Κάθε φορά που οι οπαδοί μιας ομάδας σηκώνουν ψηλά τα κασκόλ τους, θα βρεθεί έστω και ένας που το σήκωσε ανάποδα.
Ο ορισμός της ηλιθιότητας είναι να κάνεις συνεχώς το ίδιο και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα.
O Ρωσοποντιος που σεβεται τον εαυτο του κυκλοφορει παντα με φορμα μπλε γυαλιστερη με ριγα στο πλαι, τραγικο σκαρπινι και δερματινο μεχρι τη μεση.
Η απολυτη δικαιωση στην αγορα αυτοκινητου με αυτοματο κιβωτιο ταχυτητων, ερχεται την χρονικη στιγμη που -οδηγοντας- παρκαρεις το χερι στα αποκρυφα και αρχιζεις σωματικη ερευνα 3 βαθμου, ακουγοντας το σασμαν να αλλαζει μονο του σχεση χωρις να σε αποσπα απο το θεοπεμπτο εργο σου!
Αυτο το «θελω να μεινουμε φιλοι», ειναι σαν να σου λενε οι απαγωγεις σου αφου σε αφησουν να κρατησετε επαφη!
ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΜΑΤΣ ΕΙΝΑΙ ΣΟΥΠΑ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ”ΔΑΦΝΕΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ”.
Οταν ομαδα του Αναστασιαδη παει καλά, είναι θεμα αρσενικου γένους (θελημα Θεου, ο Χριστος το ‘θελε κλπ). Αμα παει κατι στραβα, είναι γένος θηλυκου (η Παναγια μας βασανιζει κλπ.).
ΘΕΜΑ «ΜΠΑΝΑΝΑ»: ΥΠΑΡΧΟΥΝ 2 ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΤΙΣ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΜΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΑΠ’ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΚΟΤΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΙΜΟΥΔΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΝΑΠΟΔΗ.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ 2 ΕΙΔΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ: ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΡΩΝΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΥΓΟ ΚΑΙ ΤΑ “ΠΑΙΔΙΑ” ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟΥ -ΠΟΥ ΤΡΩΝΕ ΜΟΝΟ ΤΟ ΑΣΠΡΑΔΙ.
Ο φωτισμός μέσα στα βαγόνια του μετρό είναι πάντα ο ίδιος. Εάν το πρωι φοράς γυαλιά ηλίου θεωρείται φυσιολογικό. Εάν τα φοράς το βράδυ σε κοιτάνε όλοι σαν πρεζάκι ή εξωγήινο…