Οταν βρίσκεσαι σε μεγάλα μουσεία του εξωτερικού και ερχεται η στιγμή που μπαίνεις στην αίθουσα με τα ελληνικά εκθέματα, ένα κύμα περιφάνιας και ευφορίας σε πλημμυρίζει… εντ δε στέιτζ ις γουορς. Με τον αέρα υπεροχής που σε διακρίνει (σε αντιθεση με τους μιζερους και αξεστους πολιτισμικά τουριστες) και συνειδητά ή μη θα δείξεις με ημηδιακριτικό τροπό ότι κατάγεσαι από την κοιτίδα πολιτισμου που έβγαλε αυτά τα θαύματα.
Όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας έχουμε πει: «Αχ και να έπιανα το Τζόκερ» (παλιά Λόττο) αλλά κανείς μας δεν έχει σκεφτεί ότι δεν το πιάνουμε για τον απλούστατο λόγο του ότι δεν παίζουμε το τυχερό αυτό παιχνίδι…
Δεν υπάρχει μεγαλυτερο ξενερωμα απο το να βλεπεις το νετο που γουσταρεις -και σκοπευεις να τα ριξεις- να γλωσσοφιλιεται με ξεκαρφωτο, του οποίου την υπαρξή αγνοείς.
Όλοι μετράμε και φτιάχνουμε τις φαβορίτες μας με γνώμονα το αυτί μας.
Ο Αργυρης Καμπουρης ηταν, ειναι και θα παραμεινει ο μονος «αγαθος» και «τιμιος γιγαντας» του ελληνικου μπασκετ. Απλα RESPECT.
Όλοι μας όταν έχουμε φτερνιστεί ανοιξιάτικο μήνα θεωρούμε ότι φταίει αποκλειστικά «η γύρη» και ποτέ δεν πιστεύουμε ότι είναι κάτι συμπτωματικό -όπως και τους υπόλοιπους μήνες.
«Έλξατε» – «Ωθήσατε», «Μεσημβρινός» – «Παράλληλος», «Σταλακτίτες» – «Σταλαγμίτες». ΟΚ, όλοι ξέρουμε τι σημαίνουν. Και όλοι μας τα έχουμε μπερδέψει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή μας… Μετά τιμής, Ανδρέας
Η ΕΡΤ1, ΝΕΤ και ΕΤ3 πάντα έχουν το ίδιο κείμενο όταν δεν εκπέμπουν λόγω απεργίας, αλλά έχουν διαφορετικό φόντο και γράμματα, όπως και άλλη μουσική.
Ποτέ ένα τόσο δα γραμματάκι δεν έκανε τόση διαφορά (σε ύφος, σε ήθος, σε νόημα), όσο στην περίπτωση του «ρε» και του «βρε». Το πρώτο θεωρείται αγενές, άξεστο, άγαρμπο, ακαλαίσθητο. Το δεύτερο το χαρακτηρίζεις -κάποιες φορές- μέχρι και… χαριτωμένο. Μετά τιμής, Ανδρέας
MIKPOI ΠPOΦEPAME TN PEUGEOT «ΠEOYZEOT» KAI THN RENAULT «PENAOYΛT».
