Αν ξεκινήσεις την παλιά ταινία «Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων» χωρίς ήχο, και ταυτόχρονα βάλεις το album των Pink Floyd «The Dark side of the moon» να παίζει όταν το κλασσικό λιοντάρι (που εμφανίζεται στους τίτλους) βρυχαται για τρίτη φορά, τότε η ταινία εξελίσσεται σύμφωνα με τη μουσική και τους στίχους σε απόλυτο συγχρονισμό. Καρατσεκαρισμένο.
Αν πετύχει το βρόντηγμα, μουδιάζουν στιγμιαία τα πόδια σου.
Αρκετοί, για να μη φάμε μαγειρίτσα, έχουμε χρησιμοποιήσει ως δικαιολογία το ότι θέλουμε να κρατήσουμε την όρεξή μας για το αρνί που ακολουθεί την επόμενη μέρα…
Σε καθε αστυνομικη ταινια που σεβεται τον εαυτο της, υστερα απο καποιο αγριο εγκλημα ολο και καποιος μπατσος θα πει: I’m too old for this shit!
Όλοι μας αποτύχαμε τουλάχιστον μια φορά να κόψουμε στρινγκάκι νέτου με τα χέρια, «καταφέρνοντας» τελικά, στην καλύτερη, να το ξεχειλώσουμε.
Όταν τρώμε από μπουφέ σε γάμους κάνουμε το λάθος να βάζουμε στο πιάτο μας σαλατικά και μετά συνειδητοποιούμε ότι έχουμε χαραμίσει πολύτιμο χώρο στο πιατο, σε σχέση με τα καλούδια που έπονται.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΦΑΙΤΚΛΑΜΠΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ «τσουρουκιά», ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ Speakers ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ «ΟΠΩΣ-ΟΠΩΣ».
Οι κόμποι με τους οποίους οι μανάδες και οι γιαγιάδες δένουν σακούλες που περιέχουν τάπερ με φαγητά, μπορούν χαλαρά να απομυθοποιήσουν το Γόρδιο Δεσμό!
Όλοι εχουμε τσιμπησει σταφυλακι στο super market από τον παγκο με τα φρουτα και για να μην εχουμε τυψεις οτι ειναι βρωμικο, το σαλιωναμε λιγακι και μετα χλαπα τις…
Όλοι οι εργένηδες έχουν σπίτι ένα ποτήρι που το χρησιμοποιούν για να πίνουν νερό και το αφήνουν πάντα στο νεροχύτη ώστε να μη βγάζουν κάθε φορά άλλο καθαρό από το ντουλάπι.
