ΣΦΙΞΑΝ ΟΙ ΖΕΣΤΕΣ, ΑΛΛΑ… ΑΝ Ο ΓΚΟΝΤΖΟΣ ΗΤΑΝ Η 10ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΗ ΑΥΤΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΛ ΜΑΛΟΟΥΝ ΠΡΙΝ ΡΙΞΕΙ ΤΙΣ ΒΟΛΕΣ, ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΗΣΑΣΤΑΝ ΤΟ «ΜΕΣΑ» ΤΟΥ ΦΑΣΟΥΛΑ.
Τρώγοντας έρχεται η όρεξη, ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν το υπέροχο εστιατόριο πολυτελείας του Γάλλου μεγιστάνα Ελ Μέλο, τότε εσείς θα ήσασταν ο άθλιος και αισχρός τιμοκατάλογος του μαγαζιού «fight club» που θα περιελάμβανε τα εξής: σαλάτα του νέτου, μιλάει το σουβλάκι, τιτής στη σούβλα, μπύρα Κωσταβάρ στο Μαδριγάλ, μουσακέ και παστιτσέ, το φασιστικό κοντοσούβλι του Τσαούση, πίτα γίγας Βαιμάκης, τσίχλες ξεκούτιασον, το τσίπουρο του λαού, γραφική μερίδα πατάτες χωρίς όρια, μερίδα καφτερές πιπεριές (διάολε, κάηκα) και παγωτάκι -προσφορά του party poker.
Κι όλο καπνίζω πούρα για σένανε χαμούρα… ΑΛΛΑ, αν ο Γκοντζος ηταν πανακριβο βιολι Στραντιβαριους, εσεις θα ησασταν η σκεβρωμενη φλογερα του μπαρμπα- Μητρου του τσοπανη στα Βαρδουσια.
Εκεί που σταματά ο νους αρχίζει ο Γιάννης ο Μαλλούς, ΑΛΛΑ.. Αν ο Γκόντζος ήταν η τριανδρία των Καίσαρα-Κράσου-Πομπήιου, εσείς θα ήσασταν η θρυλική τριανδρία των μελαμψων αγοριών του Άρεως Ναγκόλι-Κουεμάχα-Εγκουέμε που θα ζουν για πάντα στις καρδιές μας.
Πουιγκρενιέ Πουιγκρενιέ, θέλεις να παίξεις με Καντέ; Πουιγκρενιέ Πουιγκρενιέ, μπροστά θα σου’χω και Σισέ… ΑΛΛΑ, Αν Ο Γκόντζος ήταν το αισθησιακό στριπτίζ δίμετρης θεάς σε χάι νάιτ στριπ κλαμπ της Νέας Υόρκης, εσείς θα ήσασταν το ελαφρώς ατσούμπαλο στριπτιζ του… Μπάμπη (ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ της Αννίτας) στο εξίσου εξωτικό νάιτ κλαμπ «Αλκατράζ» που κάναμε πρόσφατα το μπάτσελορ ενός φίλου.
Πήγα στο μέρος που πετάνε τα σκουπίδια, ο φύλακας με φώναξε από πέρα, τι γυρεύεις τέτοια ώρα μες στη νύχτα του ‘πα άλλη μια μέρα, ακόμη μια μέρα… ΑΛΛΑ αν ο Γκόντζος ήταν ο Παύλος ο Παυλίδης, ο απιστευτοτεράστιος τραγουδιστής που βαριέται να ανοίξει το στόμα του, εσείς θα ήσασταν το πουρουπουπου του Παύλου Παπαδημητρίου που βαριέται να κλείσει το στόμα του…
ΑΝ Ο ΓΚΟΝΤΖΟΣ ΗΤΑΝ ΤΑ 3 ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ Ο ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΟΥ, ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΗΣΑΣΤΑΝ Ο ΝΑΠΟΛΕΟΝΙ ΤΟΥ ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΥ.
ΕΛΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΝΗΣΙ, Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ, ΕΓΩ ΚΙ ΕΣΥ…. ΑΛΛΑ, ΕΑΝ Ο ΓΚΟΝΤΖΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΦΕ «ΑΤΖΕΛΙΚ» ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙ Η ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΓΚΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΗ ΑΔΕΡΦΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗ ΣΤΟ “4”, ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ Η ΓΚΕΪ ΨΑΡΟΤΑΒΕΡΝΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΟΧΕΙΡΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΙΛΟΣ ΟΝΟΜΑΤΙ “ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΟΥ ΕΓΩ”.
Αν ο Γκόντζος ήταν η μεγαλόψυχη ατάκα της Ali Mac Graw στο love story: «αγαπη σημαινει να μην χρειάζεται να ζητας συγγνώμη», εσείς θα ήσασταν η κατάρα κολλητού μου -που έχασε gangbang τριήμερο με chubby νέτο λόγω δουλείας: «που να γυρίσετε με την express service».
Αν ο Γκόντζος ήταν η ιστορική «ελληνική-στα-αγγλικά» ομιλία του Ξενοφώντα Ζολώτα στην Ουάσινγκτον το 1957, εσείς θα ήσασταν το ελεεινό προεκλογικό μήνυμα που πήρα στο κινητό προ διμήνου από ακροδεξιά/εθνικιστική/ελληνοφρενή κομματική εν Κύπρω παράταξη, που έγραφε «τιμούμε την ελληνική κληρονομιά μας ψηφίζοντας ελληνόψυχους υποψηφίους» -σε greeklish.
