Όταν, πρωτοχρονιά του 1930, ο Αλ Καπόνε κερνούσε στο μπαρ του Σικάγο ουίσκι κι εμείς του είπαμε “είσαι κάποιος που προσφέρει κάτι συνηθισμένο μια ξεχώριστή μέρα”, δεν κολώσαμε καθόλου όταν οι μπράβοι του έστρεψαν τα αυτόματα στη μούρη μας και του προσφέραμε αντί για metaxa, ΤΟΥΜΠΑ LIBRE (3/4 ρετσίνα, 1/4 κόκα κόλα) ανακατεμένα, όχι χτυπημένα.
ΟΛΟΙ, ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΜΙΚΡΟΙ, ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΑΣΤΑΝ ΑΝ ΣΤΙΣ «ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΕΣ ΦΩΛΙΕΣ» ΖΟΥΣΑΝ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΜΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑΜΕ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΛΑΣΤΙΧΟ ΜΕΣΑ…
Οποτε ξεχασουν στο ταξι μας τσαντα η βαλιτσα τοτε κλεινουμε το ραδιοφωνο και βαζουμε σιντι, ωστε να μην πεσουμε σε κανεναν πονοψυχο ραδιοπαραγωγο που θα μας παρακαλεσει να την επιστρεψουμε στον κατοχο της και αναγκαστουμε να κανουμε την καλη πραξη.
Οταν ναυαγησα απο το κρουαζεροπλοιο που εκανε το tour του Ειρηνικου παλεψα για 6 ωρες με τα κυματα και τους καρχαριες και, βγαινοντας τελικα στην στερια, οταν κοιταξα πισω μου με μπολικη υπερηφανεια ειδα ενα καρχαρια «σπασμενο» να μου κανει κωλοδαχτυλο.
Όλοι μας, την πρώτη φορά που συμμετείχαμε σε Μινωικά Ταυροκαθάρψια, είχαμε την αγωνία, να μη μας αναποδογυριστεί το χιτώνιο -την ώρα που περνάγαμε πάνω από τον ταύρο- και φανούν τα καμπανέλια μας.
Όλοι εμείς οι οποίοι διατελέσαμε κάποια στιγμή πλανητάρχες, βρεθήκαμε στην δυσάρεστη θέση να αναγγείλουμε στους λαούς της γης την επικείμενη καταστροφή του κόσμου. Ευτυχώς όμως, ακόμα και μετά τους σεισμούς, τα θεόρατα τσουνάμι και την βροχή μετεωριτών, οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα λειτουργούσαν άψογα -έτσι ώστε να μπορέσουμε να αναγγείλουμε με υπερηφάνεια ότι και πάλι κάναμε το καθήκον μας και σώσαμε τον κόσμο.
Όλοι λίγο πριν χωρίσουμε με την Rihanna, λόγω δικής της υπαιτιότητας και νυχτοπερπατημάτων, γυρίσαμε και της είπαμε με φωνή 4: «Τελικά, καλά έκανε ο Chris Brown όταν σε σανίδωνε…».
Όταν βρήκαμε τα σκούρα στον λαβύρινθο του Μινώαν Κουίζ, στείλαμε τον Θησέα και προχωρήσαμε στο «ένωσε τις τελίτσες με τους αριθμούς», ελπίζοντας οτι θα τον φάει ο Μινώταυρος και εμείς θα γυρίσουμε στον Πειραιά με το κρισκραφτι σούζα απο την Κνωσσό, αγκαλιά με την χανιόλα Αριάδνη για να πάμε στη φιέστα. Πάει το Αριαδνέτο, πάνε και τα πριμ. Επιστροφή στο Ε9 είπε ο Αιγαίας όταν είδε το μαύρο βρακί του Αριαδνέτου.
Όλοι θυμόμαστε τα λόγια που είχε πει στο λύκειο ο μικρός Καρίμ στον Ραφίκ μετά το 3-3 της ΑΕΚ με τη Real: «Χα! Αν εσύ παίξεις στην ΑΕΚ, εγώ θα παίξω στη Real…».
Όλοι μας, οταν πεσαμε στην ζουγκλα των Ζουλου με εναν Γαλλο και εναν Γερμανο παρεα και μας συνελαβαν οι ιθαγενεις, ριξαμε ενα πλαγιο βλεμα και στους δύο, γελασαμε απο μεσα μας και σκεφτηκαμε (με φωνη 4) «μμμ, αντε, για να δω τι μαλακια θα σκεφτείτε να πείτε τωρα…».