Οταν παμε σε εστιατοριο που εχει 2-3 παρεες, καθομαστε σε κεντρικο τραπεζι. Οταν ομως παμε σε εστιατοριο που ειναι γεματο και εχει μονο 2 ελευθερα τραπεζια, ενα στο κεντρο και ενα σε γωνια, παμε σε εκεινο στη γωνια.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΚΑΡΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΣΕΠΑΚΙ ΤΟΥΣ… ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ.
Yπαρχουν 2 ειδων ανθρωποι: Αυτοι που λενε το γυρο “γυρο” και αυτοι που το λενε “σουβλακι”, αλλα υπαρχει και μια υποκατηγορια: αυτοι που τρωνε κανονικα το σουβλακι… και αυτοι που τρωνε σαν ζωα και γλυφουν και τις σαλτσες που πεσανε στη λαδοκολα… Αισχος.
Όλοι μας έχουμε στείλει μήνυμα που δεν πρέπει, σε πρόσωπο που δεν πρέπει, με περιεχόμενο που δεν πρέπει.
ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ ΠΟΥ ”ΧΑΝΟΥΝ” ΤΗΝ ΠΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΓΟΥΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠ’ ΑΥΤΟ ΗΜΩΝ, ΤΩΝ ”ΑΠΛΩΝ” ΤΑΞΙΔΙΩΤΩΝ!
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ξενέρα από το να έχεις γθυθεί για μπάνιο, να έχεις βρέξει με νερό το κορμί σου και να διαπιστώσεις ότι δεν έβαλες στο μπάνιο καινούρια πετσέτα, σαπούνι, κλπ και να αναγκαστεις βρεμένος να πάς να φέρεις για να συνεχίσεις το μπανιο σου.
Υπάρχουν 2 είδη ανθρώπων: Αυτοί που χαμηλώνουν τον ήχο στο PC με το mouse και αυτοί που το χαμηλώνουν από τα ηχεία.
Μεγάλη Αλήθεια των τελευταίων ραδιοφωνικών ημερών. Όλοι είχαν κάποιον γνωστό που έτυχε να είναι στο ίδιο μαγαζί με τον Γκοβού και όλοι μα όλοι ειχαν από μια μουσαντέ σπαρταριστή ιστορία για το πόσο θολωμένος ήταν.
ΟΤΑΝ ΠΑΙΖΑΜΕ ΜΙΚΡΟΙ ΣΤΙΣ ΑΛΑΝΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΠΙΑΝΕ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΨΑ ΠΑΝΤΑ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟ ΚΛΑΣΣΙΚΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΛΑΣΤΙΧΟ ΣΕ ΕΝΑ ΔΙΠΛΑΝΟ ΚΗΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΠΙΝΑΜΕ ΝΕΡΟ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΣΤΕ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΕΣΜΕΝΟ ΚΑΤΩ.
Αυτό το μούσι το οτι δηλαδή “αν παίξεις καλά αλλά χάσεις κανείς δεν θα το θυμάται” πρέπει να τελειώνει.