Ο τύπος που έχετε φωτογραφία στο site σας στην ενότητα «Μιλάει ο λαός», είναι ολόιδιος με το Χάρη Βαρθακούρη (αν δεν είναι ο ίδιος) και κρατάει μια πέστροφα αντί για μικρόφωνο…
ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΕΚΔΡΟΜΗ ΜΠΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΠΟΥΛΜΑΝ ΛΕΓΑΜΕ ΟΛΟΙ «ΩΩΩΩ ΠΑΜΕ ΓΑΛΑΡΙΑ!» (ΞΕΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΟΚΟΡΑΚΙΑ), ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΤΑ ΑΛΑΝΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.
Όσο μεγαλώνει ο Δημοσθένης ο Καρμοίρης, τόσο πιο μοντέρνα γίνονται τα χτενίσματά του.
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝΕΙ ΚΟΠΑΝΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΡΙΓΥΡΙΖΑΜΕ ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΩΡΑ.
Όσοι είμαστε από επαρχία, όταν συναντάμε κάποιον συντοπίτη στην Αθήνα ή σε άλλη μεγάλη πόλη, θα πούμε ένα «Γεια, τί έγινε…», ασχέτως αν στη πόλη μας δεν έχουμε μιλήσει ποτέ.
Οταν παμε τουαλετα κι αφου κανουμε μουσκεμα το καπακι, την ωρα που το σκουπιζουμε με 3 κομματια χαρτι, σκεφτομαστε οτι ο χρονος που κανουμε για να το σκουπισουμε ειναι πολυ περισσοτερος απο το να σηκωναμε το καπακι.
Ολοι έχουμε μετρήσει τις «άμα κοιμηθώ τώρα, θα κοιμηθώ τόσες…» ώρες, τις οποίες όμως, όσο μετρας, τόσο δεν μπορείς να κοιμηθείς…
Το αρνί αποκαλείται αρνί όλο το χρόνο ΕΚΤΟΣ από πέντε ημέρες τη Μεγάλη Εβδομάδα, οπότε ξεκινούν τα ρεπορταζ των καναλιών για το πόσο πήγε το κιλό στην κρεαταγορά, και ταυτόχορονα το αρνί μετονομάζεται σε «παραδοσιακός οβελίας».
Αν καπνίζεις στριφτό και ξεμείνεις μπορείς απλά να αναποδογυρίσεις το πληκτρολόγιό σου…
Οταν βρίσκεσαι σε μεγάλα μουσεία του εξωτερικού και ερχεται η στιγμή που μπαίνεις στην αίθουσα με τα ελληνικά εκθέματα, ένα κύμα περιφάνιας και ευφορίας σε πλημμυρίζει… εντ δε στέιτζ ις γουορς. Με τον αέρα υπεροχής που σε διακρίνει (σε αντιθεση με τους μιζερους και αξεστους πολιτισμικά τουριστες) και συνειδητά ή μη θα δείξεις με ημηδιακριτικό τροπό ότι κατάγεσαι από την κοιτίδα πολιτισμου που έβγαλε αυτά τα θαύματα.
