI, ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΥΠΛΗΘΕΙΣ ΒΡΕΤΑΝΟΙ ΑΚΡΟΑΤΕΣ ΤΟΥ SKYSPORTSFM ANA TΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ; ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΜΙΑ ΧΑΡΗ, ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΕΣΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΤΕ… ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΣΕ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΜΟΥ ΞΑΔΕΡΦΟ… ΘΕΛΩ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΤΕ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥ GONGI, ΕΝΩ ΤΟΥ ΔΕΝΕΤΕ ΤΑ ΚΟΡΔΟΝΙΑ, ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΟ: ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ GOTHAM CITΥ…
THANK YOU AND MAY THE POWER OF GONGI BE WITH YOU, TOMASZ KUSZCZAK
Ο ιδιοκτήτης εταιρίας παραγωγής κυκλάμινων πρόβλεψε με ακρίβεια τα ερείπια ανακαινισμένου ναού τις χαμένης ατλαντιδας και με βάση αυτή τη μελέτη διαμόρφωσε την οικονομική πολίτικη για την έξοδο απο την κρίση της αλιείας του μπακαλιάρου, και ετσι μπόρεσε να ανακάμψει η μετοχή της Λίμαν μπράδερ. Ευχαριστώ απο καρδιάς για την ανάκαμψη.
Ακολουθεί πραγματική ιστορία με πρωταγωνιστή το χιλιολατρεμένο «καγκουρό» Λούη Χριστοδούλου, την οποία είχα το προνόμιο να ζήσω και να απολαύσω… πρώτο τραπέζι πίστα:
Το ημερολόγιο δείχνει (αθάνατο κλισέ) 7 Αυγούστου 1992, η Πανάθα επιστρέφει από προετοιμασία και στην πτήση της επιστροφής στήνεται μια γιορτούλα για το Λούη Χριστοδούλου, ο οποίος είχε εκείνη την ημέρα γενέθλια. Του λένε το τραγουδάκι, σβήνει τα κεράκια και, επιστρέφοντας στη θέση του, ακούει έναν δημοσιογράφο (με τον οποίο μας συνδέει συγγένεια πρώτου βαθμού – ΝΑΙ, ΜΠΑΜΠΑ, σε σένα αναφέρομαι) να του λέει: «Λούη, δεν πιστεύω το Δεκέμβρη να φύγεις, ε;» (το χειμώνα εκείνο έληγε το συμβόλαιό του και είχαν γίνει κάποιες συζητήσεις για ανανέωση). Ο Χριστοδούλου του απαντά μισά ελληνικά, μισά αγγλικά και με βαριά αυστραλιανή προφορά «What? Noooo… Pou na pao, my friend? Εdo tha meino».
Την επόμενη μέρα, δημοσιεύτηκε σε ΟΛΕΣ τις εφημερίδες η εξής δήλωση του ποδοσφαιριστή Λούη Χριστοδούλου: «Στον Παναθηναϊκό ανδρώθηκα ποδοσφαιρικά και γεύτηκα χαρές και τίτλους. Θεωρώ ότι το μέλλον μου είναι συνυφασμένο με το τριφύλλι και δεν μπορώ να διανοηθώ τον εαυτό μου σε άλλη ομάδα». Κι όταν λέω του πατέρα μου «Μήπως το παραφούσκωσες το πράγμα;» αυτός μου απαντάει με φωνή 4 πασπαλισμένη με μπόλικο στόμφο: «Μέσες άκρες, αυτό δεν είναι το γενικό νόημα; Απλώς το παιδί είπε τα ίδια πράγματα με το δικό του τρόπο…».
Μετά (πανάκριβης) τιμής, Ανδρέας
Βρίσκεσαι στην κορυφή του Ολύμπου καλεσμένος του Δία στο γεύμα που παραθέτει για να γιορτάσει το εκατομμυριοστό του κέρασμα. Ίσως, αν ξεχάσεις το νέκταρ,την αμβροσία και την θεά Αφροδίτη που σερβίρει τσίτσιδη, να καταλάβεις πως την διαφορά στο δείπνο την κάνει το δικό μας κίτρινο τυρί…
TO ΠAIXNIΔΙ APHΣ-M.ΣITΥ EINAI ΣTO 75ο ΛEΠTO. TO AΓOPI ME TO ΓAΛAZIO KAΣKOΛ ΔEN ΛEEI NA KANEI AΛΛAΓH KΑΙ OI EΛΠIΔEΣ MOY NA ΔΩ TON Mario Baloteli ΛIΓOΣTEΥOYN. ΞAΦNIKA BΛEΠΩ TON Mario ΣTHN ΓPAMH ETOIMO NA MΠOYKAPΕΙ. EXONTAΣ AΠOKTΗΣΕΙ ΠAΛI THN EΛΠIΔA MOY KΑΙ ΓEMATOΣ ENΘOYΣIAΣMΟ TPEXΩ NA ΦIΛHΣΩ THN OΘONH THΣ TV. TOTE O ΣKHNOΘETHΣ KANEI KONTINO ΚΙ ΕΓΩ BPIΣKOMΑΙ AΠO THN MIA ΣTIΓMH ΣTHN AΛΛH NA «ΦIΛAΩ» TA KAMΠANEΛIA TOY Mario. AΠO EKEINH THN ΣTIΓMH AΠEKTHΣA TO ΨEYΔΩNΥMO «MAPIO KAMΠANEΛΙ». ΛΥΠAMΑΙ ΠOY AΦHNΩ TO Peter Nalitzis AΛΛA AYTO ΠOY ENIΩΣA EKEIΝΗ TH ΣTIΓMH HTAN ΠOΛY ΔΥNATO.
