Η άλλη μου γκρίνιαζε 2 ώρες πως “Τη θέλει μόνο για το σεξ”. Βρε κατεστραμμένη, το σεξ ειναι ΩΡΑΙΟ! Αν σ’ήθελε μονο για σιδερωμα να γκρίνιαζες!
ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΦΡΑΝΚΟ ΚΟΣΤΑΝΤΖΟ: μες τη ζωη μας ξαφνικα, μπηκες το καλοκαιρι κι αν ηξερα το μελλον σου, θα εφευγα στο Αλγερι / Ηρθες με τα παρασημα, απο τη Βασιλεια μα θα ζητας εκει ξανα, πολιτικη ασυλια. / Μαζι σου ενθυμιο εφερες, του Φεντερερ ρακετα, Καλυτερα στην αφιξη, ν’ ασκουσε η Ελλαδα βετα / Αγερωχος μου καθεσαι, σαν κιοσκι στο Θησειον, αγερωχος κι οταν περνα, η μπαλα απο πλησιον / Σε καθε σουτ που ερχεται, φωναζω πια νισαφι μα εσυ για παντα ορθιος, σαν σκιαχτρο σε χωραφι / Θα σε τιμησουν με χαρα, απ’ τα Πατριαρχεια μαζι σου ξαναρχισαμε, τις προσευχες στα θεια / Σε καθε σεντρα ακουγονται, απ’ τις κερκιδες φθογγοι, θα παρεις το χρυσο κλειδι, απο το Μεσολογγι / Σου βαζουν για βοηθεια, στοπερ και τον Μαρκανο μα της κλειστης γωνιας σου, γιατι δεν ειχες πλανο; / Μα τωρα θα ξεκουραστεις, στο κοκκινο παγκακι Τσου Λου θα βαζω Μεγερι, κι εδω τον Δασκαλακη / Και στο Μεντρανο για δουλεια, να παιζεις σολο μπαντζο ωρα καλη στην πρυμνη σου, γεια σου Φρανκο Κοσταντζο.
Μια βουλιμία έντονη νιώθω να με τυλίγει Όταν σε φέρνω στο μυαλό η όρεξη μου ανοίγει / Στο γήπεδο χιλιόμετρα κατάπινες ευκόλως Στο σπίτι όμως έτρωγες όσο μαζί ένας στόλος / Στην Κύπρο, στην Ανόρθωση, σε πήρε ο Κετσπάγια Κι αμέσως βγήκες MVP λες κι είχες κάνει μάγια / Ο ΠΑΟ σε διπλάρωσε και γίνατε αίφνης φίλοι Μην ήτανε που ήθελες να φας και το τριφύλλι; / Σαν πίνεις τούρκικο καφέ, το τρως το κατακάθι Και διαρκείας έβγαλες χρυσό στον Μπαρμπα-Στάθη / Τα σάντουιτς, τα τσίζμπουργκερ χλαπάκιαζες με βία Η λύση Νόρντιν Βόουτερ να ξέρεις είναι μία: / Σου δίνω μία συμβουλή να κορεστεί η πείνα Τυρί με λίγα λιπαρά, το αγαπημένο ΦΙΝΑ!
Της Κρήτης θρέμα-γέννημα, της ποδοσφαίρομανας έμαθες μπάλας μυστικά, αστέρι της αλάνας. Τ’ αριστερό το πόδι σου και τα προσόντα τ’ άλλα σ’ έκαναν και ξεχώριζες σαν μύγα μες το γάλα.
Ψηλός, γερός αθλητικός, ταυρί σωστό σας λέω να γίνει αστέρι ήτανε στο μέλλον του μοιραίο. Κι αν ήξερε μπάλα πολλή, κοντά χίλια καντάρια τον τράβηξε η άμυνα, μπροστά απ’τα δοκάρια.
Τις σέντρες του προτίμησε σε όλους να χαρίζει πάντα από πίσω αριστερά, στου μπακ το μετερίζι. Κι αν το δεξί του κένταγε δεν το’ χε και για πρώτο τ’ αριστερό ζωγράφιζε σαν σε καμβά στο χόρτο.
Στον ΟΦΗ τον γνωρίσαμε, οχτώ χρονάκια μπάλα έπαιξε και μας χάριζε στιγμές μεγάλες πάντα. Και σαν έφτασ’ η ώρα του μεταγραφή να πάρει στα πόδια του απλώσανε χρυσό και κεχριμπάρι.
Μ’ αυτός σαν ήταν τίμιος δεν κοίταξε το χρήμα και ντύθηκε στα πράσινα, αλλιώς θα το ‘χε κρίμα που θ’ άφην’ αβοήθητο τον ΠΑΟ της καρδιάς του για παν δεν είχε τα λεφτά, σε πείσμα της γενιάς του.
