ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ
Ειχαμε δουλιτσα παλι προχτες, ναναι τρελλα τα παιδια… Μη φανταστειτε τιποτα σπουδαιο παντως, δυο τρια περιστατικα ρουτινας: Ο πρωτος ενας 15χρονος διπλος απο μενα, που εκαψε μια εκκλησια του 14ου αιωνα στο παραδοσιακο Πορβο την επομενη της νικης των Lordi στη Eurovision και ειχε βαλθει να τιναξει και το σχολειο του στον αερα. Οι ειδικοι τον ειχανε κηρυξει υψηλης επικινδυνοτητας. Με το που μπηκε στο γραφειο αρχισα να του τα ψελνω, τα Χαρντ Γκοτζαληλουια εννοω φυσικα, τα οποια διχως χρονοτριβη συνοδευσε με την ακουστικη κιθαρα που πηγε κι εφερε απ το δωματιο του, ωσπου στο τελος της συνεδριας κλεισαμε ομορφα και πολιτισμενα με ακομπανιαμεντο “Του τρελλαδικου ο μαγκας το καλυτερο παιδι εχει γινει τωρα αρνακι και τον Γκοντζο προσκυνει”. Να περασει ο επομενος λεω, επομενη ηταν τελικα, 20χρονη ξεψολης και προκολης, νομιζα οτι μ’ αυτην ειχα ξεμπερδεψει, αν και μου εβγαλε την Παναγια. Αλλα που, τα ιδια και χειροτερα: τωρα της εβγαινε ο Γκοντζος που της ειχα βαλει τις προαλλες. Με τις ωρες τα εσφιγγα τα λασκαρισμενα πριτσινια και τα παξιμαδια, αστα, θειο δραμα μιλαμε.
Μ’ αυτα και μ’ αυτα και χωρις τα αλλα, τελικα τα καταφερα, αλλη μια Γκοτζοευλογημενη μερα πισω. Το βραδυ ειπα να ηρεμησω, καθησα να δω Μαλαγα-Παναθηναικος απο το ιντερνετ. Νικησαμε, σπασαμε και το αηττητο σερι, μπραβο μωρη Παναθα λεω..η μαλλον δεν προλαβα να το πω: Στο chat διπλα απο την οθονη αντι για πανηγυρισμους διαβαζω να βριζουν τον Πατερα και τον Τζιγγερ, “παρτε παιχτες ρεε μπιπ μπιπ μπιπ”, εξυμνωντας τους Γιαννακοπουλαιους, οχι ενας ουτε δυο. Απαντησα, “εσεις κανετε χειροτερο κακο απο τον Κοκκαλη και τον Γκαγκατση που κατηγορατε”, λεω, “η ομαδα εχει 20 διεθνεις και αλλους 5 ξενους ποιοτητας, ελεος πια”. Για να παρω την πληρωμενη απαντηση που με σοκαρισε οσο τιποτα αλλο στα χρονια που κανω τη δουλεια: “Ο Γκοτζος εισαι; Φυγε απο δω ρε μπιπ και μην ξαναπατησεις”.
