Το στρες και το κρυο εχουν και τα δυο την ιδια ασχημη επιδραση στο μοριο σου…
Υπάρχουν τρία είδη γυναικών: Α) αυτές που χρησιμοποιούν τον καθρεφτη του αυτοκινήτου για τοποθέτηση του κραγιόν, Β) αυτές που χρησιμοποιούν τον καθρεφτη του αυτοκινήτου για τοποθέτηση του κραγιόν και λοιπά πασαλείμματα και Γ) αυτές που χρησιμοποιούν τον καθρεφτη του αυτοκινήτου για τοποθέτηση του κραγιόν, λοιπά πασαλείμματα και για να δουν αν οι απο πίσω τις βλέπουν. Αντιθέτως δεν υπάρχει κανένα είδος γυναίκας που να τον χρησιμοποιεί για τροχαία χρήση… έχω κολλήσει σε φώτα τροχαίας εγώ και ξέρω.
Όταν πας επίσκεψη κάπου, αγοράζεις πάντα το γλυκό που γουστάρεις να φας, και όταν αργούν να το κεράσουν αγχώνεσαι μήπως και τα αγόρασες άδικα!
Όταν κάποιος σπάσει το χέρι του (ή έστω το τραυματίσει) με αποτέλεσμα να πρέπει να το δέσει, τότε, όταν και θα κάνει την πρώτη του εμφάνιση στην παρέα με το δεμένο χέρι, πάντα θα βρεθεί ένας γραφικός που θα πεταχτεί με φωνή 4 να πει: «ΚΑΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΡΕ Μ@ΛΑΚΑ, ΝΑ ΤΟ ΚΟΨΕΙΣ ΤΟ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΓΛΥΚΑΝΟ!» ή «ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΛΗ Μ@ΛΑΚΙΑ ΤΟ ‘ΠΑΘΕΣ ΡΕ;».
Υπαρχουν δυο ειδων ανθρωποι: αυτοι που λενε «εκατο τοις εκατο» και αυτοι που λενε «εκατο τα εκατο».
Όταν μας πιανει φαγουρα βαθιά στο αυτι και δεν εχουμε μπατονετα και προσπαθουμε να βοηθηθουμε με το δακτυλο αλλα ούτε αυτό πιανει, ανοιγοκλεινουμε το στομα μας μπας και περασει.
Έτσι όπως είναι οι ρυθμοί της οικονομίας στη χώρα μας, τα πάντα να ακριβαίνουν και όλων τα έσοδα να μειώνονται, σε λίγα χρόνια τα προιόντα στην Βαρβάκειο αγορά, θα αναλάβουν να τα πουλάνε κτηματομεσίτες, τον δε άρτον ημών τον επιούσιον θα τον αγοράζουμε σε δέκα άτοκες δόσεις, εκτός και αν έχουμε πρόσβαση στο διαδίκτυο και τον βρίσκουμε σε καλές τιμές στο εξωτερικό.
Όταν τρώμε κάτι από αυτά που δύσκολα κόβονται (π.χ. σπόρια, φυστικια, πατατάκια) και θέλουμε να σταματήσουμε, λέμε σε κάθε χούφτα στον εαυτό μας ότι αυτή θα είναι η τελευταία χούφτα. Η μεγαλύτερη αλήθεια ωστόσο είναι ότι όσο τρώμε αυτή την χούφτα, θεωρούμε ότι το ελέγχουμε και το πιστεύουμε ότι όντως αυτή θα είναι η τελευταία. Μόλις όμως φτάσουμε στο τελευταίο τεμάχιο, τότε μας γεννιέται ξαφνικά η ακατανίκητη επιιθυμία να συνεχίσουμε το σαβούριασμα.
Oλοι ονομαζουμε οποιαδηποτε παιδικη πανα «pampers».
ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΦΙΛΩΝ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΣΕ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΣΤΩ ΕΝΑΣ “ΠΕΦΤΟΥΛΑΣ” ΠΟΥ ΘΑ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΜΠΥΡΑ, ΕΝΩ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΚΑΦΕ Η’ ΣΟΚΟΛΑΤΑ. ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΞΕΡΩ.