Καταραμένο νά ‘ναι το meeting μου στο lab, γιατί έχασα της Πέμπτης όλο το Fight Club, ΑΛΛΑ… Αν ήτανε ο Γκόντζος η μπούκλα του Γκομίς, θα ήσασταν η τύφλα που έχει ο Ντομής…
Αλλ’ αντ’ άλλα, της Παρασκευής το γάλα ΑΛΛΑ… αν ο Γκόντζος ήταν γαλλικό μανικιούρ εσείς θα ήσασταν το κλασικό με-φροντίδα-μεγαλωμένο νύχι του μικρού δαχτύλου άντρα άνω των 65, που χρησιμοποιείται για πάντώς είδους εξορύξεις…
Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους. Έχουν, όμως, να κερδίσουν έναν ολόκληρο κόσμο, ΑΛΛΑ… αν ο Γκόντζος ήταν η πάλη των τάξεων, εσείς θα είσασταν το «ΘΑ ΔΕΙΡΕΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΤΟΝ ΣΟΥΓΚΛΑΚΟ;» (σ.σ. ΠΟΤΕ!)
ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΦΩΡΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΠΛΑΣΤΗ, ΚΩΣΤΑ ΓΚΟΝΤΖΟΥ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΥΘΕΤΗΘΕΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ, ΕΙΔΑΛΛΩΣ ΘΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ Η ΝΟΜΙΚΗ ΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΗΣ ΑΔΙΑΛΛΑΚΤΑ ΜΑΧΗΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΣΣΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΟΤΖΟΣ. ΑΛΛΑ… ΕΑΝ Ο ΓΚΟΝΤΖΟΣ ΗΤΑΝ ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ ΕΝ ΤΗ ΕΡΗΜΩ, ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΗΣΑΣΤΑΝ ΛΑΜΟΓΙΑ ΒΕΔΟΥΙΝΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΠΑΙΖΑΤΕ ΑΤΡΑΞΙΟΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΘΕΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΣΑΣ.
Ηρωες, μιξερ, μανταλακια, σερβιετες, λαβαρα, κομικς, σουπερ μαρκετ, ηγετες, ρητορες, μπλεντερ, βιταμινες, μονωσεις κι οτι σου ταζουνε για να κ@υλωσεις, ΑΛΛΑ… αν ο Γκοντζος ηταν παλια ροκια του Μπιλι, εσεις θα ησασταν «το νινι σερνει καραβι» της Βερας Λαμπρου.
Γυναίκες, πεταμένα λεφτά… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν τα δύο «ανάλαφρα», λόγω του κρασιού, ΝΕΤΑ με τα οποία γυρισαμέ τις προάλλες σπίτι και κοιμήθηκαν στο δωμάτιο μου, εσείς είστε εγώ και ο φίλος μου που κοιμηθήκαμε στον καναπέ του ΣΑΛΟΝΙΟΥ!
Μεχρι τωρα πιστευα πως η ζωη δεν εχει αξια, οταν ομως εμαθα πως υπαρχει αυτός ο σπινθηρας λαμψης καταλαβα πως ημουν τυχερος που γεννηθηκα αυτη την εποχη και εχω την δυνατοτητα να ζω τον Κωστα τον Γκοντζο, ΑΛΛΑ… αν ο Γκοντζος ηταν «τα παντα ολα» εσεις θα ησασταν «το ποτε τιποτα».
Θεωρώ ότι με την εγγυημένα επιτυχημένη παρουσία του Παναθηναϊκού στοιχείου στην Ευρώπη, πιο φρόνιμο θα ήταν να πάει στη Eurovision ο Στέλιος Διονυσίου, παρά ο Σάκης, ΑΛΛΑ… αν ο Γκόντζος έπαιρνε το Όσκαρ α΄ ανδρικού ρόλου, εσείς το πολύ να παίρνατε λαδωμένο και σκισμένο αυτόγραφο του Όσκαρ Μάρκος Γκονζάλεθ…
La vida es un carnaval ΑΛΛΑ αν ο Γκόντζος ηταν στο αριστοκρατικο καρναβαλι της Βενετιας ντυμενος Καζανοβας γοητευοντας κοντεσινες και μαρκησιες με ενα ποτηρι Dom Perignon ανα χειρας, ΕΣΕΙΣ θα ησασταν στο καρναβαλι του Μοσχατου κρατωντας ενα κουτακι μπυρας και ενα «βρωμικο» απ’ την καντινα του Μητσαρα, προσπαθωντας να ξελογιασετε ανεπιτυχως ξεκωλο πουρο 45 ετων, οντες μασκαρεμενοι ο ενας γκομενα με δικτυωτο καλτσον με την τριχα καγκελο και ψευτικα φουσκουνια, και ο αλλος τσολιας με φουστανελα, οπου προξεχουν φο καμπανελια και καουμποικο καπελο αλα Χαρυ Κλην στο «Αλαλουμ». ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ…
Αν ο Γκοντζος ηταν η απολαυση του να βλεπουμε τους Απαραδεκτους στο Mega για πρωτη φορα στην τηλεοραση, εσεις ειστε η βαρεμαρα του να βλεπουμε τα Σφηνακια στον Alpha για νιοστη φορα.
