ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΡΙΑ ΕΙΔΗ ΚΑΛΑΝΤΙΣΤΩΝ: ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΝΕ ΧΩΡΙΣ ΤΡΙΓΩΝΑΚΙ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΝΕ ΜΕ ΤΡΙΓΩΝΑΚΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΝΕ ΜΕ ΚΙΘΑΡΑ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΛΕΦΤΑ.
Ο Richard Dean Anderson (MacGyver) στα νιατα του ειχε κλεψει τη φατσα και το μαλλι του Jon Bon Jovi. Τωρα που γερναει, κλεβει σιγα-σιγα τη φατσα και το μαλλι του Jeremy Irons.
Στην ταβέρνα, τα μαχαιροπήρουνα θα σπεύσει να τα μοιράσει στους υπολοίπους αυτός που πεινάει περισσότερο.
Παντα σε Live με μικρα συγκροτηματα οταν ο τραγουδιστης ή ο band leader ρωτησει αν περναμε καλα, μεσα στην ομοφωνια των “ναι” θα βρεθει ενας γραφικος (συνηθως ακυρος και με χιουμορ 15χρονου) που θα φωναξει “οχι” και θα σκασει γελακι στον διπλανο του!
Όσο απλό είναι να περιπλέξεις τα πράγματα, τόσο περίπλοκο είναι να τα απλοποιήσεις.
Θα καταλάβεις ότι είσαι άσχημος όταν σου πούνε ότι μοιάζεις με κάποιον που αντιπαθείς και θεωρείς χάλια! Μου έχουν εμένα πει οτι μοιάζω με τον Νίκο Παναγιωτίδη απο τους Αntique και ξέρω…
Όταν τρώμε ταρτάκι πάντα χρησιμοποιούμε τεχνική αριθμημένων βημάτων: 1ον τρώμε το φρούτο απο πάνω, 2ον γλύφουμε την ασπρη κρέμα με τη γλώσσα μας και 3ον τρώμε την μπισκοτένια βάση, που είναι και το καλύτερο!
Πάρτυ χωρίς Rick Astley και Together Forever είναι σαν Κάρλο Αντσελότι χωρίς σηκωμένο αριστερό φρύδι!
ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΚΟΨΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΟΜΑΤΙ ΤΟΜΠΛΕΡΟΝ.
Τον πρωτο μας υπολογιστη τον πηραμε με τη δικαιολογια «μα, ρε μαμα, θα με βοηθησει στα μαθηματα…».