Ολοι οσοι γιναμε πορνοσταρ διαπιστωσαμε οτι τελικα δεν ειναι και τοσο ευκολη δουλεια -οπως ειχαμε ισχυριστει πιτσιρικαδες οταν αρχισαμε να βλεπουμε τα πρωτα μας πορνο…
‘Ναι μωρε, εσυ οταν τελειωνουμε δε θες ουτε να σ ακουμπαμε”. E, ναι λοιπον… δεν μπορεσα ποτε σε ολη μου τη ζωη να καταλαβω τι τις πιανει ολες τις γυναικες τη συγκεκριμενη στιγμη και θελουνε να σε ζαλισουνε με ενα βουνο απο μπούρδες… Δεν θελω να με αγγιζεις, δεν εχω καμια διαθεση να μου μιλας, ποσο μαλλον να μαθω για το νεο χτενισμα και το νεο φλερτ της κολλητης σου. Θελω να με αφησεις ησυχο να κανω το τσιγαρο μου, να βγαλω κακαδια ακονονιστου σχηματος απο τη μυτη μου, να τα κανω μπαλακια και να τα εκσφενδονιζω δεξια- αριστερα. Ζηταω πολλα;
Οταν πας σε μαγαζι και ρωτησεις ”ποσο εχει αυτο;” και ο πωλητης (συνηθως κοντος, χοντρος και μουντζουρωμενος) σου πει με υφακι ”νταξ, θα ντα βρουμε…”, σημαινει πως δεν θα τα βρειτε.
Μολις τελειωσει το σαντουιτς-πιτα, απο το βαρος του χαρτιου με την τυλιγμενη χαρτοπετσετα κρινεις αν αξιζει τον κοπο να σκαψεις για καμια ξεχασμενη πατατα… Οταν, δε, το γευμα περιεχει κετσαπ-σατζικι κ.τ.λ. η αποστολη γινεται ακομα πιο δυσκολη.
