Όταν είσαι στο γραφείο στη δουλειά και θέλεις να παίξεις μπασκετάκι μ’ ένα άχρηστο χαρτί, γίνονται τα εξής: 1) Διαλέγεις μια απόσταση αρκετά μακρινή, ούτως ώστε να σε παραδεχθούν οι συνάδελφοί σου όταν το βάλεις. 2) Πριν σουτάρεις, σηκώνεις τα χέρια σου σε στάση μεγάλου σουτέρ, τόση ώρα ώστε να σε προσέξουν όλοι. 3) Λες με ύφος αστέρα του ΝΒΑ στον διπλανό σου “Το βάζω;” 4) Αν το βάλεις, πετάς ένα θριαμβευτικό “Πςςςς!!!” 5) Αν το χάσεις, τρέχεις αμέσως, πιάνεις την “μπάλα” και τότε, ναι, το βάζεις μέσα. Έπειτα, ταπεινωμένος από το ένα στα δύο, δίνεις ενδόμυχα την υπόσχεση στον εαυτό σου ότι την επόμενη φορά θα το βάλεις με την πρώτη. Υ.Γ.: Αν το χάσεις και την δεύτερη φορά, τότε παίρνεις την “μπάλα”, μονολογείς “εεεε, δεν με θέλει σήμερα…” και το βάζεις από τα 5 εκατοστά. Φυσικά ακολουθεί η έκφραση “Άμα πια…”, η οποία είναι λάθος, καθώς το σωστό είναι “Αμάν πια”, αλλά αφού 10 εκατομμύρια το λένε έτσι, εσύ ποιος είσαι για να τ’ αλλάξεις;
Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι: Αυτοί που όταν χρειάζεται να έρθουν σε επαφή με το μόριο τους λένε α) ΤΟΝ πιάνω β) ΤΗΝ πιάνω και γ) ΤΟ πιανω.
Ένα μήλο την ημέρα το γιατρό δεν τον κάνει πέρα! Τρώω εγώ μήλα και ξέρω.
Όλοι μας ξεχωρίζουμε το μπλέ από το γαλάζιο. Ως μπλέ χαρακτηρίζουμε το βαθύ γαλανό χρώμα και ως γαλάζιο χαρακτηρίζουμε ανοιχτό γαλανό χρώμα. Παρόλα αυτά το μπλέ και το γαλάζιο είναι το ίδιο. Η λέξη μπλέ είναι ξένη και η μετάφραση της στα ελληνικά είναι γαλάζιο.
Οταν ημασταν παιδια παντα υποστηριζαμε πως ο αλλος ειχε ξεκινησει το πειραγμα, ασχετα αν το ειχαμε ξεκινησει εμεις.
Όλοι λέμε «τηγανιτές πατάτες». Και όλοι κάνουμε λάθος. Το σωστό είναι «τηγανιστές πατάτες», γιατί είναι από το τηγανίζω και όλα τα ρήματα με κατάληξη –ίζω σχηματίζουν επίθετο σε -ιστός και όχι σε -ιτός π.χ. ζωγραφίζω-ζωγραφιστός και όχι ζωγραφιτός. Για να σας προλάβω, αναφέρομαι σε επίθετα και όχι μετοχές (π.χ. ζωγραφισμένος).
Οσοι στις πανελλαδικές εξετάσεις διαπίστωσαν ότι ο ένας βαθμολογητής έβαλε μικρότερο βαθμό (άρα ο άλλος μεγαλύτερο), αμέσως συμπέραναν ότι εκείνος τους αδίκησε.
YΠAPXOYN 2 EIΔH ANΘPΩΠΩN: OΛOI EMEIΣ ΠOY ΛEME TO MOYNTIAΛ ME TO TONO ΣTO “A”, KAI ENAΣ ΠOY AKOYΣA ΣTH ΠAPAΛIA NA TO ΛEEI ME TO TONO ΣTO “OY”.
Oλοι μικροι τρωγαμε τις καραμελες τικ-ταk προσποιούμενοι οτι ειναι τα χαπια μας.
Ό,τι και να γίνει, το κακό δεν είναι να σε πάρει από κάτω, το κακό είναι να σε πάρει από πίσω.
