Στο FM όλοι γουσταρουμε να έχουμε έναν παίχτη-πολυεργαλείο τύπου DRLC, AMRC/FC, D/WB/AML κ.ο.κ.
ΣTA NOΣOKOMEIA OΛOI OI ΓIATPOI, ΓIA KAΠOIO ΛOΓO ΠOY MONO OI IΔIOI ΓNΩPIZOYN, EXOYN ΠOΛΛA ΣTYΛO ΣTHN EΞΩTEPIKH TΣEΠH THΣ IATPIKHΣ MΠΛOYZAΣ.
Όλοι μας μικροι, οταν μας ρωτουσαν τί ομαδα ειμαστε, λεγαμε τη γνωστη γραφικότητα «Ε, καλά, μία ειναι η ομαδα…».
H ΠIΘANOTHTA NA ANOIΞEIΣ ANAΠOΔA TON XAPTOΦYΛAKA KAI NA ΠEΣEI KATΩ OΛO TO ΠEPIEXOMENO TOY, EINAI EYΘEΩΣ ANAΛOΓH TΩN ΠPAΓMATΩN ΠOY EXEIΣ MEΣA.
KAΘE ΦOPA ΠOY AΓOPAZOYME MΠΛOYZEΣ ΠANTA ΘA YΠAPXEI MIA H OΠOIA MAΣ APEΣEI ΠIO ΠOΛY KAI ΔE TH BAZOYME MEPA ΠAPA MONO OTAN ΠAME ΓIA ΠOTO TO BPAΔY. OTAN OMΩΣ EPΘEI AYTH H ΩPA -KAI EΠEIΔH H KAΛH MAΣ MΠΛOYZA «ΓPAΦEI» ΛIΓO ΣTH KOIΛIA H ΣTO ΠETAXTO BYZAKI MAΣ- THΝ TPABAME MΠAΣ KAI ANOIΞEI ΛIΓO H ΣTHΝ TEΛIKH ΦOPAME MIA AΠO TIΣ AΛΛEΣ ΠOY EXOYN ΗΔΗ ΠAPEI TH ΓPAMMH TOY ΣΩMATOΣ MAΣ. EXΩ TPABHΞEI MΠΛOYZEΣ EΓΩ KAI ΞEPΩ.
Όταν μια ομάδα παίζει σε επαρχιακό στάδιο γύρω από το οποίο υπάρχουν σπίτια, πάντα θα υπάρχουν στα μπαλκόνια παραταγμένοι γηγενείς όλων των ηλικιών που θα παρακολουθούν με απόλυτη προσήλωση τον αγώνα από τον μοναδικό «εξώστη» τους (με ύφος τύπου Καίσαρα κατά τις μονομαχίες στο Κολοσσαίο…).
Υπαρχουν δυο κατηγοριες ανθρωπων: Αυτοι που εχουν το Mega στο τεσσερα και οι αλλοι…
Οι ποδοσφαιριστές έχουν αναπτύξει μια έκτη αίσθηση, ώστε να μπορούν να συγχρονίζουν τη στιγμή που φτύνουν με τη στιγμή που κάνει ζουμ επάνω τους η κάμερα.
Δεν υπάρχει γυναικεία τσάντα που να μην περιέχει τουλάχιστον ένα αντικείμενο από τον Χόντο.
Όλοι όταν κάνουμε τον πολλαπλασιασμό 3Χ8 λέμε: «τρεις, οχτώ – εικοσιτέσσερις» αντί για «εικοσιτέσσερα». Οπως και «τρεις, εφτα – εικοσιμία» αντί για «εικοσιένα».