YΠAPXOYN ΔYO EIΔΩN ANΘΡΩΠOI: AYTOI ΠOY ΛENE TΙΡMΠOYΣON KAI AYTOI ΠOY ΛENE TΙΡMΠOYMΣONΓK…
Ολοι μας, την πρώτη φορά που υποβληθήκαμε σε μεταμόσχευση καρδίας και ενώ ξέραμε οτι το αναισθητικό δεν μας πιάνει, προσποιηθήκαμε τους ναρκωμένους μονο και μόνο για να βεβαιωθούμε οτι όλα θα πάνε καλά και δεν θα μας ξεγελάσει ο γιατρός.
Κάθε φορά που αποφασίζουμε, ως διευθυντές του σταθμού, να διώξουμε τον Πανούτσο επειδή αργεί συστηματικά το πρώτο μισάωρο μας πείθει τελικά ο Καρπετόπουλος να τον κρατήσουμε…
OΛOI MAΣ OTAN AKOYME KAΠOION NA ΛEEI ΓIA MIKPOATYXHMA, OΠOY TON “XTYΠHΣAN ΛIΓO ΣTO ΦTEPO” ΣKEΦTOMAΣTE EKEINO TO TAΞIΔI ME TON IAΣΩNA KAI TO ΠEPIΣTEPI ΣTIΣ ΣYMΠΛHΓAΔEΣ, KAI TH ΓKPINIA TOY APΓOY ΠOY MOΛIΣ TO ‘XE TOYMΠANIAΣEI TO ΠΛEOYMENO ΓIA ENA ΣOOY. KI O AΛΛOΣ ΓKPINIAZEI ΓIA T’ AMAΞI…
ΟΛΟΙ ΜΑΣ, ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΑΣ MΕΡΟΚΑΜΑΤΟ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΝΑΠΗΡΟΙ ΣΤΑ ΦΑΝΑΡΙΑ, ΕΙΔΑΜΕ 2 ΦΟΡΕΣ ΤΟΥΣ “ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΥΠΟΠΤΟΥΣ” ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΠΙΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ VERBAL KID.
Yπάρχουν 2 είδη ακροατών: Αυτοί που πήραν για αυτό που είπε ο προηγούμενος και αυτοί που πήραν για αυτό που είπε ο προ-προηγούμενος.
Όταν, στα late ‘60s, ο αείμνηστος Γρηγόρης Μπιθικώτσης σε κάποιο ταξίδι του στην Ουαλία γνώριζε τον πατέρα μου σε business meeting και δήλωνε εκστασιασμένος από το αληθινό νέκταρ των Θεών που πρωτοδοκίμασε εκεί, ουδείς διενοείτο την ανεπαίσχυντη πολιτισμική καπηλεία που επακολούθησε. Εύχομαι μόνο η ψυχή του πατέρα μου να είναι κατάτι ελαφρύτερη γνωρίζοντας ότι ο καπηλευτής φρόντισε, ως ελάχιστο φόρο τιμής και κατόπιν δικής μου πίεσης, να τον δικαιώσει μνημονεύοντας τον ονομαστικά σε ένα από τα τραγούδια του. Γιατί σαν παίκτης μπορεί να μην πολυμετράω αλλά επειδή για ένα κούτελο ζούμε, και παρότι η ελληνική προπαγάνδα και ξετσιπωσιά έχουν πατεντάρει το ούζο ως ελληνικό –πλέον– ποτό, μπορώ να περπατάω περήφανα στις λεωφόρους και τις κατσικόστρατες του Cardiff, ήσυχος πια με την συνείδησή μου, φωνάζοντας «ναι διάολε, με λένε Craig Bellamy και τρέχω ακόμα το ουζερί του γέρου μου».
Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: αυτοί που στην τουαλέτα ακουμπάνε με το δυνατό τους χέρι στο τοίχο, που σημαίνει ότι κατουράνε, και αυτοί που ακουμπάνε με το αδύνατό τους, που σημαίνει ότι την βαράνε.
ΟΛΟΙ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ, ΩΣ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ, ΝΑ ΑΚΟΥΜΕ ΤΟΝ ΞΕΡΞΗ ΝΑ ΛΕΕΙ ΜΕ ΦΩΝΗ 4: “ΠΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ; 300; ΧΑΧΑ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΙΕΡΑ ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ 2.500…”.
Επιστημονική εξήγηση της αναβροχιάς: όταν έχεις γκόμενα, οι υπόλοιπες οσφρίζονται τη φρέσκια μυρωδιά του αιδοίου πάνω σου και σου την πέφτουν, γιατί λειτουργούν ανταγωνιστικά. Όταν δεν έχεις, η απουσία της μυρωδιάς κάνει τις γκόμενες να μη σε πλησιάζουν γιατί θεωρούν ότι δεν μετράς, και ταυτόχρονα μαζεύει τους γκέι γύρω σου σαν τις μύγες. Έχω μείνει ρέστος εγώ και ξέρω.