«Από χώμα και νερό μας έφτιαξε ο Θεός, οικοδόμος οικοδόμος ήτανε κι αυτός»… ΑΛΛΑ αν ο Γκόντζος ήταν ο Μάκης Τσετσένογλου στο «Όλα είναι δρόμος» του Παντελή Βούλγαρη, εσείς θα είσασταν το ρημάδι το σκυλάδικο «Βιετνάμ» που το γκρεμίζει η μπουλντόζα στο τέλος της ταινίας!
Ειμαστε δυο, ειμαστε τρεις, ειμαστε εμποροι χασις, ΑΛΛΑ… αν ο Γκοντζος ηταν η περηφανη και ακριβοπληρωμενη καλαματιανη φουντα, εσεις θα εισασταν ο φτωχος πλην τιμιος παππους μου με τα ρυτιδιασμενα απο την υγρασια KARELIA του -και σε καμια περιπτωση δεν θα ξερατε ποιος θα ηταν ποιος.
-Ρε Γιάννη, δηλαδή έρχεται τώρα ο Νταλοέτ, ο 0 βαθμοί, να κάνει προγραμματισμό; -Ναι ρε Κώστα, αλλά είναι μια εταιρία 40 χρονών, είναι από μόνη της, μη βρίζεις γιατί δεν θα ξανάρθω στην εκπομπή. -Ούτε εγώ θα έρθω, να την κάνουν οι καρέκλε… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν 5ήμερη τιμητική που δεν έχεις καν ζητήσει, εσείς θα ήσασταν άκυρο την μέρα της προαναχώρησης, σε προγραμματισμένη κανονική άδεια μετά από δίμηνο εμπλοκής.
Αν δεν βρέξεις Βιτόλο, Μουντάρι δεν τρως… ΑΛΛΑ αν ο Γκόντζος ήταν ο πίνακας του Matisse που κλάπηκε στο Παρίσι, εσείς θα ήσασταν cd των Matisse που κανείς δεν ενδιαφέρεται να κλέψει.
Αν ο Γκόντζος ήταν ο τελικός του Μουντιάλ, εσείς θα ήσασταν ο ανεπίσημος τελικός μεταξύ Ε4 και Ε5, κάποτε στο δημοτικό, όπου χάσαμε γιατί ο ασχετότερος παίχτης της τάξης αρνούταν να βγει αλλαγή και κανένας δεν μπορούσε να του πει τίποτα γιατί είχε φέρει τη μπάλα.
Αν ο Γκοντζος ηταν ρεπορτερ του Ολυμπιακου, εσεις θα ησασταν ο τυπος ντυμενος χαρος που περιπλανιεται στην Ερμου, ακουμπωντας τα κεφαλια ηλικιωμενων ανθρωπων που βγηκαν να κανουν την βολτα τους και ευελπιστει απο πανω να του αφησουν 2ευρα. Και ναι, ρε διαολε, δεν ηρθε η ωρα να παρεις την γιαγια μου!
Η ουτοπιστική αναγκαιότητα της σουρεαλιστικής στρουκτούρας, σε συνδυασμό με την υποβόσκουσα μελαγχολία της οπορτουνιστικής γενικότητας του «είναι», αποτελεί ένα θέμα που κάθε παρέα που σέβεται τον εαυτό της έχει ως καθημερινό θέμα συζήτησης, ΑΛΛΑ… αν ο Γκόντζος ήταν η «Πλάτωνος Πολιτεία» εσείς θα ήσασταν η «Χαμένη πολιτεία» του Βασίλη Καρρά.
ΑΝ Ο ΓΚΟΝΤΖΟΣ ΗΤΑΝ Η ΠΕΡΙΦΗΜΗ ΦΡΑΣΗ «ΤΣΙΜΠΑ ΜΕ ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ», ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΗΣΑΣΤΑΝ ΤΑ ΤΣΙΜΠΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΥΝΟΥΠΙΩΝ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.
Συγνωμη, θα μας κανετε το λογαριασμο; Πως; Το λογαριασμο λεω, θα μας φερετε; Κατσε γιατι δεν ακουω… ελα μανα μ’ τί μου ειπες οτι θέλεις, το λογαριασμο; Αμεσως μανα μου… ΑΛΛΑ, αν ο Γκοντζος ηταν το τελευταιο επεισοδιο του lost που καθηλωσε εκατομυρια κοσμου σε ολο τον κοσμο, εσεις ειστε το τελος του “Καλημερας ζωη” και της “Λαμψης” που καθηλωσαν τα χιλιαδες καπη της ελλαδας και ξερετε πολυ καλα ποιος απο σας ειναι η Σεληνη και ποιος ο Ευλογητος!
Αν ο Γκοντζος ητανε τα τιτανομεγιστα φουσκουνια της Ελεναρας της Μενεγακη, τοτε εσεις θα ησασταν τα υποτιθεμενα φουσκουνια της Ανγκελα Μερκελ.