Στα δημοκρατικά πλαίσια που μου δίνονται, αγαπητοί συνάδελφοι και πνευματικοί συνδαιτημόνες, θα γίνει αυτό που λέω εγώ. Θα μπορούσε να είναι το απάυγασμα της δημοκρατίας και της συμμετοχής στη λήψη των αποφάσεων, ΑΛΛΑ… εάν ο Γκόντζος ήταν ο υπομονετικός οδηγός στην κίνηση, εσείς θα ήσασταν τα καντήλια αλλοδαπού οδηγού φορτηγού ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ.
Επειδή το σύγχρονο marketing πρέπει να εστιάζει στον πελάτη και τις ανάγκες του, θέτοντας ως πρωταρχικό σκοπό να ικανοποιεί την αισθητική παράμετρο που διαμορφώνει το περιβάλλον στο οποίο ζει, η επιχείρηση μας κατασκευάζει πληκτρολόγια για Στρατιωτικούς. Τα πλήκτρα Alt, Control και Delete τα αλλάξαμε και στη θέση τους βάλαμε αντίστοιχα τα Αλτ, Τις και Ει. Είναι μία πρωτοποριακή ιδέα από το Λαό για το Στρατό… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν ο Στρατηγός Ντε Γκωλ, εσείς θα ήσασταν ο Στρατηγός Του Κωλ.
Στο συλλογικό υποσυνείδητο, η Πορτογαλία εμφανίζεται ως μεσογειακή χώρα. Εκεί εντάσσεται κιόλας σε διάφορους οικονομικοπολιτικούς θεσμούς. Πόσο λάθος κάνουν… Αυτή η χώρα δεν έχει δει ποτέ παραλία σε μεσογειακά νερά. Χώρα του Ατλαντικού όσο δεν πάει άλλο είναι. Επιτέλους, να σταματήσει ο εμπαιγμός αυτός. Σε λίγο θα μας πουν ότι το Βέλγιο είναι κράτος και όχι μόνο, αλλά έχει και ομοιογενή πληθυσμό με κοινά κοινωνιομετρικά χαρακτηριστικά. Από τα βάθη της ψυχής μου, με όλη μου τη δύναμη φωνάζω, Ε Λ Ε Ο Σ . . . Δεν πάει παρακάτω… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν η τριμελής αντιβασιλεία Άρμανσμπεργκ, Μάουερ και Άϊντεκ που κανόνισε τα τεκταινόμενα της Ελλάδος σε όρους πολιτικής και νομοθετικής εξουσίας, εσείς θα ήσασταν η τριμελής επιτροπή από πεντ-έξι άτομα. Η γνωστή.
Ήταν πρωί, πήγαινα στη δουλειά. Ζέστη αφόρητη, το μετρό σε απεργία και οδηγώντας το αυτοκίνητο προπαθούσα να ξεφύγω από τη μίζερη πραγματικότητα του μποτιλιαρίσματος. Αλλά εις μάτην. Τα πρωινά ραδιόφωνα κοινότοπα. Αστεία και φωνές για το ξύπνημα του λαού. Χιούμορ για να μη σκέφτεται τη ρουτίνα του. Εμένα δε με πιάνει… Κι όμως, ξαφνικά ακούω μια φωνή που σίγουρα είχε συνάχι. Μετά από λίγο ακούω μια ακόμη, γνώριμη θαρρώ, πιο λεπτή. Σύγκριση στις διοργανώσεις έκανε κατά τεχνοτροπία Γκόντζου. “Λες;” αναρρωτιέμαι… “Λες οι γραφικοί να ήρθαν στη ζώνη που τους ανήκει;” Διάψευση… Ήταν σποτάκι… Μα αν είχε και το όνομα του Πράσινου Στρατηλάτη η μέρα θα είχε ήδη απογειωθεί… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν τα Burger King, εσείς θα ήσασταν το κεμπαμπτζίδικο KFC (Kebab & Fried Chicken) που είχε ανοίξει μυστακοφόρος Ιρανός στη γειτονιά μου.
Το διεθνές εμπόριο είναι μια διαδικασία ιδιαίτερα πολύπλοκη. Δεν υπεισέρχεται σε παραδοσιακές φόρμες διαδικασιών ανταλλαγών. Θέλει στρατηγική και ισχυρή βούληση. Θέλει έρευνα και υπομονή. Όλα αυτά είναι αρετές και μόνο με αυτές θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε το εμπορικό μας δαιμόνιο… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν το τίμιο μικροφωνικό “Ένα ένα-να-να-να-να, Τεστ-εστ-εστ-εστ-εστ, Καλησπέρα -σπέρα-σπέρα-σπέρα-σπέρα” τραγουδιστή πανηγυριών, εσείς θα ήσασταν το “Ένα ένα-να-να” του Σάκη Ρουβά κρατώντας παγωτό σε γνωστό διαφημιστικό σποτ. Να ξέρετε κύριοι ότι η υψηλή τέχνη δε γίνεται εμπόρευμα, ο ορθόδοξος μικροφωνισμός της λαϊκής παράδοσης ποτέ δε θα πεθάνει στο βωμό του marketing.
