Υπαρχουν 2 ειδων ανθρωποι: Αυτοι που οταν θελουν να βγουν απο το FM (why do you want to do such a harsh thing?) πατανε “preferences” –> “save game” και μετα το κλεινουν και αυτοι που πατανε “quit game” αμεσως και τοτε τους ρωταει το μανατζερ αν θελουν να σωσουν το παιχνιδι πριν βγουν… Πατανε “yes” και τελος… Οσοι ανηκουμε στην δευτερη κατηγορια, εστω και μια φορα μας εχει τυχει οταν βγαζει το μηνυμα για να σωσουμε το παιχνδι, εχοντας τις επιλογες: “yes” , “no” και “cancel” (αν δεν θελουμε να βγουμε), εμεις -θελοντας να κανουμε κατι που ξεχασαμε- παμε να πατησουμε “cancel” αλλα τελικα παταμε “no” χανοντας ετσι οσο ειχαμε παιξει… Εχω χασει εγω 6-7 μηνες παιχνιδιου και ξερω ΑΛΛΑ ακομα εξακολουθω να σωζω ετσι το παιχνιδι μου και ακομα την παταω…
H ΠIΘANOTHTA NA XTYΠHΣEI ENA KINHTO THΛEΦΩNO EINAI ANTIΣTPOΦΩΣ ANAΛOΓH ME TΟΝ APIΘMO TΩN ΣYΣKEYΩN TOY KATOXOY. EΞAIPEΣH AΠOTEΛOYN OI EKΠPOΣΩΠOI TOY AΣΘENOYΣ H ΩPAIOY ΦYΛOY H AΛΛIΩΣ ΓYNAIKEΣ. ΔIAOΛE! EINAI IKANEΣ NA MIΛANE ΣE ENA KINHTO, NA XTYΠAEI MHNYMA ΣTO ΔEYTEPO KAI NA AKOYΣ TO KAINOYPIO XITAKI TOY NIKOY OIKONOMOΠOYΛOY MEΣA AΠO THN ABYΣΣO ΠOY ONOMAZOYN TΣANTA ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ!
Όσοι από εμάς καπνίζουμε καπνό, πάντα μα πάντα, για να βγάλουμε το τελευταίο απο τα 50 χαρτάκια RIZLA, σκίζουμε το κουτάκι, ειδάλλως το χαρτάκι δεν βγαίνει ή διαλύεται! Έχω στρίψει δεκάδες χιλιάδες τσιγάρα εγώ εδώ και 20 χρόνια και ξέρω…
Οι κύριοι κύριοι (sic) Αχιλλέας Μπέος και Αλέξης Κούγιας είναι οι Ζακ Ρόγκ του ελληνικού αθλητικού παραγοντισμού και χαρακτηρίζονται απο εναν αμετανόητο οπαδικό φανταμενταλισμό που δεν έχει χρώμα, σημαία, κόμμα και πατρίδα.
Όταν αρχίζεις να κάνεις κοιλίτσα νομίζεις πάντα ότι φταίει το πουκάμισο ή η μπλούζα που δεν κάθεται καλά, επίσης ότι δεν κάθεσαι σε καλή στάση που δεν σε κολακεύει. Πάω να κάνω κοιλιά εγώ και ξέρω.
Την ώρα του ξημερώματος οι οδηγοί που επιστρέφουν από διασκέδαση νιώθουν οτι είναι ακόμα νύχτα και ανάβουν κανονικά τα φώτα του αυτοκινήτου τους. Οσοι έχουν μόλις ξυπνήσει και πάνε για δουλεία θεωρούν οτι είναι πια πρωί και δεν τα ανάβουν. Εχω ξεχωρίσει εγώ εργαζόμενους και ξέρω.
ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΣΑΚΟΥΛΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ, ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΘΡΥΨΑΛΛΑ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΔΕΝ ΤΑ ΤΡΩΜΕ ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ, ΑΛΛΑ ΦΕΡΝΟΥΜΕ ΤΗ ΣΑΚΟΥΛΑ ΤΩΝ ΠΑΤΑΤΑΚΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΤΟΜΑ, ΓΕΡΝΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΙΝΟΥΜΕ ΠΑΝΩ-ΚΑΤΩ ΤΗ ΣΑΚΟΥΛΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙΑ!
Υπάρχουν 2 ειδών άντρες: Αυτοί που σιχαίνονται τη μέρα του Αγ. Βαλεντίνου και τα διάφορα events και happenings, και αυτοί που απλά δεν τους ενδιαφέρει. Όσο μεγαλώνουμε πάμε προς τη δεύτερη κατηγορία.
Σε καθε ερευνα που κανει η αστυνομια στις ταινίες, τουλαχιστον μια φορα θα επισκεφτει στριπτιτζαδικο.
Κάθε φορά που περιμένουμε, εκτός διάβασης, να περάσουμε απέναντι το δρόμο, στεκόμαστε υπομονετικά μέχρι να σταματήσουν να περνάνε αμάξια και οταν τα τελευταία πλησιάζουν, πάντα το τελευταίο θα σταθεί μπροστά μας και θα μας κάνει το σχετικό νόημα να περάσουμε…