Ο Βαϊμάκης ακούγεται πιο σκληρός απ’ότι δείχνει και είναι πιο σκληρός απ’ ότι ακούγεται… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν η πράσινη ελιά στο Martini του James Bond, εσείς θα είσασταν η κρεατοελιά στη φαλάκρα του παππού απέναντι που περιμένει το ΚΙΝΟ να δώσει κέρδη.
ΑΝ Ο ΓΚΟΝΤΖΟΣ ΗΤΑΝ Η ΣΑΛΜΑ ΧΑΓΙΕΚ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΣΤΡΙΠΤΙΖ ΣΤΟ DUSK TILL DAWN, ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΗΣΑΣΤΑΝ Η ΧΟΝΤΡΗ ΠΟΥ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΝΑ ΒΙΑΣΕΙ ΤΟΝ ΨΑΛΤΗ ΣΤΟ ΚΑΜΙΚΑΖΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ.
Τζάκια καιν’ στο φουλ λές κι έχει βγει ο βελζεβούλ, καίει ο καθένας ό,τι βρεί, ντουμάνι βγάζει του Βαϊμάκη το μπουρί,ΑΛΛΑ… Αν ο Γκόντζος ήταν το πιο πράσινο ανακυκλώσιμο βιοκαύσισμο, που ακόμα και το πάντα της WWF θα ντρεπόταν να χρησιμοποιήσει, εσείς θα είσασταν η μαύρη καπνιά που έβγαζε η εξάτμιση ενός Γιούγκο Ζάσταβα το πρωί στο δρόμο!
Αν ο Γκόντζος ήταν σέντρα-ξυράφι εσείς θα’σασταν πουλ-μουρ ξυραφάκι, που σε διαφήμιση το δίνει μαμά στον γιο λες και του δίνει εικόνισμα…
Μην πίνεις Βαϊμάκη μ’, θα σκάσει το σκοτς, ΑΛΛΑ… Αν ο Γκόντζος ήταν η φωτογραφία που είδα σήμερα και έλεγε Ηappy Ballantine’s Day, δείχνοντας ένα χέρι να κραδαίνει ένα Ballantines-Μολοτοφ, τότε εσείς θα ήσασταν ένα μπουκάλι γεμάτο με bourbon-κάτουρο Jim Beam -και ξερετε πολύ καλά ποιος θα ήταν ο Jim και ποιος ο Beam.
Νο πάσα, πλέι ντιφένς. Έεεει φορτίν, μπολ Διαμαντίδης. Μποχού… ΑΛΛΑ: Αν ο Γκόντζος ήταν ο Φάμπρι την ώρα που γονατίζει μπροστά στους παίχτες του Παναθηναϊκού, εσείς θα είσασταν ο Γαρδέλης που του απαντάει: “Ποιος είσαι εσύ που ‘ρθες εδώ σε μας να κάνεις πλάκα; Άντε σήκω ρε μαλάκα!”.
Αν ο Γκόντζος ήταν ο “πρίγκηξ των μαθηματικών” Carl Friedrich Gauss, εσείς θα ‘σασταν ο μαθηματικός μου στο λύκειο που μπέρδευε αστρονομία και αστρολογία και ο χημικός που σήκωνε όλη την ώρα νέτα στον πίνακα και αποσύρονταν στο βάθος για να θαυμάσει το πωπουδέλι τους (και ξέρετε εσείς ποιός ειναι ποιός).
Οι επαναστάσεις στο δρόμο ξεκινούν και στο δρόμο καταλήγουν. Μαζί κι εγώ στο Σύνταγμα φορώντας τζάκετ στρατιωτικού τύπου, όμοιο σχεδόν με αυτό των παρισταμένων που, καλύτερα, το “marc jacobs” το λέει από μέσα… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν οι Αναποφάσιστοι, η τόσο μεγάλη και (χωρίς να το ξέρει) δυναμική ομάδα της κοινωνίας, εσείς θα ήσασταν το πλέον αναποφάσιστο μαλλί της Ελλάδος, αυτό του Πάνου Κιάμου.
Αν ο Γκόντζος ήταν τα highlights του ΝΒΑ, όπου τα καρφώματα και οι τάπες ακολουθούν με ακρίβεια το ρυθμό χορευτικών επιτυχιών, εσείς θα ήσασταν τα φανταστικά βίντεο που έδειχνε παλιά η Αθλητική Κυριακή για τους αγώνες μπάσκετ της αγωνιστικής, τα οποία αποτελούνταν από τα παντελώς αδιάφορα τελευταία 30 δευτερόλεπτα του ματς, με ηχητική συνοδεία τη βαριεστημένη φωνή του σπίκερ.
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΕΣΥ, ΝΑΙ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΕΣΥ ΚΑΙ ΜΟΙΑΖΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΑΝ ΧΑΜΕΝΟ ΝΗΣΙ… ΑΛΛΑ ΑΝ Ο ΓΚΟΝΤΖΟΣ ΗΤΑΝ Η ΝΥΚΤΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΑΝΤΡΕΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ, ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΤΟ ΠΙΣΩ ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΑ.
