Ξερεις οτι το εχεις παρακανει με τα πορνο οταν βλεπεις φωτογραφιες σε προφιλ στο facebook κα αμεσως αναγνωριζεις την πορνοσταρ που εχουν χρησιμοποιησει αντι αληθινης φωτογραφιας, μπας και παγιδεψουν κανα λιγουρι.
Είσαι ψευτοκουλτουριάρης και δήθεν πρωτευουσιάνος όταν τον μπακαλιάρο τον λες βακαλάο.
Την τελευταία δεκαετία εκτός από την ποιότητα του ποδοσφαίρου μας έχει πέσει ακόμα και το επίπεδο των κασσετών του. Από τον περίεργο, το γουρούνι, τον έτσι και τον θείο (αγνός, τίμιος σουρεαλισμός) περάσαμε σε μονταρισμένα μισόλογα… Αίσχος, προδοσία, ξενέρωμα.
Στο ξύρισμα, το μόνο σημείο στο οποίο πηγαίνει αφρός αλλά δεν περνάει το ξυράφι είναι οι λοβοί των αυτιών.
Κάθε φορά που θα ξαναρχίσεις να κάνεις ποδήλατο, μετά από διάστημα αποχής, θα πιαστεί ο κώλoς σου.
Κάθε φορά που σε κάποιο δελτίο ειδήσεων ερθει η ώρα για την πρόγνωση του καιρού, τότε υπάρχουν αποκλειστικα δυο εκφράσεις που θα πεί ο εκάστοτε παραουσιαστής. ”Και τώρα η πρόγνωση του καιρου απο τον/την…” ή ”και τώρα δυο λόγια για τον καιρό”.
Ολοι οι ροδομαγουλοι ποδοσφαιριστες εχουν και την αναλογη τρυφερη φατσα, π.χ. Τορες, Κουλης Παπαδοπουλος, Βουκογιεβιτς της Ντιναμο Κιεβου κλπ.
Όλοι την έχουμε πατήσει όταν σε μπουφέ βάλαμε πολλή σαλάτα στο πιάτο μας -για να το παίξουμε σιλουέτα κι έτσι- και μετά δεν είχαμε χώρο για τα σοβαρά καλούδια (πιτσάκια, πεινιρλί, κρεατικά κλπ.).
Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι: Αυτοί που όταν δαγκώσουν ένα sandwich και δέν κοπεί η ντομάτα, αλλά βγει ολόκληρη, θα την πιάσουν και θα την φάνε σκέτη και αυτοί που θα την βάλουν ευλαβικά πάλι μέσα και θα την φάνε με την επόμενη μπουκιά.
Κάθε φορά που ασχολούμαστε με κάτι το οποίο είναι υποχρεωτικό, αλλά ταυτόχρονα και παντελώς ασήμαντο, κάτι το οποίο δεν θα άλλαζε τίποτα αν το αγνούσαμε παντελώς, τότε πάντα υπάρχει τουλάχιστον ένας ο οποίος βρίσκει τουλάχιστον ένα στοιχείο για να υποστηρίξει ντε και καλά τη σημαντικότητά του.
