ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΟΤΑΝ Ο ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΤΙΣ ΑΣΠΡΟΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΜΠΑΛΕΣ ΣΤΑ ΤΑΜΕΙΑ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ 2 ΕΙΔΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ: ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΜΥΡΑ ΓΙΑΤΙ “ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ” ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΑΜΕΣΩΣ ΝΤΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΛΕΙ ΟΤΑΝ ΦΟΡΑΝΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ. ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΣ ΠΟΤΕ ΤΗ ΦΡΑΣΗ “ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΛΙΓΟ ΝΑ ΣΤΕΓΝΩΣΟΥΜΕ”, ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΣΕΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΕ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΛΕΦΤΑ.
Όλοι έχουν την εντύπωση ότι οι απαλλαγμένοι από τη νηστεία είναι οι ασθενείς και οι οδοιπόροι. Όλοι κάνουν λάθος: οι απαλλαγμένοι είναι οι ασθενείς και οι διπόροι (=έγκυος)από το δύο και το πόρος.
Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι: Αυτοί που όταν χρειάζεται να έρθουν σε επαφή με το μόριο τους λένε α) ΤΟΝ πιάνω β) ΤΗΝ πιάνω και γ) ΤΟ πιανω.
Ένα μήλο την ημέρα το γιατρό δεν τον κάνει πέρα! Τρώω εγώ μήλα και ξέρω.
Όλοι μας ξεχωρίζουμε το μπλέ από το γαλάζιο. Ως μπλέ χαρακτηρίζουμε το βαθύ γαλανό χρώμα και ως γαλάζιο χαρακτηρίζουμε ανοιχτό γαλανό χρώμα. Παρόλα αυτά το μπλέ και το γαλάζιο είναι το ίδιο. Η λέξη μπλέ είναι ξένη και η μετάφραση της στα ελληνικά είναι γαλάζιο.
Οταν ημασταν παιδια παντα υποστηριζαμε πως ο αλλος ειχε ξεκινησει το πειραγμα, ασχετα αν το ειχαμε ξεκινησει εμεις.
Όλοι λέμε «τηγανιτές πατάτες». Και όλοι κάνουμε λάθος. Το σωστό είναι «τηγανιστές πατάτες», γιατί είναι από το τηγανίζω και όλα τα ρήματα με κατάληξη –ίζω σχηματίζουν επίθετο σε -ιστός και όχι σε -ιτός π.χ. ζωγραφίζω-ζωγραφιστός και όχι ζωγραφιτός. Για να σας προλάβω, αναφέρομαι σε επίθετα και όχι μετοχές (π.χ. ζωγραφισμένος).
Οσοι στις πανελλαδικές εξετάσεις διαπίστωσαν ότι ο ένας βαθμολογητής έβαλε μικρότερο βαθμό (άρα ο άλλος μεγαλύτερο), αμέσως συμπέραναν ότι εκείνος τους αδίκησε.
YΠAPXOYN 2 EIΔH ANΘPΩΠΩN: OΛOI EMEIΣ ΠOY ΛEME TO MOYNTIAΛ ME TO TONO ΣTO “A”, KAI ENAΣ ΠOY AKOYΣA ΣTH ΠAPAΛIA NA TO ΛEEI ME TO TONO ΣTO “OY”.
Oλοι μικροι τρωγαμε τις καραμελες τικ-ταk προσποιούμενοι οτι ειναι τα χαπια μας.
