ΥΠΑΡΧΟΥΝ 2 ΕΙΔΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΝΕ “BANΦΑΝΚΟΥΛΟ” ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΝΕ “ΦΑΝΦΑΚΟΥΛΟ”… ΚΑΜΙΑ ΟΜΩΣ ΑΠ’ ΤΙΣ 2 ΑΥΤΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΩΣ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΑ ΙΤΑΛΙΚΑ.
Πάντα όταν διαφημίζουν live όπου θα τραγουδήσουν οι τάδε καλλιτέχνες + ότι θα έχει “πολλά πολλά happenings!!!”, σπανίως έχει κάτι περισσότερο από το live.
Καταλαβαίνεις ότι πρέπει πια να καθαρίσεις τα αυτιά σου, όταν τα κομματάκια κεριού φαίνονται στα ακουστικά του MP3 player σου.
Ό,τι μ@λακία να γίνει, οι Κρητικοί βγάζουμε και μια μαντινάδα.
Όταν είμαστε στο αυτοκίνητο και προσπαθούμε να ακούσουμε κάτι στο ραδιόφωνο, σκύβουμε προς το ραδιόφωνο και όχι προς τα ηχεία -από όπου έρχεται ο ήχος!
Οταν πας σε μαγαζι και ρωτησεις ”ποσο εχει αυτο;” και ο πωλητης (συνηθως κοντος, χοντρος και μουντζουρωμενος) σου πει με υφακι ”νταξ, θα ντα βρουμε…”, σημαινει πως δεν θα τα βρειτε.
Όταν χρησιμοποιείται από μια ομάδα ένας παίκτης των ακαδημιών της, πάντα θα βγει ένας γραφικός που θα πει (ενίοτε και με φωνή 4): Τι λέτε ρε, τον τάδε τον έχετε δει; 10 φορές καλύτερος!
Μολις τελειωσει το σαντουιτς-πιτα, απο το βαρος του χαρτιου με την τυλιγμενη χαρτοπετσετα κρινεις αν αξιζει τον κοπο να σκαψεις για καμια ξεχασμενη πατατα… Οταν, δε, το γευμα περιεχει κετσαπ-σατζικι κ.τ.λ. η αποστολη γινεται ακομα πιο δυσκολη.
Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: αυτοί που όταν είναι σε χώρο με πολυκοσμία μιλάνε πιο δυνατά απ’ ότι συνήθως και αυτοί που μιλάνε πιο σιγά. Ανήκω στους πρώτους εγώ και ξέρω!
Όταν παίζει το YMCA σίγουρα κάποιος θα αναφερθεί στο οτι είναι ο ύμνος των gay. Αμέσως κάποιος θα σκεφτεί οτι αυτός που το είπε μάλλον το έχει ψάξει λίγο παραπάνω… Πάνω από τους μισούς θα προσπαθήσουν σαν cheerleaders να σχηματήσουν τα γράμματα YMCA. Όλοι εκτελούν άψογα το «Y» ενώ κανείς δεν έχει ιδέα για τα υπόλοιπα γράμματα, οπότε τα εκτελούν βιαστικά και χλιαρά.
