Ολοι καποτε πηγαμε να κατσουμε στη λεκανη χωρις να εχουμε κατεβασει το καπακι.
Όταν θέλει να πάρει κάποιον πάικτη η Έβερτον, πάντα είτε «τον ζαχαρωνει» ή «τον γλυκοκοιταζει»…
Κάθε μαραγκός – ξυλουργός που σέβεται τον εαυτό του, θα έχει τοποθετημένο στον αυτί του ένα μολύβι ή ένα στυλό.
Όλοι οι μαθητές, έστω και μία φορά, έχουν αρχίσει να μιλούν έχοντας σηκώσει ευγενικά το χέρι και έχοντας τίμια ρωτήσει την καθηγήτρια «κυρία να πω κάτι;», χωρίς όμως ποτέ να έχει επισήμως συναινέσει η καθηγήτρια.
Στο μπιλιάρδο, όταν η λευκή μπάλα οδεύει αργά σε μία τρύπα, πάντα κάποιος θα βρεθεί να τοποθετήσει το χέρι του πάνω στην τρύπα, έτσι ώστε να εμποδίσει την πτώση της μπάλας.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ 2 ΕΙΔΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ: ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΝΕ “ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ” ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΝΕ (ΦΩΝΗ 4) “ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΑ”.
Υπάρχουν δυο ειδη ανθρώπων: αυτοι που κατουρανε απευθειας στο νερο της λεκανης και ευφραινονται να ακουνε τον ηχο που προκαλειται την ωρα που ξαλαφρωνουν και αυτοι που κατουρανε στον περιγυρο και φευγουν με την ικανοποιηση οτι ακομη και στην αναγκη τους παραμενουν αθορυβοι.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΕΙΔΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ: Αυτοι που προσπαθουν να χωρισουν τους ανθρωπους σε δυο κατηγοριες για να διαβαστει το μυνημα τους και οι υπολοιποι.
Υπαρχουν δυο ειδη ανθρωπων: αυτοι που λενε “σφογγάρι” και “χτένα” και αυτοι που λενε “σφουγγάρι” και “κτένα”.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ 2 ΕΙΔΗ ΑΝΤΡΩΝ: ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΒΑΖΟΥΝ ΑΠΟΣΜΗΤΙΚΟ ΠΡΙΝ ΦΟΡΕΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΠΛΟΥΖΑ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΒΑΖΟΥΝ ΑΦΟΥ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΦΟΡΕΣΕΙ ΗΔΗ.
