Την παλιά καλή εποχή, προ Ίντερνετ, τότε που μεσουρανούσε το Fimnet, όλοι -ενώ βλέπαμε εκπαιδευτική τηλεόραση- είχαμε αναρωτηθεί: Να την κουδουνήσω τώρα ή να περιμένω την επόμενη σκηνή; Και φυσικά την είχαμε πατήσει καθώς ήταν η τελευταία…
ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΠΙΚΕΡ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ «Μ’ ΑΥΤΑ ΚΑΙ Μ’ ΑΥΤΑ», ΠΑΝΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟ ΜΑΤΣ…
ΟΤΑΝ ΠΑΣ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΚΑ ΕΙΧΕΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΗΚΩΣΕΙΣ, ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟ ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΒΑΛΕΙΣ ΣΤΟ ΑΥΤΙ ΣΟΥ.
Όλοι μας έχουμε βρεθεί σε δημόσιο χώρο π.χ σε τρένο ή σε bar και πλάθουμε ιστορίες στο μυαλό μας για νέτο που κάθεται εκεί κοντά, ότι μας κοιτάει και προσπαθεί να μας προσεγγίσει, αλλά είναι όλα απλά στο μυαλό μας…
Ενώ ξέρουμε πόσο μεγάλη αρκούδα είναι το «δεν φταις εσυ αλλά εγώ» και το «θέλω να μείνω λίγο μόνος» όταν το λέμε για να στείλουμε νέτο, όταν μας το λέει νέτο το πιστεύουμε (για λίγο).
Στα περισσοτερα παιχνιδια ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη μόλις ο τερματοφύλακας κάνει βολέ και η μπάλα βρεθεί στον αέρα.
ΟΤΑΝ ΖΗΤΑΜΕ ΚΑΤΙ ΕΞΤΡΑ ΣΤΟ ΣΟΥΒΛΑΚΙ Η ΣΤΗΝ ΜΕΡΙΔΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΣ ΤΟ ΧΡΕΩΝΟΥΝ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΜΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΙΜΗ…
ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΦΑΕΙ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΤΗ ΜΕΡΕΝΤΑ ΜΕ ΚΟΥΤΑΛΙ.
Δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα απο το χειμερινο ψυχος -που σου κανει την κουκουνα ζυμαρουλη.
ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΦΟΡΑΜΕ ΕΣΩΡΟΥΧΑ ΤΥΠΟΥ boxer ΣΥΧΝΑ ΠΥΚΝΑ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΣΤΟ ΠΛΑΙ (ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΗΜΙΓΟΝΑΤΙΣΜΑ), ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΟΛΛΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΜΠΑΝΕΛΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΟΥΤΙ!