Dr Strangelove των εφηβικών φαντασιώσεων, ερωτικε ανιχνευτή της γυναικείας λιμπιντο, και εσύ μικρέ Γκεμπελίσκο του Ευρίπου, ζητώ ταπεινά την συμβουλή σας γιατί βρίσκομαι σε μεγάλο δίλημμα. Δεν ξέρω ποια να διαλέξω: Την γλυκιά,καστανή Τσέχα ή μια ξανθιά, βαρέλω Γερμανίδα. Βοηθήστε σας παρακάλω, είμαι σε απόγνωση. Α, και διευκρινηση. Για μπύρες μιλάω βρε νούμερα, που νομίζατε ότι θα σας ρωτούσα για τα ερωτικά μου. Ασταδιάλα Δρ Ρουθ της δεκάρας.
Απο μικρος φαινοσουνα οτι θα ξεχωρισεις, και σε υψηλο επιπεδο την μπαλα θα κλωτσησεις Λεβεντικη κορμοστασια και ποδια γυμνασμενα τη Γερμανια θα ‘κανες περηφανη για σενα.
Αμεσως ξεπεταχτηκες, με τολμη και με χαρη εκανες παντα διαφορα, δεν ησουνα ταγαρι. Ο Τομας Σααφ σε θαυμασε, σε πηρε πρωτη ομαδα γουσταρε το στυλακι σου και το κορμι λαμπαδα.
Και εκανες το ξεπεταγμα διπλα στο hummer Naldo διδυμο υψους και μυαλου, σκιαζοταν κι ο Ροναλντο… Για χρονια παιζατε μαζι μα ‘σασταν μοναχοι’ σας, με τετοια χαφ και μπακ χωνια λαχταριζε η ψυχη σας
Μα εσυ ψηλε δεν το ‘βαλες κατω απ την κατρακυλα στα παντσερ παντα δυνατος, τους κερναγες τεκιλα. Πορειες σε EURO και mundial με ηγετη πισω εσενα κι ας μην ειχες Καρλες Πουγιολ και διπλα σου Μαρτσενα.
Με Λαμ και Μπαστιαν κανατε εσεις τη διαφορα για καθε αντιπαλη εθνικη μυριζε συμφορα με Λεβ στον παγκο εγινες χαιλαντερ και λιονταρι Τεβες-Μεσι προσκυνησαν εσενανε τη χαρη
και ετσι αποφασισες πως επρεπε να φυγεις απο το καπηλειο της Βρεμης καπως να ξεφυγεις να πας καπου καλυτερα και πιο οργανωμενα κι ας ηθελε η γυναικα σου να μην πατε στα ξενα
Και ο Αρσεν σε κοζαρε, σ’ ηθελ’ απεγνωσμενα Με Αρτετα, Σαντος, Μπεναγιουν υπεγραψε και σενα. Με VERMINATOR διδυμο θα βρεις και την υγεια σου κι εκει θα καθιερωθεις με την τρελη μαγκια σου
Ηρωας γινε ΓΕΡΜΑΝΕ και μη διστασεις σταλα και μαθε και στον Σκιλασι πως κοντρολαρουν μπαλα, να ξερεις, σε πιστευουμε διχως δισταγμο ξεκινα προς τη δοξα σου χωρις σταματημο
Κι αν στην Ευρωπη τα πνιγε, με τσ’Ελληνες ο ΒΑΝΤΕΡ Περ Μερτεσακερ σε τιμω, be our Highlander…
Ε, όχι λοιπόν. Όχι. Το Escape From LA δεν μετράει για ταινία. Πέραν της σκηνής που κάνει σέρφινγκ (χύμα στο κύμα) ο Kurt Russel, “τακτοποιεί” και τον Bruce Campbell ΕΝΤΟΣ ΠΕΝΤΑΛΕΠΤΟΥ βεβαίως βεβαίως, ενώ είναι και δεμένος πισθάγκωνα! Ε, όχι! Δεν γίνεται! Δεν υπάρχει! Καταρχάς, ο Bruce Campbell δεν μπορεί να νικηθεί (γιατί είναι ιδέα), και κατά δεύτερο λόγο, κάθε φορά που ο Kurt Russel και ο Bruce Campbell εμφανίζονται στο ίδιο μέρος και δεν ανατινάσσεται το σύνολο της ύλης και της αντιύλης του σύμπαντος (πλην του Chuck Norris, του Rino Gatusso, του Χάρη Κοπιτσή, του Tony Jaa και του Reb Brown), κάθε φορά που βρίσκονται στο ίδιο μέρος και δεν συμβαίνει αυτό, είναι σίγουρο ότι ένας εκ των δύο είναι ψεύτικος και πρόκειται περί πλαστογραφίας.
