Δεν υπαρχει τιποτα πιο γελοιο απο τους τυπους που απομνημονευουν αποφθεγματα ιστορικων προσωπων και τα πετανε κατα την διαρκεια των συζητησεων. Π.χ. «Η Ιστορια θα με αντιμετωπισει με επιεικια γιατι σκοπευω να την γραψω ο ιδιος» και αλλα ωραια.
Οταν πηγαινουμε στη γιαγια μας η σε καποια θεια που της ριχνουμε 2-3 κεφαλια θα πει: «Σκυψε αγορι μου να σε φιλησω» και μολις κατεβασουμε λιγο το κεφαλι μας, το πιανει και το τραβαει με μισος μεχρι να φτασει στο υψος της.
Σε όλα τα καναλια, σε ΟΛΑ τα δελτια, σε ΟΛΑ τα ρεπορταζ οικονομικου ενδιαφεροντος, εμφανιζεται το πλανο με το γυναικειο χερι να πληκτρολογει αριθμους σε μικρη ηλεκτρονικη αριθμομηχανη.
Ολοι οι πατεράδες έχουν έναν γνωστό συνεργειατζή που όταν χαλάσει το αμάξι του γιου τους θα τους πουν με φωνή 4: «πήγαινε στον μαστρο-Μπάμπη και πες του ότι εισαι ο γιος του τάδε…».
Τα στρογγυλα κουλουρακια πρεπει να ξεκινας να τα τρως απο εκει που συνδεονται οι δυο ακρες του ζυμαριου, γιατι αλλιως θα θα σπασει ενδιαμεσα και θα πεσει κατω.
Παρόλες τις 200 σχεδόν μέρες νηστείας που περιλαμβάνει ο χριστιανισμός, σπάνια θα δεις αδύνατο παπά.
Οι γυναίκες είναι σαν τις μεταφράσεις. Οι ωραίες μεταφράσεις δεν είναι πιστές, ενώ οι πιστές δεν είναι ωραίες.
Πάντα, όταν ρωτάμε μια έγκυο τι φύλο είναι το παιδί, όποια κι αν είναι η απάντηση της εμεις αναφωνούμε ενθουσιασμένοι «Αχ, μπράβο!», ενώ πάντα θα βρεθεί ενας παππούς ή θείος ο όποιος θα πει «εγώ πάντως έκανα 3 παιδιά και ένα κορίτσι!».
*Σε κάθε wc ελληνικού μπαρ, υπάρχουν καφέ σημάδια λιωμένου πλαστικού πάνω στα καζανάκια. *Όταν παραγγέλνουμε πολλά σε μία ταβέρνα και δεν ξέρουμε πόσο θα βγει ο λογαριασμός πάντα θα πεταχτεί ένας γραφικός και θα πει «μας βλέπω να πλένουμε πιάτα».
Πάντα όταν πλύνουμε το αμάξι μας την επόμενη μέρα θα βρέξει, έστω και για 10 λεπτά, έστω κι αν είναι Αύγουστος.