Χολέρα έχει ο Κετσπάγια; Χο χο χο, γελάτε;… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν νυχτερινή βόλτα με φουσκωτό παρέα με νέτα κάτω από την πανσέληνο, εσείς θα ήσασταν βόλτα με ενοικιαζόμενο θαλάσσιο ποδήλατο στην α’ πλαζ Αλίμου.
Ολοι το παιζετε παρθενες και κανενας κουβεντα για την ταμπακιερα, ΑΛΛΑ… αν ο Γκοντζος ηταν πολυτελες, γεμιστο σοκολατακι απο το περιφημο ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΚΟΝ του Κολωνακιου, εσεις θα εισασταν το λιωμενο σοκολατακι noisetta που του εχει ξεθωριασει το πρασινο και εχει ληξει προ πεντατιας, το οποιο με κερναει η υπερηλικη θεια μου οταν της κανω επισκεψη.
Στις έξι χορδές της κιθάρας μου ένα έρωτα ανεκπλήρωτο κλαίω… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν τα εκατό χρόνια μοναξιάς του Gabriel Garcia Marques, εσείς θα ήσασταν οι τρεις χάριτες του Mega.
Το κερί καίει και λιώνει και η εκπομπή τελειώνει, ΑΛΛΑ… Αν ο Γκόντζος είναι πτυχιούχος Proficiency εσείς είστε το «θένκιο» που ακούγεται στο τέλος των ανακοινώσεων στα πλοία!
ΑΝ Ο ΓΚΟΝΤΖΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΝΤΟΥΕΤΟ Nancy & Frank Sinatra ΣΤΟ Something Stupid, ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΗΣΑΣΤΑΝ ΤΟ ΝΤΟΥΕΤΟ ΤΟΥ ΖΑΦΕΙΡΗ ΜΕΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ ΑΠ’ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΥΛΗ…
Αν ο Γκοντζος ήταν η μεταγραφή αεροδρομίου που μαζεύει 2000 τρελαμένους οπαδούς, εσεις θα είσασταν η μεταγραφή 33χρονου ελεύθερου γυρολόγου που δηλώνει «ήρθα για ένα νέο ξεκίνημα».
ΑΝ Ο ΓΚΟΝΤΖΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΚΟΝΤΡΕΡΑΣ, ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΗΣΑΣΤΑΝ Ο ΤΙΜΙΟΣ ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΝΤΟΛΜΠΕΡΓΚ ΜΕ 3 ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ/2 ΑΥΤΟΓΚΟΛ.
It’s Peanut Butter Jelly time, Peanut Butter Jelly Time, Peanut Butter Jelly Time… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν η λευκή Lambo του Γιούρκα που σύντομα θα αλωνίζει στην παραλιακή, εσείς θα ήσασταν το μπλέ Rover σε αποσύνθεση που βρίσκεται κάτω από ένα δέντρο απέναντι απο το σπίτι μου.
Μου έχει κάψει τον εγκέφαλο η ανακοίνωση Ευρωπαίων φυσικών ότι εντόπισαν υποατομικό σωματίδιο (συγκεκριμένα ένα νετρίνο) που φαίνεται να σπάει το ρεκόρ ταχύτητας στο σύμπαν, ταξιδεύοντας ταχύτερα και από το φως (Ο τεράστιος ανιχνευτής του πειράματος, ονόματι «Opera» και βάρους 1.800 τόννων εκτίμησε ότι το νετρίνο που καταλήγει σε αυτόν από το Cern, διανύοντας μια απόσταση περίπου 732 χιλιομέτρων, φθάνει 60 νανοδευτερόλεπτα πιο γρήγορα από ό,τι ήταν το μέχρι πρότινος συμπαντικό όριο, δηλαδή κινείται με ταχύτητα περίπου 2μισι χιλιοστά επί τοις εκατό ταχύτερη από αυτή του φωτός). Αν αυτό επιβεβαιωθεί -προς το παρόν υπάρχουν επιφυλάξεις- τότε απειλείται όχι μόνο η θεωρία του Άλμπερτ Αϊνστάιν, αλλά και όλο το οικοδόμημα της σύγχρονης Φυσικής, αν όχι ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο, ενώ μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για ταξίδια στον χρόνο, ακόμα και στο παρελθόν. Ανεξάρτητα από όλα αυτά, η κουβέντα που μου επανέφερε τη φαντασία σε κανονικούς ρυθμούς (απλό καλπασμό, γιατί πριν πήγαινε φέτες) ήταν η εξής: “Λάθος στο μέτρημα ή καινούριοι κανόνες στην συμπαντική μας φυσική, η αλήθεια είναι ότι ΠΡΕΠΕΙ να μάθουμε να ζούμε με το σύμπαν, έτσι όπως είναι, ακόμα και αν δυσκολευόμαστε να το κατανοήσουμε. Πάντως είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην υλιστική απόδειξη του “ταξιδιού στον χρόνο” (time travel) από ότι ήμασταν πριν…” Τάδε έφη Dr. Lawrence M. Krauss σε prive chat του πανεπιστημίου της Arizona, Κυριακή απόγεμα, και εγώ την έχασα αυτή την κουβέντα για να βλέπω την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό. Και μπορείτε να φανταστείτε πόσο χάλια νιώθω γι’ αυτό.Όχι που έχασα την κουβέντα με τον μαστρο-Lawrence. Που είδα τον ΆΕΚ και τον Ολυμπιακό. ΑΛΛΑ! Άν ο Γκόντζος ήταν το σύμπαν, το οποίο είναι έτσι όπως είναι, ανεξάρτητα με την ικανότητά μας να το αντιληφθούμε (κάτι σαν τον Εστογιανόφ ένα πράμα), εσείς θα ήσασταν η θρησκόληπτοι που προσπαθούν να καρπωθούν αυτή την ανακάλυψη για την καθολική εκκλησία, ως απόδειξη της ύπαρξης του Θεού τους (κάτι σαν τις οπαδικές μας εφημερίδες ένα πράμα).
Αν ο Γκόντζος ήταν το χρυσό κουτάλι με το οποίο τρώει το κατάφρεσκο σορμπέ του ο Δον Κωσταβάρ, εσείς θα ήσασταν το κουτάλι που είχε στην τσέπη ο Επίτιμος για να τρώει τις ανάλαδες φασολάδες του!