KILLING MOON
Ένας θεός ξέρει πόσο απεχθάνομαι τις θεωρίες συνωμοσίας και τους αστικούς μύθους. Είμαι ίσως ο μόνος άνθρωπος που δεν προώθησε ποτέ chain mail που υποσχόταν υγεία κι ευτυχία αν το έστελνες σε άλλους δέκα, και θάνατο αν δεν το έκανες. ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ του οποίου κανένας ξάδερφος του κουνιάδου της σπιτονοικοκυράς δε ξύπνησε σε μπανιέρα γεμάτη παγάκια.
Ένα βράδυ όμως στην παραλία Θεσσαλονίκης, είχα υποσχεθεί στην κοπέλα δίπλα μου να αράξουμε σε κάποιο παγκάκι και να κοιτάμε το φεγγάρι. Ίσως και να ψιλοχαμουρευτούμε, έλεγα από μέσα μου. Ως συνήθως, ψάχναμε παγκάκι ελεύθερο και σε καλό σημείο. Κάπου που να φαίνεται το φεγγάρι-Αύγουστος μήνας, λίγες μέρες μετά την πανσέληνο.
Παγκάκι ελεύθερο δεν υπήρχε. Λίγη ώρα αργότερα, συνειδητοποιήσαμε πως ΟΥΤΕ φεγγάρι υπήρχε. Περπατήσαμε όλη την παραλία, μιάμιση ώρα πήγαινε-έλα, κοιτούσα εγώ παντού τριγύρω αλλά φεγγάρι πουθενά. Η κοπέλα δεν έδωσε σημασία. Έλεγε «εντάξει, θα το κρύβει κάποιο κτήριο» ή «θα’χει έκλειψη και δεν το ακούσαμε»! Τσακωθήκαμε. Δεν της άρεσε που άρχισα να τρέχω στην παραλία τσιρίζοντας «Μας πήραν το φεγγάρι, το πήραν!», κι εμένα δε μου άρεσε που ήταν μια απαθής στρίγγλα μπροστά σε τέτοιο γεγονός. Έναν φυσικό δορυφόρο έχουμε όλο κι όλο.
Τέλος πάντων, μάλλον ενόχλησε ορισμένους το κήρυγμά μου στην παραλία γιατί μετά από λίγο τσουπ!, εμφανίστηκε το φεγγάρι…
ΈΝΑ φεγγάρι. Όχι ΤΟ φεγγάρι. ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ.
Γύρισα στο σπίτι υποψιασμένος. Είπα την ιστορία μου στο φόρουμ. Αρκετοί από εκεί προσφέρθηκαν να με βοηθήσουν: ο Γκοντζόσαυρος πεταγόταν που και που απότομα μπροστά στο παράθυρο να δει αν συνεχίζει το «φεγγάρι» να υπάρχει. Αλλά ήταν πλέον κι αυτοί προσεκτικοί. Μέχρι που κοιμήθηκα το φεγγάρι εκεί, σαν να μην τρέχει τίποτα. Ξύπνησα έντρομος επειδή άκουσα ένα «Ξύπνα τώρα ρε!» και είδα το «φεγγάρι» να λάμπει ανάμεσα από έναν απίστευτο συνδυασμό πολυκατοικιών, μπαλκονιών και δέντρων, έτσι που να φωτίζει ακριβώς το μαξιλάρι μου. «Είστε γελοίοι» φώναξα «ξεκρεμάστε το από εκεί γιατί εμένα δε με πείθετε».
Την επόμενη μέρα ζήτησα από τοπικό ραδιόφωνο το «Χάρτινο το Φεγγαράκι». Μετά το τέλος του τραγουδιού ο παραγωγός είπε «Ααα, ένα πολύ ωραίο και άκρως συμβολικό τραγούδι, που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα».