Το νταμπλ σήκωσες εσύ, στην πρώτη την χρονιά σου και τσάμπιο λιγκ μας έβγαλες με γκολ απ΄τα δικά σου. Μετά για κάμπο τράβηξες, γιατί ήθελες να παίζεις δεν είχες τόση υπόμονή, δεν ήσουνα Καρνέζης.
Στα Γιάννενα τωρα ξανά την Σουπερ Λιγκ θα οργώσεις κι όλα τα αντίπαλα εξτρέμ θα τα κατατροπώσεις. Όμως εγώ δεν σε ξεχνώ, σαν του Ντρογκμπά τον κώτσο θα σ’εχω πάντα στην καρδιά, μεγάλε Λιάκο Κώτσιο.
Μ’ αρέσει νέτο απ’ τη σχολή, Βαϊμάκη να χωθώ; κέρασμα από facebook; χρειάζεται πειθω. εκ πνεύματος μαρκαριστού, ελπίζω να κριθώ Σαν δω τη σπάθα του Παβιό, μπορεί να φοβηθώ; βρίσκουν ψαράδες Πέγιοβιτς δεμένο στο βυθό; Χαλκιάς στο Εuro βασικός, απλά να του ευχηθώ. Μια σκεψη κάνω βρε αδερφε, μην παρεξηγηθώ…
Σ’ αυτό τον τόπο τον καλό, τον άρτια μπαλωμένο ήρθε μια μέρα ΔΝΤ, να ναι καταραμένο. Ήρθε και μας επλήγωσε, δε φέρνουμε πια παίχτες τους έχουμε στο βερεσέ σα να ‘τανε και φταίχτες.
Γυρνάει ο φίλος ο καλός και με σπουδή μου λέει με άπειρα τα δανεικά, εκείνο που τον καίει. Τι λες μωρέ, τα χρέη φτάσανε στη στρατόσφαιρα και συ μας τα ζαλίζεις πάλι με τα ποδόσφαιρα;
Ξέρω, τα μέτρα είναι βαριά, μα πήραμε το κολάι θα τα βολέψουμε κουτσά-στραβά,αρκεί το τόπι να τσουλάει. Ο Θρύλος έδωσε γροθιά στο Ράιχ των χρεών και ας σταθεί παράδειγμα στην πάλη των λαών
Η Παοκάρα προχωρά, ο Λέτο ξεσπαθώνει καθώς ο Γιώργος στο γκρεμό τη χώρα τη ζυγώνει. Να περιμένει, να του πεις, προτού χαθεί το άθλημα μήπως και πάρει φέτος η ΑΕΚ το πρωτάθλημα.
Και τούτο πάλι αν δεν συμβεί δεν φταίει η ομάδα μα διαιτητών σφυρίγματα που έρχονται αράδα, κοράκια έχει εκδρομή στο τέλος του αγώνα Σύνταγμα, Πλάκα και Βουλή, κοκτέηλ δακρυγόνα.
Και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει Barton, Van Bommel και De Jong ειστ’ όλοι δολοφόνοι!
Εκεί που όλα έδειχναν απαίσια και μαύρα/ Εκεί που η επίθεση ομοίαζε με χάβρα/ Ενώ πλεκτό δε βρίσκαμε ούτε και με πυξίδα/ Ήρθες εσύ και έφερες μαζί σου την ελπίδα/ Παιχτούρα ότι ήσουνα, το ξέραν όλοι ήδη/ Την ξέρεις την μπαλίτσα σου, δεν είσαι κάνα γίδι/ Μια σκέψη μόνο είχανε και φόβο τρομερόν/ Στην Πρέμιερ θα έσπερνες ή θα’σουνα Βερόν;/ Αμέσως τους απάντησαν, σαν πάτησες χορτάρι/ Τα γκολ σου και οι ντρίμπλες σου με τέχνη και με χάρη./ Τη Λίβερπουλ ολόκληρη την πήρες απ’το χέρι/ Τον Κάρολ μάγκα έκανες, σαν να’σουν ο Τσακ Μπέρι./ Τιμάς και την πατρίδα σου,το ξέρουν κι οι Χιλιάνοι/ Μετά και την τεσσάρα σου, κανένας δε σε φτάνει/ Τι Τζέκο; Ποιος Γουρούνεϊ; Αυτά είναι σαχλαμάρες/ Τον μπόμπερμαν της Πρέμιερ, τον λέν’ Λουίς Σουάρες./
Μου λες να κρατήσω Αβράμη στον πάγκο, Kostanzo να χρίσω ως διάδοχο Pardo να μην ξαναβάλω Makoun εντεκάδα να μην νοσταλγώ Valdes kai Estrada
Τι θέλεις Μαρκάνο, Τι θέλεις Μαρκάνο Πιστεύω σε σενα, σε βάζω και χάνω Απ’ αύριο πες μου που θα ‘σαι που θα ‘μαι Ο Ibaniez μου είπε στην Barca θα πάμε
Αν αφήσω μια άδεια εστία θα βρέξει Chamak Και Arshavin, Sagna και Van Persie εσένανε στοπερ, Holebas στην άκρη αν παίξεις ασβέστη θα κάνουν πάρτυ
Τα χρόνια σου περάσανε και ξεκινάς στον πάγκο όμως δεν δίνεις αφορμές στον κάθε σαλτιμπάγκο, να λέει πως μανουριάζετε με Ζέκα και με Λέτο σαν καγκουρες που σφάζονται για κάποιο μπαζονέτο.
