Όταν πας να μπεις σε ένα μαγαζί που σφουγγαρίζουν θα συμβούν τα εξής και με αυτή τη σειρά: α) Ένοχο βλέμμα δικό σου προς την καθαρίστρια. Χωρίς να μιλήσεις, μοιάζεις σα να απολογείσαι που θέλεις να εισέλθεις σε απαγορευμένη ζώνη. β) Ημι – βλοσυρό βλέμμα καθαρίστριας για nanoseconds… Ακολούθως μια συγκαταβατική ματιά που δηλώνει τόσα πολλά όπως “Τώρα βρήκες να μπεις ρε γαμώτο, αλλά τι να κάνεις κι εσύ τώρα έκατσε”. γ) Σε παράλληλη δράση εσύ σκέφτεσαι ότι δε γίνεται να περιμένεις να σφουγγαρίσει και να στεγνώσει… ένοχος – ξε-ένοχος θα την κάνεις τη μπούκα”. δ) με νεύμα της ή χωρίς μπαίνεις κι εδώ ξεκινάει η μεγάλη γραφικότητα. Ενώ ξέρεις πως έτσι κι αλλιώς θα λερώσεις κάνεις λίγο πιο μεγάλα βήματα και ταυτόχρονα πατάς λες και περνάς σε τεντωμένο σκοινί, λες κι άμα πατήσεις κανονικά η σόλα σου θα καταλάβει περισσότερο χώρο στο πάτωμα. ε) Φεύγοντας τη χαιρετάς πάντα, αν την πετύχεις ακόμη εκεί.
Μετά το Πάσχα, και γενικά τις μεγάλες εξόδους από τις μεγαλουπόλεις, όλοι νομίζουν ότι έχουν βρει την κατάλληλη μέρα και ώρα που θα γυρίσουν ώστε να γλιτώσουν την κίνηση της επιστροφής.
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΡΩΓΟΝΤΑΣ ΞΗΡΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ Π.Χ ΦΥΣΤΙΚΙ ΠΑΣΑΤΕΜΠΟ Κ.Τ.Λ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΣΦΗΝΩΘΕΙ ΚΑΤΑΛΟΙΠΟ ΤΟΥ ΞΗΡΟΚΑΡΠΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΥΦΑΛΑ ΤΩΝ ΔΟΝΤΙΩΝ ΜΑΣ. ΤΟΤΕ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΟΔΟΝΤΟΓΛΥΦΙΔΑ, ΕΧΟΥΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕΙ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΜΕ ΤΟ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ.
Υπαρχουν δυο ειδη πασχαλινων ρεπορτερς: αυτοι που μιλουν για το “παραδοσιακο ψησιμο του οβελια” και αυτοι που το αποκαλουν “ψησιμο του παραδοσιακου οβελια”. Το σφαχταρι (αρνι ή κατσικι) της δευτερης κατηγοριας προφανώς εχει και πιστοποιητικο απο το λυκειο Ελληνιδων.
Υπάρχουν τραγούδια που τα καταλαβαίνεις μετά τα 30, ενώ τα ακούς και τα ξέρεις πάνω από 15 χρόνια.
Υπάρχουν 3 κατηγορίες μεταφραστών: Αυτοί που μεταφράζουν το “son of the bitch” σε αθλιε, κάθαρμα, καθίκι και λοιπά politically correct, αυτοί που δεν το μεταφράζουν καθόλου -και καλά ότι δεν ειπώθηκε και τιποτα βρε αδελφέ- και τέλος οι υπερτίμιοι που το μεταφράζουν ως “γιε της σκύλας”.
Υπάρχουν 3 ειδών άνθρωποι: Αυτοί που ζηλεύουν τα μαλλιά του Caroll, αυτοί που ζηλεύουν το ταλέντο του, κι αυτοί που δεν ξέρουν ούτε από μαλλιά, ούτε απο μπάλα.
Με τα φουντουνια όχι μόνο δεν μπορείς να φας μόνο ένα, αλλά δεν μπορείς να τα φας ποτέ και ένα-ένα. Άλλοι τα τρώνε 2-2, άλλοι 3-3, άλλοι 4-4… BONUS: Μια δικια μου, ίσως διεστραμμενη αληθεια. Οταν ημουυνα μικρος εβαζα στο στομα οσο περισσοτερα φουντουνια μπορουσα, για να δω μεχρι ποσα θα φτασω. Σκεφτειτε τι γινοταν οταν ηθελα ενα ακομα για να σπασω το προσωπικο μου ρεκορ. Τα φουντουνια εφταναν και μπουκωναν μεχρι και οισοφαγο.
Περισσότεροι είναι αυτοί που έχουν κάνει αναλύσεις για αυτά που πιστεύουν ότι εννοεί ο Κάφκα, παρά αυτοί που προσπαθούν να καταλάβουν τί έγραψε…
Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι: Αυτοί που λένε «θηρίο», αυτοί που λένε «θεριό» κι αυτοί που λένε «θερίο».