Ξεκινάς με τη μοτοσυκλέτα με συννεφιασμένο καιρό. Τα αδιάβροχα που έχεις προνοήσει να πάρεις, βρίσκονται στην μπαγκαζιέρα. Καθώς οδηγείς, έρχεται η πρώτη ψιχάλα. Εσύ, την παραβλέπεις σκεφτόμενος: «που να σταματάω τώρα για μια ψιχάλα, άμα δυναμώσει θα σταματήσω τότε να βάλω τα αδιάβροχα». Συνεχίζεις αμέριμνος όταν σε πιάνει η καταιγίδα. Σύντομα έχεις γίνει λούτσα και αποφασίζεις ότι δεν έχει πια νόημα να σταματήσεις…
ΣΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΔΡΑΣΗΣ ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΝΤΙΤΙΜΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΤΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΧΕΙΡΟΣ Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΦΑΚΟΣ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ, ΔΙΑΟΛΕ, ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥΣ!
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΠΡΩΤΟΟΔΗΓΗΣΕΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΩ ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΒΑΤΩΝ, ΣΤΡΙΒΟΝΤΑΣ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΜΑΣ ΤΙΜΟΝΙ ΣΤΗΝ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΣΤΡΙΒΕ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΣ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ.
Ραδιοφωνική αλήθεια: Όλοι ρωτάνε το συνομιλητή τους κλείνοντας «έχεις να προσθέσεις τίποτα;», αυτός απαντά «όχι, τα είπαμε όλα»… και συνεχίζει μιλώντας για κανά δίλεπτο. Έντυπη αλήθεια: Έχει γίνει πολύ της μόδας το υστερόγραφο. Κάθε συντάκτης/αρθρογράφος που σέβεται τον εαυτό του, ολοκληρώνει το κείμενο του φυλάσσοντας κανά δυό «Υ.Γ.» για το τέλος…
Τα γράμματα των γιατρών μπορούν να τα διαβάσουν μόνο οι ίδιοι και οι φαρμακοποιοί.
Ο πρώτος συνάδελφος στο γραφείο που θα πεί: «Αχ, πότε θα στολίσουμε δεντράκι;», θα είναι σίγουρα γυναίκα…
Όλοι μας έχουμε βρεθεί «απολογούμενοι» στο νέτο μας, όταν αντιλήφθηκε να κοιτάμε κάποιο νέτο περαστικό στο δρόμο μας..
Ολοι προτιμαμε να κατουραμε χωρίς να σηκώνουμε το καπάκι γιατί έτσι έχει πιο πολύ σασπένς όσον αφορά τη στόχευση.
Σχεδον παντα οταν χανεις το λεωφορειο για ενα λεπτο καταληγεις σε ταξι βριζοντας την γκαντεμια σου, με τον ταριφα να σου λεει «και εμεις πως θα ζησουμε ρε παλικαρι, κλεφτες θα γινουμε;» και παντα σκεφτεσαι «κι εσυ απο μενα θα ζησεις;». Συνεχιστε ετσι να γουσταρουμε, τα παντα ολα!
ΣΤΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ, ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΕΝΑΣ ΠΑΙΧΤΗΣ (ΠΟΔΙ, ΚΕΦΑΛΙ, ΧΕΡΙ), ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΕΤΑΧΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΙ «ΦΕΡΤΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΓΡΗΓΟΡΑ, ΓΡΗΓΟΡΑ ΡΕΕΕΕΕΕ!».