Ολοι μας οταν περναμε απο μπλοκο της αστυνομιας στην εθνικη οδο, οταν επειτα «παιζουμε» τα φωτα στους επομενους για να τους προειδοποιησουμε, μεσα μας νιωθουμε μια διπλη κρυφη ικανοποιηση -αφενος γιατι θα ξεγελασουμε την τροχαια και αφετερου γιατι σωζουμε τον κοσμακη.
Όλοι όταν γράφουμε το μαθηματικό σύμβολο = (ίσον), γράφουμε πρώτα την πάνω παυλίτσα και μετά την κάτω.
ΟΛΟΙ ΧΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΓΕΜΙΣΤΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΚΑΙ ΣΠΑΖΟΜΑΣΤΕ ΟΤΑΝ Η ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΜΠΙΣΚΟΤΑ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΑ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΤΡΩΜΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ.
Κάθε φορά που βάζουμε τον στίφτη στην πρίζα, πατάμε ελαφρά με το χέρι το καπάκι για να βεβαιωθούμε οτι λειτουργεί σωστά… έχω στίψει εγώ πορτοκαλάδες και ξέρω!
ΟΤΑΝ Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ, ΕΙΠΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΤΟΥ «ΧΑΛΑΡΑ…».
Η μονη φωνη που δεν μπορει να μιμηθει ο Μητσικωστας ειναι η δική του.
Οταν θελουμε να αφησουμε πουρμπουαρ σε σερβιτορα-ο και αυτος μας δωσει τα ρεστα μας, εμεις θα πουμε «Νταξει ειμαστε…» (χωρις το εψιλον μπροστα).
Η λέξη «μπουλντόζας» μπορεί να σημαίνει χοντρός ή πολυ δυνατος, αναλογα με το αν εισαι πολιτικος ή πενταρι σε Παναθηναικο/Ολυμπιακο.
Όταν γεροδεμένος, υψηλόσωμος ποδοσφαιριστής, ερχόμενος με φόρα προς την αντίπαλη εστία σκοράρει, πάντοτε έρχεται «σαν τρέιλερ για να καρφώσει την μπάλα στα δίχτυα»…
Για κάθε φάβα γκολ που τρώει ένας τερματοφύλακας υπάρχει ένας σπορκάστερ που βλέπει «εκπληκτική ενέργεια του επιθετικού».