Αυτο ειναι, δεν υπαρχει πια καμμια αμφιβολια: Σχιζοφρενεια και μαλιστα παρανοειδης! Ολα τα κριτηρια τηρουνται: Διαρκεια παραγωγικης συμπτωματολογιας ανω των 3 μηνων, των οποιων προηγειται προδρομο εξελικτικο σταδιο αρνητικων συμπτωματων (απαθεια, μειωμενη κριτικη ικανοτητα, μουρμουρα, γκρινια κλπ) ανω των 6 μηνων, στη συγκεκριμενη περιπτωση μαλλον πολλων ετων. Ως παραγωγικη συμπτωματολογια εννοουμε πχ τον παρανοειδη ιδεασμο οτι ο Γκοντζος ειναι παντου κι ας μην τον αντιλαμβανονται με τις αισθησεις τους, ακομα και πισω απο αλλα ονοματα η οτι εισβαλλει το πνευμα Του σε διαφορα χιουμανοιντς/νεφελειμ η οπως αλλιως τα φανταζονται, ανα τον κοσμο, με το ονομα Γιωργος, Χρηστος, Ντειβιντ η οτι αλλο θες. Η αντιληψη αυτη της ενδοβολης ολοκληρης της προσωπικοτητας καποιου σε αλλον δεν ειναι απλως διχαστικου τυπου διαταραχη αποσυνδεσης του Εγω με στοιχεια πολυπροσωπικοτητας του πασχοντος, αλλα ταυτοχρονως και Αυτου εις τον οποιο προσδιδεται η υπερφυσικη αυτη ιδιοτης (οτι δηλαδη -και κατ’ αντιφαση- αν και κατακερματιζεται, ενδοβαλλεται ακεραιο σε αλλα ατομα), αλλα υποδηλωνει και τις μαγικες / σατανικες ιδιοτητες που Του αποδιδουν. Να προσθεσω ακομα οτι στη συγκεκριμενη περιπτωση ειμαι σχεδον σιγουρος οτι τις γραμμες του chat που τους εγραφα τις ακουγανε φωναχτα με τη δικια Του φωνη, οπως επισης οτι και σε ανυποπτο χρονο εχουν παρομοιου περιεχομενου ακουστικες παραισθησεις. Για τις οπτικες / οραματα δεν ειμαι σιγουρος οτι προκειται για παραισθησεις γιατι ουτως η αλλως ολοι μας Τον βλεπουμε στις δυσκολες στιγμες με το αγερωχο υφος Του, ενδεδυμενο την απαστραπτουσα πρασινη χλαμυδα, με τη λυρα στο δεξι και την αγιαστουρα στο αριστερο ως εκ θαυματος να μας αποκαλυπτεται. Υπαρχει ομως μια τεραστια διαφορα: Αυτους η φωνη και το οραμα Του τους γεμιζει με αγχος και τρομο οποτε η κατασταση ειναι νοσηρη κι εχουν αναγκη απο θεραπεια, ενω εμας με ηρεμια, αισιοδοξια και ψυχικη γαληνη και ειναι ο ιδιος Αυτος ο Θεραπευτης των ψυχων μας!
Η μερά μετά την Τετάρτη… Αφού γύρισε από το ταξίδι και συνομίλησε για λίγο με τον γείτονα κυρ Παύλο, άνοιξε την πόρτα του με τα καινούργια κλειδιά για τα οποία είχε κανονίσει ο Ντάντυ. Έβγαλε τα περιττά ενδύματα και υποδήματα και ξαλάφρωσα τα δύο μαγικά του πόδια από τις ιδρωμένες του κάλτσες. Έβγαλε μία κρύα γκαζόζα από το ψυγείο και χύθηκε στον τριθέσιο ντιζαϊνάτο καναπέ του. Αγκάλιασε με το δεξί του χέρι το τηλέχειριστήριο και με μαστορική κίνηση του αντίχειρα του έδωσε ζωή στην επίπεδη τηλεόραση του. Έτσι… απλά ξεκίνησε τον περίπατο μεταξύ τών τηλεοπτικών διαύλων. «Όπως έχω γράψει και στο βιβλίο μου Blue Tree, μαυρ…» -Ρε, άντε παράτα μας μεσημεριάτικα! «Στην ανοιξιάτικη κολεξίον θα δείτε…» -Τα τεντόπανα Τεν Κάτε. Ουστ ρε και εσύ! «Όρθιος στάθηκε χθες βράδυ ο Παναθηναϊκος στο Ελ Μαδριγάλ με ένα τεράστιο γκόλ…» Και λίγα λέτε, σκέφτηκε, με τέτοια φτερά πως να μην πετάξει μπροστά το πράσινο αεροπλάνο.
Την ίδια στιγμή, σε κάποιο άλλο δωμάτιο, σε κάποια άλλη επίπεδη οθόνη, κάποιος άλλος παρακολουθούσε τον ίδιο δίαυλο. «…του ”Τυπάρα”, Γιώργου Καραγκούνη». Δεν πεθαίνει έτσι εύκολα η αγάπη μου, μονολόγησε. Τι Παλαιοκώστας και κουραφέξαλα! Έίδες τη γκολ πέταξα, ούτε το ελικόπτερο δεν πετάει έτσι. Και με το καραφλοειδές μαυροντυμένο κοράκι να μας κόβει τα πόδια, αποδράσαμε. «Να ρε παλιοφάλες, δείτε το ριπλέι!» Σήκωσε το ασύρματο σταθερό τηλέφωνο και χρησιμοποίησε το redial. -Παρακαλώ; -Ελα ρε Β, βλέπεις; -Ναι ρε, σε έχουν παντού πρώτη μούρη. -Ναι. Και σκέφτομαι, μήπως θα έπρεπε να έχω ξυριστεί; -Ασε τις τρίχες τώρα ρε αυτιά, θα έρθεις το βράδυ να δείς πορνό; -Βέβαια, έχει μπίρες και τσιπς ή να φέρω. -Φέρε θα πάρω τηλέφωνο και του άλλους.
Απόσπασμα από το έπος “Βυντριάδα” που θα συμπεριληφθεί στην Γκόντζια Γραφή. Παλαιότερες ιστορίες στο Φορουμ, τόπικ Ιστορίες για αγρίους και στο tromo-blog.blogspot.com
Τρομοκράχτης τώρα ακόμα πιο Πράσινος!
Όταν λες ρε κατσαπλια ότι η εταιρία σου ζητεί junior developer εννοείς ένα άτομο που έχει τελειώσει κάποια σχετική σχολή, χωρίς κάποια προϋπηρεσία, με φιλοδοξία, με ταλέντο, επικοινωνιακό χαρακτήρα και όρεξη για δουλειά. Γιατί ρε άμπαλε, ανόητε, πιο κάτω ζητάς μεταπτυχιακό και προϋπηρεσία τουλάχιστον 3 χρόνια; Και αν τα έχω όλα αυτά, σε ‘σένα θα έρθω ρε; Με 500 ευρώ που θα μου δίνεις; Τσιφούτη, ματζίρη, εκμεταλλευτή, βρομοκ@λε καπιταλιστή. ΖΑΡΝΤΙΜ ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ!
Aυτό το μινι-παραληρημα είναι αφιερωμένο στους άντρες που φοράνε σανδάλια, παντόφλες, πασούμια κλπ: Τι μπιιιιιιπ μόδα είναι αυτή; Ωραία, το γυναικείο πόδι μου αρέσει αλλά το αντρικό είναι μια αηδία. Μια γυναίκα προσέχει το πόδι της, το ξυρίζει, δεν έχει υπόνοιες απο μουστάκια πάνω στα δάκτυλα,ούτε το νύχι της έχει το χρώμα απο το πουρί της τουαλέτας στο σπίτι του παππού σας. Και πανω απο όλα ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΛΙΓΡΑΜΜΟ διάολε και ξανά διάολε. Τώρα ξαφνικά γεμίσαμε ηλίθιους που κυκλοφορούνε με πασουμάκια και ακούγεται το «πλαπ πλαπ» ενω ανεβαίνουν τις σκάλες. Μια μέρα θα πάρω μια αξίνα και θα αρχίσω να κερνάω πόνο…
H καλή μου η γιαγιά μου έστειλε πράματα (φαγιά) από το χωριό. Μου τα έφεραν στον άγιο Αντώνη και πήγα να τα παραλάβω. Όπως περπατούσα, μύρισα κάτι παράξενο, λες και είχαν ψεκάσει με φάρμακο την περιοχή. Τότε συνειδητοποίησα ότι… αγαπώ την κυβέρνηση, αγαπώ τα νέα μέτρα, αγαπώ τη νέα ζωή που ανοίγεται μπροστά μας, αγαπώ τους ελληναράδες οδηγούς, αγαπώ τις γκόσιπ εκπομπές γιατί μου προσφέρουν πράγματα, αγαπώ τον μπίμπερ, την γκάγκα, το σεξ εντ δα σίτι, αγαπώ τα κουνούπια.
KILLING MOON
Ένας θεός ξέρει πόσο απεχθάνομαι τις θεωρίες συνωμοσίας και τους αστικούς μύθους. Είμαι ίσως ο μόνος άνθρωπος που δεν προώθησε ποτέ chain mail που υποσχόταν υγεία κι ευτυχία αν το έστελνες σε άλλους δέκα, και θάνατο αν δεν το έκανες. ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ του οποίου κανένας ξάδερφος του κουνιάδου της σπιτονοικοκυράς δε ξύπνησε σε μπανιέρα γεμάτη παγάκια.
Ένα βράδυ όμως στην παραλία Θεσσαλονίκης, είχα υποσχεθεί στην κοπέλα δίπλα μου να αράξουμε σε κάποιο παγκάκι και να κοιτάμε το φεγγάρι. Ίσως και να ψιλοχαμουρευτούμε, έλεγα από μέσα μου. Ως συνήθως, ψάχναμε παγκάκι ελεύθερο και σε καλό σημείο. Κάπου που να φαίνεται το φεγγάρι-Αύγουστος μήνας, λίγες μέρες μετά την πανσέληνο.
Παγκάκι ελεύθερο δεν υπήρχε. Λίγη ώρα αργότερα, συνειδητοποιήσαμε πως ΟΥΤΕ φεγγάρι υπήρχε. Περπατήσαμε όλη την παραλία, μιάμιση ώρα πήγαινε-έλα, κοιτούσα εγώ παντού τριγύρω αλλά φεγγάρι πουθενά. Η κοπέλα δεν έδωσε σημασία. Έλεγε «εντάξει, θα το κρύβει κάποιο κτήριο» ή «θα’χει έκλειψη και δεν το ακούσαμε»! Τσακωθήκαμε. Δεν της άρεσε που άρχισα να τρέχω στην παραλία τσιρίζοντας «Μας πήραν το φεγγάρι, το πήραν!», κι εμένα δε μου άρεσε που ήταν μια απαθής στρίγγλα μπροστά σε τέτοιο γεγονός. Έναν φυσικό δορυφόρο έχουμε όλο κι όλο.
Τέλος πάντων, μάλλον ενόχλησε ορισμένους το κήρυγμά μου στην παραλία γιατί μετά από λίγο τσουπ!, εμφανίστηκε το φεγγάρι…
ΈΝΑ φεγγάρι. Όχι ΤΟ φεγγάρι. ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ.
Γύρισα στο σπίτι υποψιασμένος. Είπα την ιστορία μου στο φόρουμ. Αρκετοί από εκεί προσφέρθηκαν να με βοηθήσουν: ο Γκοντζόσαυρος πεταγόταν που και που απότομα μπροστά στο παράθυρο να δει αν συνεχίζει το «φεγγάρι» να υπάρχει. Αλλά ήταν πλέον κι αυτοί προσεκτικοί. Μέχρι που κοιμήθηκα το φεγγάρι εκεί, σαν να μην τρέχει τίποτα. Ξύπνησα έντρομος επειδή άκουσα ένα «Ξύπνα τώρα ρε!» και είδα το «φεγγάρι» να λάμπει ανάμεσα από έναν απίστευτο συνδυασμό πολυκατοικιών, μπαλκονιών και δέντρων, έτσι που να φωτίζει ακριβώς το μαξιλάρι μου. «Είστε γελοίοι» φώναξα «ξεκρεμάστε το από εκεί γιατί εμένα δε με πείθετε».
Την επόμενη μέρα ζήτησα από τοπικό ραδιόφωνο το «Χάρτινο το Φεγγαράκι». Μετά το τέλος του τραγουδιού ο παραγωγός είπε «Ααα, ένα πολύ ωραίο και άκρως συμβολικό τραγούδι, που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα».
Ρε τα λαμόγια, είναι παντού. Μας έκλεψαν τη σελήνη και ζητάνε και ρέστα. Έχω δύο θεωρίες: Ή την έκλεψαν και στη θέση της στον ουρανό κολλάνε κάτι χάρτινα ζωγραφισμένα (γι’αυτό ο καθένας βλέπει ό,τι θέλει, είναι απλά διαφορετικές ζωγραφιές), ή την κουνάνε με ένα σύστημα τροχαλιών και σχοινιών και την βγάζουν στον ουρανό όποτε και όπου θέλουν (εμένα μου φαίνεται πως έχει δαχτυλιές από γράσο). Ακούσατε και τον άλλον που είπε ότι ήταν σβησμένη προχθές. Ε, θα ξέχασαν ν’ανάψουν τον προβολέα τα λαμόγια.
