Ειναι αληθεια πως πηγαινεις στο σουπερ μαρκετ σχετικα σπανια. Επισης ειναι αληθεια πως αν πας, θα παρεις 2-3 αναγκαια πραγματακια που σου λειπουνε. Θα πας να πληρωσεις. Εχεις παρει τα ρεστα και παραλληλα προσπαθεις να ανοιξεις τις σακουλες για να βαλεις τα πραγματα που πηρες. ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ: Η απειροελαχιστη καθυστερηση για να ανοιξεις τις σακουλες αφενός σου προξενει τρομακτικο αγχος που μπορει να αργοπορείς την ουρα, αφετέρου προκαλει το αιχμηρο βλεμμα της κοπελας στο ταμειο και της ”νοικοκυρας” που ειναι πισω σου η οποια σε κοιταει με εναν τροπο που ερμηνεύεται «τελειωνε -αχρηστο-πλασμα-που δε μορεις ν’ανοιξεις μια σακουλα-εγω θα ειχα ανοιξει 10 στη θέση σου…». bonus αληθεια 1: Αν τυχει να παρεις πολλα πραγματα, την ωρα που θα τα βαζεις στις σακουλες θα προκαλεσεις παλι τα βλεμματα, οχι για την καθυστερηση, αλλα για τον μη σωστο καταμερισμο των προιόντων σε πολλες σακουλες. Εσυ θα προσπαθεις να βαλεις οσο το δυνατον περισσοτερα σε μια, ενω απεναντι σου οι ”εμπειρες σακουλογεμιστριες” θα σε χλευαζουν υποτιμητικα… bonus αληθεια 2: Αν το σουπερ μαρκετ ειναι αδειο, το πιθανοτερο ειναι να σε βοηθησει η κοπελα στο ταμειο να βαλεις τα πραγματα σου (!) ενω οταν εχει κοσμο και η βοηθεια αυτη ειναι αναγκαια, δεν ερχεται ποτε.
Οταν η συσκευασια γραφει “ευκολο ανοιγμα” θα φας κανα πενταλεπτο για να την ανοιξεις.
Φοιτητική: όταν φεύγεις απ την Αθήνα (ή άλλη μεγάλη πόλη) για την “ιδιαίτερη πατρίδα” σου με το αυτοκίνητο και τύχει να περάσεις λεωφορείο του ΚΤΕΛ που τόσα χρόνια σου ‘χε φάει τη ζωή με τα δρομολόγια, σε διαπερνά μια άγρια χαρά αλλά με βλοσσυρό ύφος τελικά ψελλίζεις απλώς “Α στα διάλα”…
10 ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ – ΓΡΑΦΙΚΟΤΗΤΕΣ.
1. ΚΑΘΕ ΠΕΝΤΑΡΙ ΠΟΥ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΝΑ ΞΕΝΑΓΗΣΕΙ ΤΗ ΜΠΑΛΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ, ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΚΑ ΠΩΣ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΠΑΙΔΙΚΟ ΤΟΠΙ.
2. ΜΗ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΜΕΣΑ ΔΥΟ ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 2.05… ΚΑΤ’ ΕΥΘΕΙΑΝ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΙΝΑΙ «ΜΕ ΔΙΔΥΜΟΥΣ ΠΥΡΓΟΥΣ», ΕΝΩ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΔΥΟ ΣΤΟ 2.04 ΚΛΠ…..
3. ΜΕΡΙΚΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΣΥΝΗΘΙΖΟΥΝ ΣΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΝΕΚΡΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΝΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΗΝ ΙΔΡΩΜΕΝΗ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΜΗ ΕΛΑΦΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΚΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ ΔΙΑΔΟΧΙΚΑ. Η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΣΚΟΝΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΣΦΥΣΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 3 ΛΕΠΤΑ. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΑ «ΤΡΙΖΑΡΙΣΤΑ» ΝΕΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΑΝΑΓΚΗ, ΟΥΤΕ ΦΥΣΙΚΑ ΤΑ ΝΕΑΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΠΑΡΚΕ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΤΗΜΑ. Η ΣΚΛΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΓΛΙΤΣΑ ΤΟ ΠΑΡΚΕ (ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΙΔΡΩΤΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΣΟΛΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ) ΚΑΙ ΒΡΩΜΙΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ.
4. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ JUMP-BALL ΣΤΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ, ΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΤΗΣ ΚΟΡΦΗ ΤΗΣ ΡΑΚΕΤΑΣ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΔΥΟ ΛΟΓΟΥΣ: Α) ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΥΣ, Β) ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΡΟΛΟΙ….
5. ΟΤΑΝ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΕΝΤΑΛΕΠΤΟ ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΤΟΤΕ ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΑ ΘΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΤΙΣ ΦΡΑΣΕΙΣ: “ΣΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ”. “Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ”. “ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ – ΧΙΤΣΚΟΚΙΚΟ ΦΙΝΑΛΕ” ΚΛΠ ΚΑΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΑΣΤΕΡΙΣΚΟΣ – ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΤΟ ΜΑΤΣ ΡΩΣΙΑΣ – ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ…
6. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΦΥΡΙΓΜΑ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΥ ΦΑΟΥΛ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΑΚΑΡΙΑΙΟ ΚΟΝΤΙΝΟ ΜΕ ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΠΟΡΙΑΣ – ΕΙΡΩΝΕΙΑΣ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟΥ. ΣΤΗ ΔΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣ, ΘΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΑ ΤΗΝ ΠΕΤΑΞΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΚΙΝΕΙΤΑΙ
7. ΟΤΑΝ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ ΤΡΙΠΟΝΤΟ ΜΕ ΤΑΜΠΛΩ, ΤΟΤΕ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ Ο ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΤΟ ΕΠΙΘΕΤΟ “ΤΥΧΕΡΟ”.
8. ΣΕ ΚΑΘΕ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ “2” KI ENA ΣΥΣΤΗΜΑ “5”.
9. Ο CENTER ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΠΟΤΕ ΦΑΟΥΛ. ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑ ΣΦΥΡΙΖΟΥΝ.
10. ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΑ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΔΥΟ ΤΡΕΙΣ ΓΡΑΦΙΚΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΟΜΑΔΑ, ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΓΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΒΟΛΩΝ Η’ ΓΙΑ ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ (ΣΕ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΒΟΛΩΝ) ΘΑ ΤΡΑΒΑΝΕ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΑΚΙ ΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΕΙΧΕ ΜΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΑΚΙΑ ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΚΟΝΤΑ ΜΑΓΙΩ (ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ 87 ΚΛΠ), ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΑΦΟΥ ΤΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΑΚΙΑ ΚΟΝΤΕΥΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΠΡΙ.
Υπάρχουν 2 είδη ανθρώπων: αυτοί που παρκάρουν το αυτοκίνητο τους και αυτοί που το “παρικάρουν”.
Υπάρχουν 2 είδη ανθρώπων: αυτοί που λένε νυχοκόπτη κι αυτοί που λένε νυχοκόπ-ε-τη.
Σε όλους μας έχει τύχει μία ή περισσότερες φορές να θέλουμε να πετάξουμε την τσίχλα μας και, καθώς βλέπουμε καλάθι απορριμάτων στον δρόμο, να φτύνουμε με την αισιοδοξία ότι θα βρει η τσίχλα τον στόχο της, τελικά αυτή να πεφτει κάτω κι εμείς να συνεχίζουμε τον δρόμο μας.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΟΣΤΙΕΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΟ ΚΑΛΩΔΙΟ, ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΠΑΛΑΝΤΕΖΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΛΕΨΕΙ ΝΑ ΨΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΤΟΣΤΑΚΙ ΜΑΣ!
ΟΛΟΙ ΒΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΚΛΑΜΠ, ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΤΟΝ ΠΟΡΤΙΕΡΗ, ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΕΜΕ ΤΙΠΟΤΑ -ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ.
ΟΤΑΝ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΚΟΥΡΕΜΑ, ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΟΥΖΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΜΑΣ ΡΩΤΗΣΟΥΝ ΑΝ ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ.