Υπάρχουν 2 ειδων άνθρωποι: Αυτοί που όταν τρώνε μπισκότο, τρώνε το ένα μέρος και μετά γλύφουνε τη σοκολάτα και αυτοί που το κάνουν απλά μια μπουκιά. Υπάρχει και μια extra ειδική κατηγορία, που μετά τη μπουκιά χαμογελάνε για να φανεί το μάυρο, το καρμοίρικο υπόλειμμα στα δόντια…
Αληθειες Γλεντιου: 1. Σε καθε γλεντι υπαρχει νετο που ενω θελει να χορεψει μαζι με τους υπολοιπους, ντρεπεται και απλα κοιταζει απο το τραπεζι, πινοντας ποτε ποτε λιγο απο το ποτηρι. 2. Την ωρα του ζειμπεκικου, καποιος παντα βαζει ενα ποτηρι στη μεση της πιστας. 3. Οταν προκειται να μπουμε στον κυκλο, περιμενουμε παντα την στιγμη που θα περναει μπροστα μας το νετο που βαλαμε στο ματι, ωστε να βρεθουμε διπλα της. 4. Οποιος θελει να το παιξει βαρυμαγκας, καθως σηκωνεται να χορεψει πεταει κατω το τσιγαρο του, οπως εχει δει να γινεται στις ταινιες.
YΠAPXOYN 2 EIΔΩN ANΘPΩΠOI: AYTOI ΠOY XTYΠANE TO TΣIΓAPO EXONTAΣ ΩΣ BAΣH TO ΦIΛTPO -ΠOY EINAI KAI TO ΣΩΣTO- KAI AYTOI ΠOY TO XTYΠANE ANAΠOΔA.
Η καλή κυκλοφορία της μπάλας σχολιάζεται εκτενώς μόνο στα φιλικά προετοιμασίας.
Η επιθυμία ενός αμυντικού να «ανέβει» στα κόρνερ (και γενικά στα στημένα) για να σκοράρει, είναι αντιστρόφως ανάλογη με την επιθυμία του επιθετικού να γυρίσει να μαρκάρει, όταν η ομάδα του αμύνεται.
Κάθε καπάκι μπαταρίας τηλεκοντρόλ που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να παρουσιάσει πρόβλημα στην επαφή που κάνει μετά από ένα Α διάστημα χρήσης. Ο χειριστής του τηλεκοντρόλ (aka τηλεθεατής) α) επιδίδεται στην προσκόλληση σελοτέιπ στο σημείο ενώσεως καπακίου και σκελετού του τηλεκοντρόλ ή β) αρκείται στο να το αφήσει υπαίθριο και να διασκεδάζει ενίοτε παίζοντας με την ολισθηρότητα των μπαταριών μεταξύ των ελατηρίων.
Οταν πας σε γηπεδο του μπασκετ… για τρεξιμο και οι πιτσιρικαδες φορανε φανελες των Bulls και Magic, αλλα με τα ονοματα των Rose και Howard στην πλατη αντι για Jordan και O’neal, τοτε καταλαβαινεις ΠΟΣΟ μεγαλωσες!
Κανείς δεν έχει απαθανατίσει στον κινηματογράφο με το μεγαλείο που της αξίζει μια από τις πιο μεγάλες ανθρώπινες απολαύσεις/ανακουφίσεις/ηδονές της καθημερινότητας. Το τίμιο, βαθύ, εξονυχιστικό ξύσιμο της μύτης που οδηγεί στην ανακάλυψη “θησαυρού”. Έχω περιμένει εγώ σε φανάρια και ξέρω.
Όταν ήμασταν μικρότεροι και κάποιος μπάρμπας μας μας έβλεπε μετά από καιρό, θα μας χαιρετούσε με τον εξής τρόπο: Μας έπιανε τη μύτη με λυγισμένο μεσαίο δάκτυλο και δείκτη, και την κουνούσε δεξιά και αριστερά λες και είναι ψεύτικη και περίμενε να ξεκολλήσει!
Οι Ελληνάρες, σαν και μένα καλή ώρα, έχουν την τάση να μην είναι και τόσο ακριβείς στα ραντεβού τους και να ακολουθούν τις εξής παραδοχές. Θα είμαι εκεί σε: -1 λεπτό=5+ -5 λεπτά=10-15 -10 λεπτά=20+ -15 λεπτά=35-40 -30 λεπτά=50-60 -πάνω από 30= Άστο καλύτερα. Καθίστε στην καφετέρια ή παραγγείλτε ή κάντε οτιδήποτε άλλο, ή στην τελική πηγαίντε σπίτι για ύπνο ή ό,τι άλλο, διάολε, πάντως ξεχάστε ότι θα δείτε τον τύπο/το νέτο απόψε.
