Τον χειμώνα, ακόμη και αν ξέρουμε πώς το θερμοσίφωνο δεν είναι αναμμένο, πάντα ανοίγουμε τη βάνα του ζεστού νερού με την ελπίδα ότι δεν θα παγώσουν τα χέρια μας.
Σε κάθε αστυνομική ταινία που σέβεται τον εαυτό της ο πρωταγωνιστής, οδηγώντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα, θα περάσει μέσα από ένα στενό όπου: α) το αυτοκίνητο χωράει ακριβώς, β) δεν υπάρχουν πεζοί και γ) δεν έχει αφήσει κανένας ηλίθιος το αυτοκίνητό του ή το μηχανάκι του ξεχασμένο στη μέση.
Μικρη Ευτυχια: Οταν βλεπεις επιτελους ασπρο το κωλοχαρτο, αλλα του δινεις κ αλλη μια για σιγουρια 😉
Των σειρων: οταν ο πρωταγωνστης εχει σκυλακι, παντα αυτο θα κανει την αναγκη του στα παπουτσια του κακου της σειρας.
Όταν είσαι επιβάτης σε αυτοκίνητο και ο οδηγός κάνει οδηγική βλακεία, αφού αυτή σχολιαστεί πρώτα, ο οδηγός θα πει μια ιστορία ενός τρίτου προσώπου -αρκετά πιο χοντρή βλακεία- για να φανεί η δική του πταίσμα.
Όσοι μπαίνουν στη διαδικασία να κάνουν δώρο γυναικεία εσώρουχα, την ώρα που η πωλήτρια κάνει την ερώτηση για το μέγεθος, που αφορά -κυρίως- το σουτιέν, το πρώτο που σκέφτονται είναι αν πρέπει να το προσδιορίσουν σε σύγκριση με το δικό της.
Ολοι μας εχουμε προσποιηθει πως οδηγαμε μηχανη οταν με το ποδηλατο μας στριβαμε το μαξιλαρακι της δεξιας πλευρας του τιμονιου (εκει που ουσιαστικα εχουν το γκαζι οι μηχανες) και μιμουμασταν τον ηχο τις εξατμισης κανοντας παρομοιο «μαρσαρισμα» με το στομα μας.
Σε κάθε ποδοσφαιρικό αγωνα, όταν μπει κάποιο γκολ στο οποίο ο σκόρερ θα κάνει περιστροφή πριν σκοράρει, ΠΑΝΤΑ σύμφωνα με τον σπορκαστερ «θα θυμίσει Gerd Muller». Επισης, πάντα πριν το πει θα αναφέρει ότι «δεν θέλει να γίνει ιεροσυλος»…
Όλοι μας παίζοντας ποδόσφαιρο και κάνοντας τσουρουκιά (χτύπημα κορνερ-φάουλ που πήγε στα κεραμίδια, είτε ντρίπλα όπου μπερεδεψαμε τα πόδια μας) στη συνέχεια τραβήξαμε τη γλώσσα του παππουτσιού και σφίξαμε τα κορδόνια, θέλοντας να αποδώσουμε ευθύνες στα κακοκατασκευασμένα ποδοσφαιρικά υποδήματα μας με έμμεσο τρόπο.
Όταν μια εφημερίδα δίνει μια σειρά από DVD σε κασετίνα, πάντα η κασετίνα αυτή θεωρείται «πολυτελής».
