Εφημερίδες και περιοδικά δεν κλείνουν ΠΟΤΕ. Απλώς, “αναστέλλουν (προσωρινά) την έκδοσή τους…” Μετά (εκδοτικής) τιμής, Ανδρέας
Yπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων: Οι κανονικοί που θα πουν “φέτος”, οι προσθετικοί που θα πουν “(ε)φέτος” και οι προσθαφαιρετικοί που θα πουν “εφέτο”… Μετά (γλωσσικής) τιμής, Ανδρέας
Όλοι όσοι επιστρέφουν από διακοπές, γέμισαν τις μπαταρίες τους. Συμπέρασμα: όλοι παίρνουν μαζί τους φορτιστή στις διακοπές… ΑΛΛΑ, υπάρχουν 4 κατηγορίες ανθρώπων που χρησιμοποιούν αναπτήρα, εκτός από την περίπτωση διακοπής ρεύματος: οι καπνισταί, οι εμπρησταί, οι νεωκόροι και οι οπαδοί του Χατζηγιάννη (εκτός από τους νεωκόρους και κάποιους καπνιστάς, οι υπόλοιπες κατηγορίες ελέγχεται αν είναι όντως άνθρωποι).
Υπάρχουν 2 κατηγορίες ανθρώπων: Αυτοί που είναι «του κατηχητικού» και αυτοί που είναι όντως του κατηχητικού.
OΣΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΔΙΑΒΑΖΑΜΕ ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΔΙΝΕ Ο ΓΚΑΣΤΟΝΕ ΝΤΑΚ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΑΝΤΙΠΑΘΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΔΙΝΑΝ Ο ΧΙΟΥΙ, Ο ΛΙΟΥΙ ΚΑΙ Ο ΝΤΙΟΥΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΠΑΙΖΑΝ ΞΕΡΟΛΕΣ ΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΩΝ.
Ολοι χαρακτηριζουμε τους ιδιοκτητες ψητοπωλειου “σουβλατζηδες” και σε καμια περιπτωση γυραδες, μπιφτεκαδες κλπ.
Όταν είσαι στο γραφείο στη δουλειά και θέλεις να παίξεις μπασκετάκι μ’ ένα άχρηστο χαρτί, γίνονται τα εξής: 1) Διαλέγεις μια απόσταση αρκετά μακρινή, ούτως ώστε να σε παραδεχθούν οι συνάδελφοί σου όταν το βάλεις. 2) Πριν σουτάρεις, σηκώνεις τα χέρια σου σε στάση μεγάλου σουτέρ, τόση ώρα ώστε να σε προσέξουν όλοι. 3) Λες με ύφος αστέρα του ΝΒΑ στον διπλανό σου “Το βάζω;” 4) Αν το βάλεις, πετάς ένα θριαμβευτικό “Πςςςς!!!” 5) Αν το χάσεις, τρέχεις αμέσως, πιάνεις την “μπάλα” και τότε, ναι, το βάζεις μέσα. Έπειτα, ταπεινωμένος από το ένα στα δύο, δίνεις ενδόμυχα την υπόσχεση στον εαυτό σου ότι την επόμενη φορά θα το βάλεις με την πρώτη. Υ.Γ.: Αν το χάσεις και την δεύτερη φορά, τότε παίρνεις την “μπάλα”, μονολογείς “εεεε, δεν με θέλει σήμερα…” και το βάζεις από τα 5 εκατοστά. Φυσικά ακολουθεί η έκφραση “Άμα πια…”, η οποία είναι λάθος, καθώς το σωστό είναι “Αμάν πια”, αλλά αφού 10 εκατομμύρια το λένε έτσι, εσύ ποιος είσαι για να τ’ αλλάξεις;
Όλοι μας, όταν κινούμε ένα αντικείμενο και ακούγεται σαν “αέρισμα” – πορδή, τότε κατευθείαν το ξανακινούμε μιά και δυό φορές (αν χρειαστεί), για να δείξουμε στους υπόλοιπους ότι αυτός ο αποκρουστικός ήχος δεν βγήκε απο μέσα μας…
Ο ρυθμός ανάγνωσης ενός καλού λογοτεχνικού βιβλίου αυξάνεται όσο αυξάνονται οι σελίδες που έχεις ήδη διαβάσει. Μοναδική εξαίρεση το τέλος, στο οποίο επίτηδες αφήνουμε λίγες σελίδες και καλές. – Είναι πολλά τα βιβλία για τα οποία έχουμε ευχηθεί να μην τελείωναν τόσο γρήγορα (ή ποτέ), κι ας ήταν ακόμα 500 και βάλε σελίδων. Αντίθετα, σπάνια έχουμε ευχηθεί κάτι τέτοιο για μια ταινία όσο καλή και σύντομη να ήταν… – Είναι πολλά τα βιβλία τα οποία έχουμε παρατήσει από τις πρώτες σελίδες επειδή βαρεθήκαμε, ακόμα κι αν πληρώσαμε γι’ αυτά. Αντίθετα, είναι ελάχιστες οι ταινίες τις οποίες αφήσαμε στη μέση, έστω κι αν βαρεθήκαμε… το λιγότερο ένα fast forward το αξίζουν! (πόσο μάλλον όταν έχουμε πληρώσει γι’ αυτές…).
Υπάρχουν 18 κατηγορίες ανθρώπων: Αυτοί που το πρώτο παγκόσμιο κύπελλο που θυμούνται και “δε θα υπάρξει ποτέ άλλο αντάξιό του” ήταν του 1930, αυτοί που λένε τα ίδια για του 1934, κλπ. έως το 2006. Και μπορεί να λέμε συνεχώς ότι έρχονται οι παλιοί, αλλά σ’ αυτή την περίπτωση, έρχονται οι νέοι! Αυτά τα παιδαρέλια που θα σχηματίσουν τη 19η κατηγορία, του 2010. Και, διάολε, θα έχουν δίκιο ότι δε θα υπάρξει ποτέ άλλο αντάξιό του, τουλάχιστον στον… παλμό της εξέδρας!