Δεν υπαρχει μεγαλυτερη ξενερα κατα τη διαρκεια του Αυγουστου απο το να μας λενε «καλο χειμωνα».
Σε κάθε δημοτικό σχολείο υπάρχει ένα κοριτσάκι που φοράει πατομπούκαλα και έχει το ένα μάτι μπαταρισμένο με λευκή γάζα.
Υπάρχουν 2 κατηγορίες ανδρών όσον αφορά το «κάλεσμα της φύσης»: Αυτοί που θα επιλέξουν τις λεκάνες τοίχου που ανακουφίζεσαι παρέα με άλλους και αυτοί που θα επιλέξουν τις κανονικές -που έχουν πόρτα. Είναι επίσης γεγονός πως όταν δεν κλείνει σταθερά η πόρτα, την κρατάμε κλειστή με το πόδι ή τοποθετούμε το σώμα μας έτσι ώστε όταν μπουκάρει ο Ελληνάρας να μην ανοίξει ολόκληρη, ενώ παράλληλα θα μας κρύβει. Για το λόγο αυτό κατουράμε σε μία θέση «μη ισορροπίας», κάτι που μας δίνει την αίσθηση στο τέλος ότι η κύστη δεν έχει αδειάσει, όχι όσο θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες σπιτιού, ηρεμίας κτλ.
Όλες οι έδρες είναι «δύσκολες» και αυτό τονίζεται συνήθως όταν φιλοξενούμενη είναι μια μεγαλύτερη ομάδα, για να δώσει στους «μικρούς» γηπεδούχους κουράγιο και στον κόσμο την αίσθηση ότι το ματς είναι αμφίρροπο.
Όταν κάποιος φταρνίζεται λέμε «γείτσες», όταν ρεύεται λέμε «μόσχος», όταν όμως πέρδεται δεν υπάρχει κάτι να πούμε.
Ποτέ οι διακοπές δεν αρκούν για να ξεκουραστεις…
Σε ολους μας αρεσε οταν ειμασταν μικροι η μυρωδια απο τη βενζινη και βγαζαμε το κεφαλι μας εξω απο το παραθυρο για να απολαυσουμε την μικρη σε διαρκεια απολαυση στη στάση στο πρατήριο…
Ολοι μας οταν ημασταν μικροι και ειχαμε λιγη «μπακα», ειχαμε παρηγορηθει απο καποιον μεγαλυτερο με την ακυρη -πλην ομως αποτελεσματικη- προταση που ελεγε «μην ανησυχεις ρε, θα το παρεις σε υψος».
Όλοι έχουμε «αεριστεί» στην μπανιέρα χαζεύοντας τις μπουρμπουλήθρες.
Όταν ακούσουμε έναν άντρα που μιλάει στο κινητό με το νέτο να λέει «κι εγώ», τότε σημαίνει πως το νέτο δήλωσε την αγάπη του προς αυτόν και εκείνος ανταπέδωσε.
