Κάθε φορά που βρισκόμαστε σε δημόσιες τουαλέτες ευχόμαστε μέσα μας να βρεθούμε μόνοι μας μπροστά στους νιπτήρες, για να σιάξουμε μαλλιά κλπ με την ησυχία μας χωρίς αδιάκριτα βλέμματα.
ΟΛΟΙ EXOYME ΣHMAΔEΨEI TO ΠAΛIO AΦPOZO ΣTIΣ ΛEKANEΣ.
Ολοι εχουμε «κολλησει» μυξα που εχουμε βγαλει απο τη μυτη «διακριτικα» κατω απο γραφειο η κατω απο καρεκλα η εχουμε προσπαθησει να την πεταξουμε στον αερα και αυτη δεν ξεκολαγε απο το χερι μας.
Κάθε φορά που μία ελληνική ομάδα αποκλείεται σε ευρωπαϊκό παιχνίδι έχοντας χάσει εντός με καθαρό σκορ, τότε πριν τον αγώνα «δεν έχει κριθεί τίποτα» και μετά τον αγώνα «η πρόκριση είχε χαθεί από το πρώτο παιχνίδι».
Όλες οι «παρέες» έχουν έναν τυπά ο οποίος αποτελεί το «clue της βραδιάς» με τις εύστοχες ατάκες του/τον κυνισμό του/το χιούμορ του, τον οποίον συνήθως κανένας δεν παρεξηγεί, όσο χοντρό και να είναι αυτό που λέει…
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΕΡΔΕΨΕΙ ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ, ΑΠΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΤΑ «ΧΙΟΝΙΑ».
Άμα μας πούνε να σβήσουμε το τσιγάρο, πάντα τραβάμε τουλάχιστον μια τελευταία τζούρα πριν το «σκοτώσουμε» στο τασάκι.
Οταν καποιος σου λεει «πρεπει να μιλησουμε», εισαι αυτοματως σιγουρος οτι στην πραγματικοτητα δεν εχει τιποτα καλο να σου πει…
Σε εστιατόριο με φίλους-γνωστούς όταν τα ακροδάχτυλα λερωθούν από το φαγητό πρώτα θα τα γλύψουμε για να τα καθαρίσουμε και, αφού σαλιωθούν και γίνουν ακόμα πιο χάλια, τότε μόνο χρησιμοποιούμε χαρτοπετσέτα.
Παρόλο που το λεωφορείο φτάνει στο τέρμα και θα ανοίξουν όλες οι πόρτες, εμείς χτυπάμε το κουμπί για στάση.