Καλοκαίρι, 1970, κάπου στην Ελλάδα: (φωνή 4) «Ντομινίκ! Στρώς καν τραπεζομάντιλο και τελείωνε γιατί έχουμε και δουλειές! Περιμένει ο κόσμος κι εσύ ακόμα στη λάντζα είσαι! Άντε που μου ήρθες εδώ φράγκικη σουφραζέτα να μου κάνεις και το ξεφτέρι στα τουριστικά επαγγέλματα! Να πως βγαίνει το ψωμί!» Κάπως έτσι δημιουργούνται τα ονόματα και κάπως έτσι κάποιος βγάζει το άχτι του πάνω σε ένα λαό… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος έκανε τα πάντα για να βγει επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εσείς θα κάνατε τα πάντα για να βγείτε επίτροποι στην τοπική σας ενορία. Και οι δύο.
“Χτες στην εκπομπή, αυτό θέλω να μου απαντήσεις, ο Τσαούσης ήταν άρχοντας στα μικρόφωνα”. “Ναι”. “Σημερα γιατί έπεσε;”. “Την ξέρεις εσύ την απάντηση;” “Ναι. Γιατί έβαλε ο άλλος μέσα τον Κοτζιά”. “Α, και δεν τα πάνε καλα, ε;”. “Δεν ξέρω, μήπως έχουν κόντρα; Αντε γεια!”… ΑΛΛΑ αν ο Γκόντζος ήταν η κβαντική θεωρία πεδίου, εσείς θα ήσασταν τα θρησκευτικά γ’ δημοτικού.
Κούβα, επανάσταση ενάντια στον τύραννο Μπατίστα. Οι μέρες του παλιού καθεστώτος λιγοστεύουν χωρίς καμία ελπίδα για τον αμερικανικό παράγοντα να επιβάλλει με τη βία τη νομιμότητα που θεωρεί δέουσα. Κάπου εκεί, στα δάση της Σιέρα Μαέστρα, ο Φιντέλ συνομιλεί με τον αδελφό του για μια δολιοφθορά που εκτέλεσε επιτυχώς και τότε ο Ηγέτης αναφώνησε: “Ραούλ, Μπράβο”. Και εγένετο ο παίκτης που κατέκλεψε τις εντυπώσεις των απανταχού ποδοσφαιροφίλων και μπασκετικών. Ραούλ, ο οικουμενικός… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν το έξυπνο πέσιμο “Do you believe in love by the first sight?… Second sight?”, εσείς θα ήσασταν το πέσιμο “Είμαι από την πόλη που σε σκοτώνει με ένα φιλί. Είμαι από το Kill Kiss”.
Γιατί πέθανε ο τελευταίος Πόντιος καρατίστας; Αντί να πει καράτε είπε «βαράτε», αχα καλό ε, ΑΛΛΑ… αν ο Γκόντζος είναι ο Βασίλης Γερασίμου που μας έχει χαρίσει τεράστιες στιγμές ποιοτικής μουσικής, εσείς θα ήσασταν ο Γεράσιμος Γιακουμάτος που μας έχει φοβερές χαρίσει στιγμές γέλιου.
Μάρκο Λεζέ, σου απευθύνω το λόγο. Ναι Μάρκο, σ’εσένα, τον αγαπημένο μας λαϊκό ήρωα. Δυστυχώς, βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να σου πω ότι για ‘μένα τουλάχιστον δεν είσαι πια και ούτε πρόκειται να είσαι ξανά το είδωλο μου. Η επιτυχία σου σε έκανε δυσπρόσιτο, άπιαστο για το λαουτζίκο. Το καταλαβαίνω, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Να με κάνεις όμως reject στο friend request στο facebook; Εσύ; Ο Μάρκος ο Λεζές; Ο άνθρωπος που ήξερες ότι αν κάτι έχεις, θα τρέξει να σε βοηθήσει; Αύριο μεθαύριο δηλαδή θα ανεβαίνεις στη σκηνή, θα υποκλίνεσαι και θα φεύγεις; Μόνο ο Φράνκ Ζάππα τα έκανε αυτά Μάρκο. Υπάρχει και θεός Μάρκο, αυτό σου λέω μόνο. Τώρα πια θα βλέπω μόνο Τσάκωνα, για να μάθεις… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν πέσιμο κιμπάρη εραστή στην παραλία, όπου με τεχνική περίσσια και τρόπους πριγκηπικής ρακετοσύνης καταφέρνει να προσεγγίζει τα επίδοξα ερωτοθηράματα του, εσείς θα ήσασταν πέσιμο “you are beautiful, I love you” με κασέτα και κασσετόφωνο SQNY (μαιμού SONY) εν έτει 2010.
