«Κερνας» δεν «κερνας», ο καιρος περναει…
Σε καθε παρεα οπου ενα ατομο ακουει μουσικη απο το mp3 και εχει ξεκαθαρισει εκ των προτερων οτι δεν ακουει τι λενε οι αλλοι λογω της εντασης της μουσικης, παντα θα υπαρξει καποιος γραφικος που θα βριζει ή θα κοροϊδευει το συγκεκριμενο ατομο γνωριζοντας οτι δεν τον ακουει…
Πάντα η γλώσσα που μιλάμε είναι η «μητρική μας» και το σπίτι που γεννηθήκαμε το «πατρικό μας». Ποτέ όμως δε συμβαίνει το αντίθετο, δηλαδή η γλώσσα που μιλάμε να είναι η πατρική μας και το σπίτι που γεννηθήκαμε να είναι το μητρικό μας.
Ποτέ κανείς δεν σήκωσε το κάθισμα της λεκάνης όταν πήγε να κατουρήσει σε δημόσια τουαλέτα.
‘Ολοι την έχουμε πατήσει με πλακάκι πεζοδρομίου χωρίς αρμούς που έχει μαζέψει νερό από κάτω κι εμείς, μη γνωρίζοντας, το πατήσαμε με αποτέλεσμα παπούτσια και παντελόνι να μουσκευτούν για τα καλά.
Όλοι εχουμε μπερδέψει, τουλάχιστον μία φορά, στον εθνικό ύμνο το «κοψη» με το «οψη».
ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΙΛΟΤΩΝ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ.
ΣΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ, ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΧΩΡΙΣΜΟ ΕΝΟΣ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ, ΟΤΑΝ ΠΑΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΝΑ ΜΑΖΕΨΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΘΑ ΔΕΙ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΠΑΣΟ. ΘΑ ΤΗΝ ΣΗΚΩΣΕΙ, ΘΑ ΧΑΣΚΟΓΕΛΑΣΕΙ ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΑ ΤΗΝ ΒΑΛΕΙ ΑΝΑΠΟΔΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ.
Ως γνωστόν υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων, αυτοί που τρώνε τα ακραία κομμάτια του ψωμιού και αυτοί που τρώνε τα ενδιάμεσα. ΟΛΟΙ όμως ανήκουμε σε μια συγκεκριμένη κατηγορία και δεν αλλάζουμε με τίποτα…
Εφηβικη αληθεια: Ακους μουσικη στο δωματιο σου και χορευεις/χτυπιεσαι/κανεις πως παιζεις κιθαρα και μολις μπαινει μεσα η μανα σου αρχιζεις να περπατας γυρω γυρω σαν το μαλακα, κανοντας οτι συγιριζεις και πασπατευοντας οποιο ασχετο αντικειμενο ειναι πιο κοντα, για να την πεισεις οτι δεν εκανες τον καραγκιοζη.