Γιατί τα κάνουν αυτά; Δε ξέρω. Αλλά –διάολε!- θα μάθω.
Υ.Γ Συγγνώμη αν σας κούρασα, έπρεπε να μάθετε την αλήθεια. Και την επόμενη φορά που θα κοιτάξετε τη σελήνη, πάνω σ’αυτόν τον ουρανό που ψεκάζουν νυχθημερόν τα λαμόγια με τα’αεροπλάνα τους, να ξέρετε πως αυτός ο κόσμος είναι πιο πέτσινος κι απ’την τέταρτη θέση της Κορέας στο Μουντιάλ του 2002.
Απο μικρος φαινοσουνα οτι θα ξεχωρισεις, και σε υψηλο επιπεδο την μπαλα θα κλωτσησεις Λεβεντικη κορμοστασια και ποδια γυμνασμενα τη Γερμανια θα ‘κανες περηφανη για σενα.
Αμεσως ξεπεταχτηκες, με τολμη και με χαρη εκανες παντα διαφορα, δεν ησουνα ταγαρι. Ο Τομας Σααφ σε θαυμασε, σε πηρε πρωτη ομαδα γουσταρε το στυλακι σου και το κορμι λαμπαδα.
Και εκανες το ξεπεταγμα διπλα στο hummer Naldo διδυμο υψους και μυαλου, σκιαζοταν κι ο Ροναλντο… Για χρονια παιζατε μαζι μα ‘σασταν μοναχοι’ σας, με τετοια χαφ και μπακ χωνια λαχταριζε η ψυχη σας
Μα εσυ ψηλε δεν το ‘βαλες κατω απ την κατρακυλα στα παντσερ παντα δυνατος, τους κερναγες τεκιλα. Πορειες σε EURO και mundial με ηγετη πισω εσενα κι ας μην ειχες Καρλες Πουγιολ και διπλα σου Μαρτσενα.
Με Λαμ και Μπαστιαν κανατε εσεις τη διαφορα για καθε αντιπαλη εθνικη μυριζε συμφορα με Λεβ στον παγκο εγινες χαιλαντερ και λιονταρι Τεβες-Μεσι προσκυνησαν εσενανε τη χαρη
και ετσι αποφασισες πως επρεπε να φυγεις απο το καπηλειο της Βρεμης καπως να ξεφυγεις να πας καπου καλυτερα και πιο οργανωμενα κι ας ηθελε η γυναικα σου να μην πατε στα ξενα
Και ο Αρσεν σε κοζαρε, σ’ ηθελ’ απεγνωσμενα Με Αρτετα, Σαντος, Μπεναγιουν υπεγραψε και σενα. Με VERMINATOR διδυμο θα βρεις και την υγεια σου κι εκει θα καθιερωθεις με την τρελη μαγκια σου
Ηρωας γινε ΓΕΡΜΑΝΕ και μη διστασεις σταλα και μαθε και στον Σκιλασι πως κοντρολαρουν μπαλα, να ξερεις, σε πιστευουμε διχως δισταγμο ξεκινα προς τη δοξα σου χωρις σταματημο
Κι αν στην Ευρωπη τα πνιγε, με τσ’Ελληνες ο ΒΑΝΤΕΡ Περ Μερτεσακερ σε τιμω, be our Highlander…
Θέλω να κραυγάσω την άποψή μου ότι ο Pedro (της Μπαρτσελόνα ντε) θα έπρεπε να είναι μέλος της εθνικής Ισπανίας. Του μπάσκετ όμως. Τόσο μου τη δίνει η φάτσα του. Το είδος φάτσας που αν η αδερφή μου το έθετε σαν δίλημμα, αυτόν ή να βγω στο πεζοδρόμιο, θα της έφερνα τον πρώτο της πελάτη.
