Όταν περπατάμε στο δρόμο και αρχίσει να χτυπάει ο συναγερμός κάποιου αυτοκινήτου, και είμαστε μόνο εμείς εκεί κοντά, βαδίζουμε πιο γρήγορα για να μην νομίσει κανείς οτι πήγαμε να το κλέψουμε.
Όταν ήμασταν μικροί, όλοι λέγαμε το κρουασάν «κουρασάν».
Όλοι μας έχουμε σαστίσει, όταν συνομιλώντας με κάποιο μπάζο (γιατί το κάναμε αυτό άραγε;) το ακούσαμε να μιλάει υποτιμητικά για άλλη κοπέλα, χαρακτηρίζοντάς την «σκατό-μπαζο», ενώ με το ζόρι κρατηθήκαμε ώστε να μη το κάνουμε θέμα σε στύλ: «καλά, κι εσύ τί μιλάς;»!
Ποτέ δεν σκοτώνουμε ένα κουνούπι που θα δούμε σε κάποιο κοινόχρηστο χώρο, γιατί σιχαινόμαστε στην ιδέα ότι φέρει το αίμα κάποιου άλλου. Όμως μόλις αυτό μπει μές στο σπίτι μας, η μάχη εξελίσσεται σε προσωπική.
Όσοι έχουν ζήσει στο εξωτερικό μικροί ή έχουν δύο εθνικότητες, αν και μιλάνε άπταιστα ελληνικά, όταν είναι να πουν μια λέξη στην άλλη γλώσσα τους, τότε θα την πουν με πολύ καλή προφορά και όχι με την greeklish που χρησιμοποιούμε εμείς.
Οταν ενας ποδοσφαιριστης κανει σεντρα, μαρκαρεται απο εναν μονο παιχτη σε ενα μεγαλο κομματι του γηπεδου και την στελνει πανω στον μοναδικό αμυνομενο, παντα θα πεταχτει καποιος οπαδος με φωνη 4 και θα πει την κλασσικη ατακα «καλα ρε αχρηστε, τοσος χωρος, εκει βρηκες να την στειλεις;»
OTAN HMAΣTAN MIKPOI KAI MΠEPΔEYAME TO «APIΣTEPΑ» ME TO «ΔEΞIΑ» MAΣ EΛEΓE ΠANTA KAΠOIOΣ «ΣKOPΔO- KPEMMYΔI»… XΩPIΣ NA ΔIEYKPINIZEI ΟΜΩΣ TI EINAI TI.
Αν πουμε σε νετο την φραση «καλα, τι βλακειες ειναι αυτες με τις οποίες ασχολεισαι;», θα λαβουμε ως απαντηση το «οχι ρε, θα καθομαι να κοιταω 20 βλακες να κυνηγανε μια μπαλα» (22 για τις λιγο πιο σχετικες).
Το ρητο «τον Αυγουστο που ‘ναι παχιες οι μυγες» ειναι εντελως λαθος. Τον Αυγουστο οι μυγες ειναι πολυ λεπτες και καταφερνουν να μας ξεφευγουν με κοφτους ελιγμους. Το σωστο θα ηταν να ελεγε τον Οκτωβριο η τον Νοεμβριο.
Σε παιχνιδι 5Χ5, οταν μας εδωσαν πασα και εμεις αφησαμε τη μπαλα να περασει μεσα απο τα ποδια για τον συμπαιχτη μας, για μια στιγμη δημιουργηθηκε ενα κενο μεσα μας και μετανιωσαμε που δεν την πηραμε να αρχισουμε τα ζογκλερικα μας…
