Ολοι μας εχουμε προσποιηθει πως οδηγαμε μηχανη οταν με το ποδηλατο μας στριβαμε το μαξιλαρακι της δεξιας πλευρας του τιμονιου (εκει που ουσιαστικα εχουν το γκαζι οι μηχανες) και μιμουμασταν τον ηχο τις εξατμισης κανοντας παρομοιο «μαρσαρισμα» με το στομα μας.
Όλοι μας παίζοντας ποδόσφαιρο και κάνοντας τσουρουκιά (χτύπημα κορνερ-φάουλ που πήγε στα κεραμίδια, είτε ντρίπλα όπου μπερεδεψαμε τα πόδια μας) στη συνέχεια τραβήξαμε τη γλώσσα του παππουτσιού και σφίξαμε τα κορδόνια, θέλοντας να αποδώσουμε ευθύνες στα κακοκατασκευασμένα ποδοσφαιρικά υποδήματα μας με έμμεσο τρόπο.
Οταν μπαινουμε σε ενα καινουργιο αυτοκινητο, παντα την πρωτη φορα που προσπαθουμε να κλεισουμε την πορτα αποτυγχανουμε γιατι βαζουμε πολυ λιγη δυναμη.
Κάθε φορά που θα σκουπίσουμε το πάτωμα και θα προσπαθήσουμε να μαζέψουμε τις ακαθαρσίες με το φαράσι, θα μένει μια λεπτή γραμμή βρωμιάς.
Γυναίκα δίχως καμπύλες είναι σαν παντελόνι χωρίς τσέπες. Δεν έχεις που να βάλεις τα χέρια σου!
Ολα τα ευρωπαικα αυτοκινητα εχουν την ταπα για το ντεποζιτο της βενζινης στα δεξια, ενω ολα τα ιαπωνικα στα αριστερα.
Ολοι μας, όταν κολλάμε σε κίνηση μέσα σε ταξί, κοιτάμε το ταξίμετρο για να ανακαλύψουμε αν είναι πειραγμένο.
Ενα τραγουδι το απολαμβανουμε λιγοτερο οταν το βαζουμε να παιξει στο youtube ή απο το κινητο μας, απο οτι οταν το ακουμε τυχαια στο ραδιοφωνο ή στην τηλεοραση.
Σε κάθε αστυνομική ταινία που σέβεται τον εαυτό της ο πρωταγωνιστής, οδηγώντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα, θα περάσει μέσα από ένα στενό όπου: α) το αυτοκίνητο χωράει ακριβώς, β) δεν υπάρχουν πεζοί και γ) δεν έχει αφήσει κανένας ηλίθιος το αυτοκίνητό του ή το μηχανάκι του ξεχασμένο στη μέση.
Των σειρων: οταν ο πρωταγωνστης εχει σκυλακι, παντα αυτο θα κανει την αναγκη του στα παπουτσια του κακου της σειρας.