Όλοι μας θυμόμαστε ότι οι κοινωνικοί τριγμοί στην USSR ξεκίνησαν ύστερα από την νίκη του Rocky Balboa εναντίον του Ivan Drago, όπου όλοι φωνάζαμε USA-USA-USA.
Είναι πολύ σπαστικό να παίζουμε ξύλο με έναν άγνωστο που γνωρίσαμε στο αεροπλάνο κάθε μέρα για κανα χρόνο, και να ανακαλύπτουμε ότι τελικά βαράγαμε τον εαυτό μας…
ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΣΟ ΣΠΑΣΤΗΚΑ ΟΤΑΝ Η ΤΖΟΥΛΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΕΚΔΙΚΗΘΕΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΣΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΓΡΙΟ ΚΕΡΑΣΜΑ ΣΕ ΧΛΙΔΑΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ, ΕΒΓΑΛΕ ΣΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟ DVD… ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕ ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ…
Οταν μας κυνηγα ένα τρενο, εμεις παντα τρεχουμε σαν τρελοι να γλιτωσουμε και ποτε δεν σκεφτομαστε απλα να κανουμε ενα μετρο δεξια και να βγουμε απο τις ραγες, διαολε!
Όταν ακούσαμε για πρώτη φορά το Μπιθικωτση σε εισαγωγη τραγουδιου να λεει «γεια σου Μαρκο με τις πενιες σου», στην αρχη πιστεψαμε οτι απευθυνεται στον «αχα, καλο ε», αλλα μετα απο δευτερη σκεψη κατανοησαμε οτι αναφερεται στην προσωποποιηση της υποκριτικης, τον Μαρκο Λεζε.
Όταν έμαθα την απόδοση για το διπλό του Δαυίδ στην έδρα του Γολιάθ, έριξα ένα δεκάευρο έτσι για τον χαβαλέ. Άρχισα, δε, να πιστεύω ότι μπορεί και να τα πάρω όταν άκουσα τις δηλώσεις του Δαυίδ στη συνέντευξη τύπου «ήρθα εδώ να παίξω ένα ανοικτό παιχνίδι, σέβομαι τον μεγάλο αντίπαλο μου, αλλά πιστεύω με μια οργανωμένη άμυνα και θα μου δωθεί η ευκαιρία να χτυπήσω τον αντίπαλο μου στη weak side και να πάρω τον αγώνα». Ακόμα θυμάμαι το σχόλιο του γέρου μου «μου αρέσει ο μικρός έχει τσαγανό…».
Κάθε φορά που μας καλεί μία πρώην στον γάμο της, επισκεπτόμαστε spa για να δείχνουμε φρεσκαδούρες και να κάνουμε τη νύφη να σκεφτεί πόσο λάθος έκανε που δεν παντρέυτηκε εμάς.
…ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΑ ΚΑΡΦΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΔΙΠΛΑ ΑΠΟ ΤΩΝ ΝΟΡΒΗΓΩΝ ΣΤΟΝ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΝΟΤΙΟ ΠΟΛΟ ΚΑΙ ΜΕ ΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΕΚΑΝΑ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ ΣΤΟ ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΧΙΟΝΙ, ΟΠΩΣ ΕΙΧΑ ΥΠΟΣΧΕΘΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΟΥΛΑ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΙΑΣΩ ΣΤΟΝ ΑΤΛΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΕ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ… ΕΝΙΩΣΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΩ ΟΛΗ ΤΗ ΓΗ ΣΤΑ ΓΑΝΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΕΝΙΟ ΔΑΚΡΥ ΠΑΓΩΣΕ ΜΕΣ’ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΜΟΥ…
Όταν κερδίσαμε τον Χάρο στα μαρμαρένια αλώνια την άλλη μέρα, οι οπαδικές μας εφημερίδες κυκλοφόρησαν με τίτλους όπως «Αλώνι-σε», «Άλωσε τα αλώνια», «Έσπασε το μάρμαρο» κλπ. Εξαίρεση αποτέλεσε η εφημερίδα που παίρνει γραμμή από εμάς και η οποία ήταν καλεσμένη και στη δεξίωση που παραθέσαμε στη βίλα μας για τη νίκη, η οποία είχε τίτλο «Από τα αλώνια στα σαλόνια».
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΟΤΑΝ ΜΠΗΚΑΜΕ ΦΥΛΑΚΗ ΦΡΟΝΤΙΣΑΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΦΡΟΛΟΥΤΡΟ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΣΑΠΟΥΝΙ ΓΛΙΣΤΡΑΕΙ.
TO ΥΓΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ ’64 ΣΥΝΗΘΙΖΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΩ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΜΠΥΡΑΡΙΑ JOOP ΣΕ ΕΝΑ ΠΡΟΑΣΤΙΟ ΤΟΥ ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ DARTS ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΘΑΜΩΝΕΣ ΤΟΥ ΜΑΓΑΖΙΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΑΞ. ΘΥΜΑΜΑΙ ΦΑΤΣΕΣ, ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ Η ΟΜΑΔΑ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΕ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ 4-5 ΧΡΟΝΙΑ.ΠΙΝΑΝΕ, ΜΕΘΟΥΣΑΝΕ ΚΑΙ ΒΡΙΖΑΝΕ ΤΗ ΦΕΓΕΝΟΡΝΤ… ΕΙΧΑΝ ΣΥΝΗΘΗΣΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΝΩ ΗΞΕΡΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΟΠΑΔΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΡΩΤΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΑΚΟΥΓΑΝ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ… ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΣΕ ΕΝΑ ΤΥΠΟ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΝ ΜΕ ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΑΞ -ΜΕΤΑ ΑΠΟ 15-16 ΜΠΥΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑ- ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ, ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ, ΝΑ ΜΑΡΚΑΡΟΥΝ, ΝΑ ΚΛΕΒΟΥΝ, ΝΑ ΝΤΡΙΜΠΛΑΡΟΥΝ, ΝΑ ΣΟΥΤΑΡΟΥΝ… ΟΛΟΙ ΟΜΩΣ. ΓΥΡΙΣΕ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΓΕΛΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΕΛΑΒΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΧΑΧΑΝΙΖΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΘΑΜΩΝΕΣ…. ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΤΥΠΟ ΠΟΥ ΚΑΘΟΤΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΓΩΝΙΑ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΗΣΥΧΑ. ΜΟΥ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ: «ΦΙΛΕ, ΚΑΛΗ ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΠΙΑΣΕΙ». ΜΕΤΑ ΜΟΥ ΣΥΣΤΗΘΗΚΕ ΩΣ… ΡΙΝΟΥΣ ΜΙΧΕΛΣ.