ΣΕ ΦΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ, ΤΟΥ ΣΥΚΩΤΙΟΥ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΛΕΜΟΝΙΩΝ ΜΟΥ, ROBERT RODRIGUEZ, EΣΥ ΜΙΚΡΕ ΘΕΟΥΛΗ!
Γιατί άλλο πια δεν μπορούμε τις «ισοπαλίες»… Δεν μπορεί τα Alien και οι Predators να αλληλοσκοτώνονται στον βωμό της επιβίωσης ενός Happy End για τους ηθοποιούς του Dawson’s Creek!
To Alien ήταν θεσπέσιο, και το Aliens του Μήτσου του Cameron ακόμα καλύτερο, και το Alien 3 αν εξαιρέσουμε ότι σαν sequel ήταν χάλια (αφού κατούρησε στον τάφο του τέλους του Aliens) ήταν αρκετά καλό σαν αυτόνομη ταινία. Ακόμα και το Resurrection που δεν είχε κανένα λόγο να υπάρχει, ήταν αξιοπρεπέστατο κυρίως χάρη στον Ρον τον Πέρλμαν και τον Ντομινίκ τον Πινιόν (που τα σπάγανε σαν δίδυμο) και την πλήρη αντίληψη του Τζός του Γουίντον (Firefly/Serenity) για το πώς γράφεται σαν χαρακτήρας ο τέλειος αγριάδας!
To Predator ήταν ίσως το καλύτερο macho-date movie της δεκαετίας του 80. Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι χωρίς τον συμπαθή εξωγήινο σαμουράϊ με πλοκάμια στο κεφάλι και λεπίδια μήκους ενός μέτρου στα χέρια, ούτε ο Αχνουλντ, ούτε ο Τζέσι «το κορμί» θα γινόντουσαν ποτέ κυβερνήτες. Get to the choppa και βγάλε το σκασμό που λένε και σε κάτι χωριά! Και το Predator 2 με την απόλυτη φωνή 4, Danny Glover, ήταν (θέλετε δεν θέλετε να το παραδεχτείτε) μιά υπέροχη καλτίλα επιπέδου Robocop ή Demolition Man. Και αν οι ηλίθιοι οι αμερικάνοι δεν είχαν πορωθεί τόσο με τον Σβαντζερνενγκερχάμπεργκερ, θα είχε γίνει και εισπρακτική επιτυχία και οι συμπαθέστατοι Predators θα ήταν σε επίπεδα Freddy Krueger, Jason Vorhees, ή έστω Pinhead!
ΔΗΛΑΔΗ ΘΑ ΈΠΑΙΡΝΑ ΤΗ ΔΩΣΗ ΜΟΥ ΤΑΚΤΙΚΑ!
Και όχι μετά από 10 χρόνια με την παιδική ταινία του Paul του W.S. του Anderson που ακόμα απορώ πως του κάθεται η Μίλα ενώ τον έχει δει τόσες φορές να βιάζει θύμησες αγαπημένες ανά τον κόσμο (Mortal Kombat, Resident Evil κλπ). Το ΑVP 1, μπλα, μου άρεσε μόνο και μόνο επειδή είδα επιτέλους τους συμπαθείς ψηλούς να πλακώνονται στα σούτια με τις κατσαρίδες του H.R. Giger. Το ΑVP2: Requiem, μου άρεσε μόνο επειδή ένας μόνο ψηλός πλακώθηκε στα σούτια με όλες τις κατσαρίδες του H.R. Giger μαζί και επιτέλους πεθάνανε και μερικοί ανθρώποι φρικτά όπως τους άξιζε…
Κάτι όμως έλειπε! Και επιτέλους το βρήκα! Μια ταινία που οι συμπαθείς ψηλοί, γλειώδεις, πλοκαμορασταφάρι σαμουράϊ του γαλαξία μας να έχουν τη εορτάζουσα θέση που τους αξίζει. Και θα έχουν και τους κατάληλους αντιπάλους! Όχι τους «strength in numbers» ξενόμορφους που δεν μπορούσαν να κάνουνε καλά την Σιγκούρνι την Γουίβερ σε τέσσερις ταινίες!! Που την κουμάνταρε όπως ήθελε ο Μπίλ ο Μάρεϊ στα Ghostbusters για πλάκα! Θα έχουν αντίπαλους αγριάνθρωπους όπως μόνο ο Robie o Rodriguez ξέρει να στήνει και να παρουσιάζει… Τον μπάρμαν από το Απ’ το Σούρουπο Ως Την Αυγή (που πάλι δικό σου ήταν μεγάλε τιτάνα του παγκόσμιου κάλτ!), τον κάτοχο όσκαρ πιανίστα του Πολάνσκι και τον καπετάν Μορφέα του Ναβουχοδονόσορα των αδερφών Wachowski! Έεεεεεεετσι! Έεεεεεετσι!
Και οι ενστάσεις μου για τον άγνωστο σκηνοθέτη που διάλεξες για το όραμά σου μεγάλε καλτοδιδάσκαλε πλανετερορά, στα κομμάτια να πάνε! Εδώ παραδέχτηκα ότι μου άρεσαν οι πατάτες τα AVP! Mόνο και μόνο το τρέιλερ βάζει την ταινία στο καλάθι με τα αγαπημένα και στο τοπ 250 μου!
ΓΙΑΤΙ ΝΑΙ! Κερνώ τον ουρανό μου μέσα!!! ΝΑΙ! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΟΙ PREDATORS ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ!
Μεγάλο Σάββατο βράδυ. 23:30. Στην εκκλησία έχουν μαζευετεί μόνο 2-3 γριές, άντε και κανένας παππούς. Ωστόσο, οι «κανονιοβολισμοί» έχουν ήδη αρχίσει. Άγνωστη προς το παρόν η προέλευσή τους. 23:45. Ο «σεισμός» συνεχίζεται με αυξανόμενη συχνότητα και ένταση, ενώ κάποιοι αρχίζουν να μαζεύονται σιγά-σιγά στο αίθριο της εκκλησίας, παρά τον κίνδυνο που πλησιάζει σιγά σιγά προς το μέρος τους. Το συνεχές μουρμουρητό, που καλύπτει τη φωνή του παπά, κι ας βγαίνει από μεγάφωνο, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. 23:52. Πλέον, όλος ο κόσμος είναι εδώ. Το έντονο μουρμουρητό (ή μάλλον οχλαγωγία!) ανθρώπων που έχουν μήνες να βρεθούν, να τα πούνε βρε αδερφέ, διακόπτεται μόνο από την ένταση των Ρίχτερ! Αλλά ακόμα κι αυτά έχουν γίνει συνήθεια πια… Όπως και οι φωνές των παπάδων, που στην αρχή ήταν ενοχλητικές, η αλήθεια είναι… 23:55. Εκεί που τα λες μια χαρά με το θείο/θεία/ξάδερφο/ανηψιό/κλπ, έρχεται ένας ενοχλητικός δίπλα σου, προσφέροντάς σου Άγιο Φως. Λες και δε θα βρεις λίγο πριν φύγεις! Τέσπα… Μετά αυτή τη διακοπή των 5” το πολύ, συνεχίζεις την κουβέντα 00:00-00:01. Το ένα και μοναδικό λεπτό που συγχρονίζονται οι φωνές του πλήθους με τις φωνές των παπάδων. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Το κτίριο της εκκλησίας πλέον κινδυνεύει με κατεδάφιση από τα Ρίχτερ… Πάει σίγουρα για κόκκινο σήμα- μη κατοικίσιμο/κατεδαφιστέο 00:01-00:02 (το πολύ 00:03). Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά μεταξύ συγγενών/φίλων/συγχωριανών και γενικά ότι προλάβει ο καθένας μέσα στα 1-2 αυτά λεπτά. 00:05-00:10 (εξαρτάται από την απόσταση της εκκλησίας από το σπίτι). Οι πρώτες μπουκιές μαγειρίτσας αρχίζουν ήδη να αναπαύονται στο στομάχι.
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!!!
Δεν ξέρω πώς θα συνεχιστεί η ζωή στον πλανήτη μας από εδώ και μπρος! Πού είναι τα πουλάκια; Που είναι οι μέλισσες; Που είναι η χαρά, που είναι η γιορτή, γιατί μου λέγατε για αυτά, γιατί; Πού είναι η αθωότητα και ποια είναι αυτή η ξανθιά με τις ζαρτιέρες που έχει πάρει την θέση της; Πως θα ζήσω ξέροντας ότι υπάρχουν ποδοσφαιριστές που ξενυχτάνε;
Ναι ο Νίκος Κούκος είμαι, ο επιτελεύς του διαθαλασσέως και θέλω δύο τριγωνικά ραντάρ με διάσπαση 2 προς 1.
Γιόνας Κόκλας, ο σφετεριστής της φανέλας με το Νο7, της συγκλίνουσας ντρίμπλας που οδηγεί σε αποβολή γαστρικών υγρών των αντιπάλων και του χαζοχαρούμενου χοροπηδητού τρεξίματος του τίγρη από το Winnie the Pooh
Μπαίνω σε περίπτερο από το όποιο βρίσκεται το σπίτι της γιαγιάς μου, στην κάτω τούμπα του μπακάλη της γωνίας. Η ξαδέρφη της ξαδέρφης του μπατζανάκη του απέναντι από εμένα οπως έρχεσαι από το δρόμο αριστερά, εύδρομου που ενώνετε με τα περίχωρα του Έβρου και της Κρήτης. Κάστρο – κάστρο, τούβλο – τούβλο, για τα σένα το έχρισα βασιλιά του κάτω κόσμου, του Δια, της Περσεφόνης και των αλλονών παιδιών που είχαν το κουράγιο και το σθένος να πάνε στην Αμερική και να δουν από κοντά την αγρία φίλη των Μεξικανών. ΑΥΤΑ δεν είχα να πω, πάω, πας, πάει, πάμε, πατέ, πάνε για καφέ γιατί έχουμε πατσά το βραδύ. ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΤΣΑΟΥΣΗ ΑΡΧΟΝΤΑ… ΕΜΠΝΕΥΣΤΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ!
Για ολα φταιν οι περιπτεραδες
Τις προαλλες καθως καθομουν με το νετο στον καναπε ειχα ξεκινησει τις διαδικασιες για το καθιερωμενο βραδινο φασωμα, αλλα η κουκουνα μου εκανε μουτσουτσουνια. Και τοτε ΣΥΝΕΒΗ! Καθως το ξενερωμενο νετο αποφασισε να χαζεψει τηλεοραση απογοητευμενο και ακεραστο, το ζαπινγκ επεσε πανω Του! Ο χρονος σταματησε, το δωματιο φωτισε και η φωνη απο την τηλεοραση αντηχησε στα αυτια μου σαν καμπανες της Αναστασης. Το βλεμμα μου συναντησε τα γαλαζοπρασινα του ματια και ενας κεραυνος διαπερασε το κορμι μου. Ναι εσυ Παυλε Γερουλανε, Ανδρεα Μπαρκουλη του Ελληνικου Κοινοβουλιου… για Σενα καταστρεφω τη ζωη μου. Τιποτε δεν εχει πλεον νοημα για μενα… μοναχα ΕΣΥ. Ξυπναω και κοιμαμαι με τη σκεψη να σε υπηρετω πιστα και ταπεινα για το υπολοιπο της ζωης μου.
Και απευθυνομαι σε σενα Πρυτανη του Ερωτα, αλλα και στον τιποτενιο κεχλεμπετσο που στεκεται διπλα σου. Να χωρισω το νετο και να ακολουθησω τα ουρλιαχτα της καρδιας μου, ή να καταπνιξω τον ασβεστο ποθο που εχω για τον Παυλο; Με σεβασμο και απεχθεια,
Όλοι εχουμε αφήσει το κινητο περισσότερες ώρες στη φόρτιση, πιστεύοντας ότι έτσι θα φορτίσει πιο πολύ. Έχω φουσκώσει μπαταρία εγώ από το πολύ φόρτισμα και ξέρω!
Υπάρχουν μόνο 3 κινηματογραφικοί δάσκαλοι: Ο Μίκι ο Γκόλντμιλ, ο Μάστερ ο Γιόντα και ο Σένσει ο Μιγιάγκι. Οι υπόλοιποι είναι copy-paste των προαναφερθέντων.
Όταν το Star έχει ρεπορτάζ για ερωτικό έγκλημα κ.τ.λ πάντα το συνοδευτικό βίντεο που θα παίζει θα είναι από ταινία των 80’s ή των 90’s, τύπου 9μιση βδομάδες.
Η χειρότερη αίσθηση σε ύφασμα είναι αυτή που έχει η κουβέρτα του στρατού.