Ε, όχι λοιπόν. Όχι. Το Escape From LA δεν μετράει για ταινία. Πέραν της σκηνής που κάνει σέρφινγκ (χύμα στο κύμα) ο Kurt Russel, “τακτοποιεί” και τον Bruce Campbell ΕΝΤΟΣ ΠΕΝΤΑΛΕΠΤΟΥ βεβαίως βεβαίως, ενώ είναι και δεμένος πισθάγκωνα! Ε, όχι! Δεν γίνεται! Δεν υπάρχει! Καταρχάς, ο Bruce Campbell δεν μπορεί να νικηθεί (γιατί είναι ιδέα), και κατά δεύτερο λόγο, κάθε φορά που ο Kurt Russel και ο Bruce Campbell εμφανίζονται στο ίδιο μέρος και δεν ανατινάσσεται το σύνολο της ύλης και της αντιύλης του σύμπαντος (πλην του Chuck Norris, του Rino Gatusso, του Χάρη Κοπιτσή, του Tony Jaa και του Reb Brown), κάθε φορά που βρίσκονται στο ίδιο μέρος και δεν συμβαίνει αυτό, είναι σίγουρο ότι ένας εκ των δύο είναι ψεύτικος και πρόκειται περί πλαστογραφίας.
Πίσω από το παραβάν
Το Τρομοκράχτης Μπλονγκ ξεκινάει από σήμερα μία σειρά ερευνών που θα συκλονίσουν την παγκόσμια κοινωνία. Θα διαβάζετε εδώ αυτό που κρύβεται μεταξυ των φράσεων των αρμοδίων της εκάστοτε κυβέρνησης είτε ελληνικής είτε αλλοδαπής. Δε θα χρονοβορήσω και θα σας αποκαλύψω αμέσως αυτό που όλοι προσπαθούν να καλύψουν. Σαφώς όλοι θα έχετε ακούσει τη ψυχολογική αξιολόγηση που περνάνε αρκετά μέλη της ΕΛ.ΑΣ. Και όλοι θα ξέρετε ότι η επίσημη εκδοχή των αρμοδίων είναι ότι γίνεται για να προφυλάξουν τον λαό από ανίκανους ή ψυχολογικά ανέτοιμους αστυνομικούς. Αυτό θέλουν να πιστέψετε. Αλλά μη φοβάστε, μάγκες, εμείς είμαστε εδώ (ένας είμαι αλλά μου αρέσει ο πληθυντικός ευγενείας). Ξέρετε γιατί ξεχωρίζουν τους ψυχάκηδες από τους κανονικούς; Θέλουν να δημιουργήσουν ένα επίλεκτο σώμα που όλοι θα φοβούνται να αντιμετωπίσουν. Και γιατί έγινε τώρα; Χαχα, δεν πήρατε πρέφα, ε; Την Κυριακή έχει διπλό ντάρμπυ (έκ του Δημοσθένειου Ντάρμπυσιρ) και θα δοκιμάσουν τους νέους αυτούς Cyborg στο πλέον δύσκολο τεστ. Αντιμετωπίζοντας τους καρνίβαλους (κάτι μεταξύ καρναβαλιού και κανιβάλου ένα πραμα) που λυμαίνονται τα ελληνικά γήπεδα. Τώρα τα ξέρετε όλα… Αλλά η έρευνα δεν σταματά εδώ. Δεν είμαστε τόσο προβλεπόμενοι! Έχουμε εξασφαλίσει το ερωτηματολόγιο αξιολόγησης σε πρώτη μετάδοση! Ερώτηση 1: Πόσες φορές έχετε δεί τη Φωλιά του Κούκου; Ιδανική Απάντηση: Jesus Christ! D’you nuts wanna play cards or do ya wanna fuckin’ jerk off? Ερώτηση 2: Με ποιον χαρακτήρα μυθιστορήματος ταυτίζεστε και γιατί; Ιδανική απάντηση: Με τον Νιλς Χόλγκερσον. Γιατι λατρεύω τα ζώα. Ερώτηση 3: Αγαπημένο σας σπορ και γιατί; Ιδανική απάντηση: Μπέιζμπολ γιατί σκέφτομαι τη μπάλα με μαλλιά και τατουάζ. Τα υπόλοιπα δε θα τα αποκαλύψω γιατί ήδη έχω παίξει το κεφάλι κορώνα γράμματα. Και ψιτ, μη μαθευτεί…