Ρε τα λαμόγια, είναι παντού. Μας έκλεψαν τη σελήνη και ζητάνε και ρέστα. Έχω δύο θεωρίες: Ή την έκλεψαν και στη θέση της στον ουρανό κολλάνε κάτι χάρτινα ζωγραφισμένα (γι’αυτό ο καθένας βλέπει ό,τι θέλει, είναι απλά διαφορετικές ζωγραφιές), ή την κουνάνε με ένα σύστημα τροχαλιών και σχοινιών και την βγάζουν στον ουρανό όποτε και όπου θέλουν (εμένα μου φαίνεται πως έχει δαχτυλιές από γράσο). Ακούσατε και τον άλλον που είπε ότι ήταν σβησμένη προχθές. Ε, θα ξέχασαν ν’ανάψουν τον προβολέα τα λαμόγια.
Γιατί τα κάνουν αυτά; Δε ξέρω. Αλλά –διάολε!- θα μάθω.
Υ.Γ Συγγνώμη αν σας κούρασα, έπρεπε να μάθετε την αλήθεια. Και την επόμενη φορά που θα κοιτάξετε τη σελήνη, πάνω σ’αυτόν τον ουρανό που ψεκάζουν νυχθημερόν τα λαμόγια με τα’αεροπλάνα τους, να ξέρετε πως αυτός ο κόσμος είναι πιο πέτσινος κι απ’την τέταρτη θέση της Κορέας στο Μουντιάλ του 2002.
Η μερά μετά την Τετάρτη… Αφού γύρισε από το ταξίδι και συνομίλησε για λίγο με τον γείτονα κυρ Παύλο, άνοιξε την πόρτα του με τα καινούργια κλειδιά για τα οποία είχε κανονίσει ο Ντάντυ. Έβγαλε τα περιττά ενδύματα και υποδήματα και ξαλάφρωσα τα δύο μαγικά του πόδια από τις ιδρωμένες του κάλτσες. Έβγαλε μία κρύα γκαζόζα από το ψυγείο και χύθηκε στον τριθέσιο ντιζαϊνάτο καναπέ του. Αγκάλιασε με το δεξί του χέρι το τηλέχειριστήριο και με μαστορική κίνηση του αντίχειρα του έδωσε ζωή στην επίπεδη τηλεόραση του. Έτσι… απλά ξεκίνησε τον περίπατο μεταξύ τών τηλεοπτικών διαύλων. «Όπως έχω γράψει και στο βιβλίο μου Blue Tree, μαυρ…» -Ρε, άντε παράτα μας μεσημεριάτικα! «Στην ανοιξιάτικη κολεξίον θα δείτε…» -Τα τεντόπανα Τεν Κάτε. Ουστ ρε και εσύ! «Όρθιος στάθηκε χθες βράδυ ο Παναθηναϊκος στο Ελ Μαδριγάλ με ένα τεράστιο γκόλ…» Και λίγα λέτε, σκέφτηκε, με τέτοια φτερά πως να μην πετάξει μπροστά το πράσινο αεροπλάνο.
Την ίδια στιγμή, σε κάποιο άλλο δωμάτιο, σε κάποια άλλη επίπεδη οθόνη, κάποιος άλλος παρακολουθούσε τον ίδιο δίαυλο. «…του ”Τυπάρα”, Γιώργου Καραγκούνη». Δεν πεθαίνει έτσι εύκολα η αγάπη μου, μονολόγησε. Τι Παλαιοκώστας και κουραφέξαλα! Έίδες τη γκολ πέταξα, ούτε το ελικόπτερο δεν πετάει έτσι. Και με το καραφλοειδές μαυροντυμένο κοράκι να μας κόβει τα πόδια, αποδράσαμε. «Να ρε παλιοφάλες, δείτε το ριπλέι!» Σήκωσε το ασύρματο σταθερό τηλέφωνο και χρησιμοποίησε το redial. -Παρακαλώ; -Ελα ρε Β, βλέπεις; -Ναι ρε, σε έχουν παντού πρώτη μούρη. -Ναι. Και σκέφτομαι, μήπως θα έπρεπε να έχω ξυριστεί; -Ασε τις τρίχες τώρα ρε αυτιά, θα έρθεις το βράδυ να δείς πορνό; -Βέβαια, έχει μπίρες και τσιπς ή να φέρω. -Φέρε θα πάρω τηλέφωνο και του άλλους.
Απόσπασμα από το έπος “Βυντριάδα” που θα συμπεριληφθεί στην Γκόντζια Γραφή. Παλαιότερες ιστορίες στο Φορουμ, τόπικ Ιστορίες για αγρίους και στο tromo-blog.blogspot.com
Τρομοκράχτης τώρα ακόμα πιο Πράσινος!
