O Δάσκαλος Λιακό έχει αλλάξει τηλέφωνα εδώ και σαρανταπέντε τέρμινα. Παρόλα αυτά, επιμένει αγαπημένα να μας καλεί να τηλεφωνήσουμε στο αλήστου μνήμης 2310 52 10 10.
ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΜΠΑΡ, ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΜΠΑΡΑ ΚΑΙ ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΝ ΕΧΕΙ ΓΑΝΤΖΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΕΜΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΠΟΥΦΑΝ, ΜΑΣ ΠΙΑΝΕΙ ΤΡΟΜΟΣ ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΥΞΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΘΑΜΩΝΩΝ.
Μεγάλη κινηματογραφική αλήθεια: Σε όλες τις ταινίες όλοι ρίχνουν τα νέτα με κάτι ατάκες τις οποίες, αν τις δοκιμάζαμε εμείς στο νέτο που κοζάραμε χτες το βράδυ σε κάποιο μπαράκι, θα φεύγαμε απο δίπλα της έχοντας κάνει δεύτερο μπάνιο σε αλκοόλ.
Σε όλους μας έχουν πει με φωνή 4 «Ωραία ρε μάστορα κι εγώ τι θες να κάνω τώρα;» Και η αλήθεια είναι ότι δεν μας χάλασε καθόλου…
Είσαι με νέτο έξω απο κατάστημα με είδη bebe. Μόλις το νέτο εντοπίσει τα μικροσκοπικά μωρουδιακά παπουτσάκια, τοτε θα πει… Άχ καλέ, κοίτα πόσο κούτσικα είναι… τι ποδαράκια να μπαίνουν εκεί μεσα! Αχχχχχχχ…
Η τάση του καπνού ενός τσιγάρου, μιας ψησταριάς κ.λ.π. να κατευθύνεται στο πρόσωπο ενός ατόμου, είναι ευθέως ανάλογη με την ευαισθησία του συγκεκριμένου ατόμου στον καπνό.
Κάθε φοιτητής που σέβεται τον εαυτό του (και την ιδιότητα του φοιτητή), στο ίδιο ποτήρι έχει πιεί νερό, μπύρα, coca cola, ίσως και καφέ και τελικά θα το πλύνει επειτα από 2-3 μέρες.
Οταν ημασταν παιδια, ΠΑΝΤΑ ημασταν αρκετα μεγαλοι για να παμε στο φουρνο να παρουμε ψωμι ή να παμε στο περιπτερο για να παρουμε τσιγαρα για τους γερους μας, αλλα ταυτοχρονα ημασταν ΠΑΝΤΑ πολυ μικροι για να παμε στο ιντερνετ καφε της γειτονιας μονοι μας ή ακομα και για να κατσουμε για μπασκετακι μετα τις 8.30 το απογευμα…
Ολοι οταν ημασταν μικροι και μας εφερναν δωρο μια ασπρη μπλουζα παντα η μητερα μας ελεγε «ωχ, ασπρη; Θα την κανει σαν τα μουτρα του/της…»
Σε όλες τις σειρές, όταν ο ηθοποιός βάλει κάτι στον κάδο έξω απ’ το σπίτι του το οποίο στην συνέχεια θα του χρειαστεί, το σκουπιδιάρικο μαζεύει τα σκουπίδια αμέσως. ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΟΜΩΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΤΑ ΜΑΖΕΥΟΥΝ ΚΑΘΕ ΔΥΟ ΒΔΟΜΑΔΕΣ!