Η διαφορα αυτού που πιάνει πρώτη φορα δουλειά σε γραφειο και αυτού που δουλεύει τουλάχιστον 1-2 χρονια είναι ότι ο δεύτερος ξέρει πως πάντα πρέπει να έχουμε ένα word ανοιχτό και ας γραφει βλακείες, για να το φέρουμε «μπροστα» γρήγορα όταν μπει το αφεντικό την ώρα που διαβάζουμε σαιτ με αθλητικα.
Όλοι έχουμε σκεφτεί να σταματήσουμε (ή έχουμε σταματήσει) παιχνίδι στο fm όταν ο κεφτές ο πρόεδρος «εχει πάρει την κατάσταση στα χέρια του» και έχει κάνει δεκτή την πρόταση για το πουλέν μας!
ΟΤΑΝ ΚΡΑΤΑΣ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ (ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ, ΚΛΕΙΔΙΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ, ΚΙΝΗΤΟ ΚΛΠ) ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΠΑΕΙ.
Παλιά βγάζαμε φλας αρκετά νωρίτερα, για να δείξουμε στον ενδιαφερόμενο ότι θα αλλάξουμε λωρίδα. Τώρα το βγάζουμε την τελευταία στιγμή -γιατί αν το δει έγκαιρα θα πατήσει γκάζι για να προλάβει να περάσει αυτός πρώτος.
Υπάρχουν δύο ειδών ταρίφες: Οι παρορμητικοί και οι προνοητικοί. Οι παρορμητικοί είναι αυτοί που μόλις κατέβεις σε μπινελικώνουν (με φωνή 4) «Σιγά την πόρτααααα». Προνοητικοί, είναι αυτοί οι οποίοι κολλάνε στην πόρτα αυτοκόλλητο: «Σιγά την πόρτα».
Σε κάθε φοιτητικό τραπεζάκι της ΔΑΠ που σέβεται τον εαυτό του, υπάρχει τουλάχιστον ένας τύπος που φοράει μπλουζάκι GANT με σηκωμένο τον γιακά.
Μόνο οι ενήλικες δυσκολεύονται να ανοίξουν τα μπουκάλια που είναι ειδικά φτιαγμένα για να μην ανοίγονται από τα παιδιά.
Υπάρχουν 2 είδη ανθρώπων. Εκείνοι που όταν παίρνουν τηλέφωνο στο ραδιόφωνο λένε ότι είναι φίλαθλοι της τάδε ομάδας, τονίζοντας ότι δεν είναι οπαδοί, και εκείνοι που λένε απλά ότι είναι οπαδοί.
Είναι ευκολότερο να αποφοιτήσει κανείς παρά να μάθει!
Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν όρους όπως repos, spread, ΣΔΙΤ, ICAP, ΔΝΤ κλπ, με την ελπίδα ότι οι περισσότεροι από αυτούς που τους ακούνε και τους βλέπουν δεν καταλαβαίνουν τί λένε, και ότι αυτοί οι λίγοι που καταλαβαίνουν συμφωνούν μαζί τους!