Όλοι στο νηπιαγωγείο είχαμε μία «μυξού» στην τάξη μας.
‘Oταν ξεμείνουμε από φιλτράκια και ζητήσουμε από κάποιον άλλο, ευχόμαστε ενδόμυχα να μας δώσει ολόκληρη την μπάρα -αλλά ποτέ δεν το έχουμε ζητήσει στα ίσια.
Όλοι μας πίνουμε νερό από τη βρύση της κουζίνας, αλλά για κάποιο λόγο σιχαινόμαστε να γεμίσουμε το ποτήρι από τη βρύση του μπάνιου.
Ολοι μας οταν πειναμε το απογεμα, αφου εξαντλησουμε ολες τις πιθανες γαστριμαργικες επιλογες, καταληγουμε στα ταπεινα τοστακια, που ομως καθως τα ψηνουμε (η τα τρωμε ωμα) θα τσιμπησουμε 1-2 εξτρα φετουλες απο τυρι και ζαμπον με αποτελεσμα -οταν την επομενη καταληξουμε στο ιδιο σκηνικο- εχουν μεινει μονο οι φετες για τοστ, οι οποιες θα «αργοπεθανουν» και θα μπαγιατεψουν στο ψυγειο.
Ολοι, όταν αναφέρονται σε κάποια συνωνυμία, πάντα λένε «ΑΠΛΗ ΣΥΝΩΝΥΜΙΑ». Ποια είναι η σύνθετη;
Οποτε είμαστε μέσα στο μετρό και κάποιος που τρέχει να προλάβει να μπει αλλά ένα κλάσμα του δευτερολέπτου πριν μπει κλείσουν οι πόρτες, εμείς σκεφτόμαστε από μέσα μας «ΠΑΡΤΑ ΜΩΡΗ ΚΟΥΦΑΛΑ, ΜΕΙΝΕ ΕΞΩ». Αν εμείς είμαστε στη θέση του, την ώρα που θα κλείσουν οι πόρτες εμείς θα το παίξουμε άνετοι σε αυτούς που είναι μέσα, ότι και καλά δε μας νοιάζει και δε βιαζόμαστε -ενώ παίρνουμε ένα ηλίθιο χαμόγελο που σε εμάς φαντάζει καυλάντικο.
Οταν παίζουμε 3 Vs 3 μπασκετάκι και βγαζουμε τυχαιες ομαδες παντα λέμε «παμε, κι αν δεν βγαινει αλλαζουμε στο επομενο». Αυτο δεν γινεται ΠΟΤΕ καθως ΠΑΝΤΑ ο ηττημένος θα ζητήσει ρεβανς. Εχω χάσει μονα εγω και ξέρω.
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟΝΟΜΗ, Ο ΒΕΡΝΙΚΟΣ ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟΝ «ΕΒΔΟΜΟ ΟΥΡΑΝΟ».
Μεγαλη εργενικη μετεωρολογικη αληθεια: καταλαβαινεις οτι εχει ερθει το καλοκαιρι, οταν το φαι χαλαει απο τη δευτερη κιολας μερα εκτος ψυγειου.
ΟΛΟΙ ΕΙΠΑΜΕ «ΕΛΑ ΜΩΡΕ, ΠΟΙΟΣ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΚΑΡΙΟΛΑ;» ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΥΛΟΠΙΤΑ ΠΟΥ ΦΑΓΑΜΕ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΓΚΟΜΕΝΑ…