ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΟΥ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ, ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΖΑΜΠΑ ΤΑ ΚΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ, ΔΙΑΟΛΕ, ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΗ ΠΟΥ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΩΝ ΧΕΙΛΙΩΝ ΤΗΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ!
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΧΩΡΙΣ ΓΥΑΛΙΑ ΗΛΙΟΥ… ΜΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ‘ΧΕΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 1″.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ 2 ΕΙΔΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΝΕ “BANΦΑΝΚΟΥΛΟ” ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΝΕ “ΦΑΝΦΑΚΟΥΛΟ”… ΚΑΜΙΑ ΟΜΩΣ ΑΠ’ ΤΙΣ 2 ΑΥΤΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΩΣ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΑ ΙΤΑΛΙΚΑ.
Καταλαβαίνεις ότι πρέπει πια να καθαρίσεις τα αυτιά σου, όταν τα κομματάκια κεριού φαίνονται στα ακουστικά του MP3 player σου.
Όταν είμαστε στο αυτοκίνητο και προσπαθούμε να ακούσουμε κάτι στο ραδιόφωνο, σκύβουμε προς το ραδιόφωνο και όχι προς τα ηχεία -από όπου έρχεται ο ήχος!
Όταν χρησιμοποιείται από μια ομάδα ένας παίκτης των ακαδημιών της, πάντα θα βγει ένας γραφικός που θα πει (ενίοτε και με φωνή 4): Τι λέτε ρε, τον τάδε τον έχετε δει; 10 φορές καλύτερος!
Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: αυτοί που όταν είναι σε χώρο με πολυκοσμία μιλάνε πιο δυνατά απ’ ότι συνήθως και αυτοί που μιλάνε πιο σιγά. Ανήκω στους πρώτους εγώ και ξέρω!
Οταν κάποιος τελειώσει μια πρόταση με τη φράση «δεν υπονοώ τίποτα», τότε σίγουρα κάτι υπονοεί.
Κάθε φορά που ψιλοξέρουμε τους στίχους ενός τραγουδιού, ακολουθούμε το ρυθμό συνήθως με «να, να, να…» και καταλήγουμε φωνάζοντας την τελευταία λέξη του στίχου -την οποία έχουμε προβλέψει με βάση την ομοιοκαταληξία.
Άν είσαι πλούσιος και κυνηγάς πιπίνια, σε αποκαλούν «Λάτρη του ωραίου φύλου». Άν είσαι φτωχός και κάνεις το ίδιο, σε λένε «πορνόγερο».