Υπάρχουν δύο κατηγοριών άνθρωποι: αυτοί που όταν η θερμοκρασία ανεβαίνει λενε, «έβαλε ζέστα» και αυτοί που λένε «εβαλε ζέστη». Η πρώτη μαλιστα ομάδα αναφέρει την δροσιά ως «δροσό» εννοώντας την ψύχρα, λέγοντας «έβαλε δροσό».
ΠANTA OTAN KAΠOIOΣ MAΣ ZHTHΣEI ENAN APIΘMO AΠO TO THΛEΦΩNO EMEIΣ META AΠO MIA ΣTIΓMH ΘA TON PΩTHΣOYME «ΓPAΦEIΣ;».
Οταν ειμαστε στη παραλια και δούμε να επιπλεει ενα μπουκαλι στη θάλασσα, η παρεα θα πεταει πετρες για να το πετυχει, μέχρι που καποιος θα πετάξει μια κοτρωνα για να το βουλιαξει.
Οταν περναει υπερνετο με καυτα οπισθια και πινουμε καφε με γυναικεια παρεα, κανουμε οτι δινουμε προσοχη σ’ αυτα που λενε και κοιταμε αδιαφορα τρυγυρω, ενω στην πραγματικοτητα εχουμε καρφωσει το βλεμμα στον κινουμενο στοχο και θελουμε να τον χορτασουμε οσο περισσοτερο γινεται.
Υπαρχουν δυο τυποι ανθρωπων: αυτοι που καλουν το ασανσερ με το μεγαλο δαχτυλο και αυτοι που το καλουν με τον δεικτη.
Ολοι μας, γεμιζοντας ενα μπουκαλι με νερο απο τη βρυση και χωρις να εχουμε υπολογισει σωστα τη πιεση, εχουμε καταληξει να λουστουμε αρκετο νερο, γιατι δεν προλαβαμε να κλεισουμε εγκαιρως την βρυση οταν το μπουκαλι γεμισε!
Όταν ήμασταν στο δημοτικό και κόλλαγε η μπάλα πάνω σε ένα δέντρο, φωνάζαμε τον υπεύθυνο καθηγητή ή την καθαρίστρια να κατεβάσει με μια σκούπα την μπάλα και μαζευόμασταν από κάτω φωνάζοντας ρυθμικά «μπάλα, μπάλα, μπάλα!!». Και όταν τελικά έπεφτε, την κλωτσούσαμε με μανία λες και δεν είχαμε ξαναδεί μπάλα!!!
Σε καθε παρεα υπαρχει: αυτος με τα πολλα γενια που ξυριζεται απο την Α’ Γυμνασιου, ενα ψωνιο, και «το παιδι για ολες τις δουλειες».
Όταν η ομάδα μας πετύχει σπουδαία νίκη-πρόκριση απέναντι σε μεγάλη ομάδα του εξωτερικού, παρακαλάμε αυτή η ομάδα να πάρει, ει δυνατόν αήττητη, όλους τους άλλους τίτλους που έχει ως στόχους, με τελικό σκοπό να κομπάζουμε ακόμα περισσότερο για το κατόρθωμα της δικής μας ομάδας!
Παντα σε μια διαδηλωση θα υπαρχει καποιος συμμετέχων, που ειτε θα ειναι πανω σε ποδηλατο ειτε θα εχει μαζι του τον σκυλο του -στον οποιο θα εχει φορεσει πλακατ.