Στέκεις σεμνός απέναντι στο πέρασμα των χρόνων και περιμένεις στωϊκά το τέλος των αγώνων. Να πάρεις θέση αλλαγής κι ας ξέρεις πως δεν πάει λίγα λεπτά, της κλάσης σου, παίχτης να τα μετράει.
Σαν ήσουν στα ντουζένια σου σε λέγαν κωλοτούμπα πως παίρνεις φάουλ πέτσινα σε ΟΑΚΑ μα και Τούμπα. Σε κράζανε στους ρέφερι πως γίνεσαι τσιμπούρι πως ήσουν λέγανε καλός μονάχα στο ταμπούρι.
Για κάρτες γκρίνιαζες συχνά, αυτό είναι μια αλήθεια όμως το δίκιο σ’επνιγε, ξεχείλιζε απ’τα στήθια. Εσύ το μόνο που έκανες, το δίκιο να γυρεύεις καρτες κι ανάσες συμπαικτών με τέχνη να ψαρεύεις.
Ομως για στάσου μια στιγμή, πού βρίσκονται κρυμμένοι όλοι αυτοί οι γνωστικοί, οι τόσο κακιασμένοι; Εχθές με μια ενέργεια τους έβγαλες στον τάκο δαγκώσανε την γλώσσα τους και πήγαν από δάκο.
Εχθές στο τιμιόμετρο πρόσθεσες μια βαθμίδα κι απάνω-απάνω ανέβηκες στην τίμια πυραμίδα. Ιερό τοτέμ των τίμιων, σκαρφάλωσες ψηλά και πλησιάζεις, σοβαρά, τα στάνταρντς του Λουκά.
Κι εγώ να ξέρεις ξαγρυπνώ και χάνομαι τις νύχτες για σένα παώ σε μέντιουμ, μάγους και χαρτορίχτρες. Να φτιάξουμε για σένανε της νιότης το ματζούνι για πάντα νιο κι αγέρωχο να’χουμε Καραγκούνη.
Στης Γερμανίας την ξενιτιά, εκεί στα μαύρα ξένα οι σκάουτερ που σε βλέπανε τα είχανε χαμένα. Η Νυρεμβέργη κέρδισε στο νήμα αυτή την μάχη την τύχη η ακαδημία της παίχτη εσένα να ‘χει.
Όμως ο νόστος ο πολύς για την γλυκιά πατρίδα στο Άργος πίσω σ’έφερε, εκεί σε πρωτοείδα. Ήταν δεν ήταν θα ‘λεγα το ενενηνταέξι που έμελλε το άστρο σου στον ουρανό να φέξει.
Στον Βύρωνα μυρίστηκαν πως είσαι εσύ για άλλα για φοβερά και τρομερά, για πράγματα μεγάλα. Χωρίς λοιπόν χρονοτριβή και το στυλό στο χέρι υπέγραψαν και έφεραν το νέο τους αστέρι.
Όμως δεν άντεξε πολύ αυτή η συνεργασία στα Τρίκαλα θα σ’ έβρισκε η νέα χιλιετία. Κι ύστερα το Αιγάλεω, η πρώτη σου αγάπη εξι χρονάκια μαγικά, δεν ήταν αυταπάτη.
Αφήσες στίγμα κι όνομα στην πρώτη εθνική όπου σε χρειαστήκανε εσύ ήσουνα εκεί. Το ξέρω, η αξία σου την διαφορά είχε κάνει κι όχι οι κασσέτες του Θωμά, αυτή η πιπίλα φτάνει.
Αυτό ήτανε που πρόσεξε του κάμπου ο κοσμάκης και της Α.Ε.Λ. ο πρόεδρος ο Κώστας Πηλαδάκης. Για πάρτη σου έκανε λαρτζιά, τρελό κιμπαριλίκι όμως ο κόουτς σ’ έφαγε πουλώντας νταηλίκι.
Στον Ηρακλή δεν ταίριαξες, δεν είχες σταριλίκι κατέληξες Θρασύβουλο συμπαίκτης του Κατσίκη. Τώρα στης Πάτρας τα τερέν η όψη σου δεσπόζει παίρνεις τιμές και σεβασμό που η κλάση σου αρμόζει.
Γιατί ήταν όλα σκοτεινά στα γκρίζα γηπεδά μας, ήρθες εσύ και χρώματα γεμίσαν τα ονειρά μας, ήρθες εσύ και είδαμε το φως το αληθινό ένα ρισπέκτ και άλλα δυό στον Γιάννη τον Χλωρό.
